0189 ละครโศกนาฏกรรมในโลกมนุษย์
บทที่ 189 ละครโศกนาฏกรรมในโลกมนุษย์
“ใต้เท้าหลง ท่านปล่อยข้าออกไปเถอะ ข้ายังมีเรื่องส่วนตัวบางอย่างที่ยังไม่ได้อธิบายกับหลานชายท่าน ข้าอาจจะได้เป็นหลานสะใภ้ของท่านก็ได้นะ ในโลกนี้ไหนเลยมีเหตุผลที่ลุงจับหลานสะใภ้มากักขังไว้ ท่านไม่กลัวผู้อื่นบอกว่าท่านเป็นคนประเภทนั้นหรือ? อย่างเช่นมีชู้ ไม่เคารพผู้อาวุโส” จินเฟยเหยาเอ่ยอย่างถูกต้องชอบธรรม หว่างคิ้วมีความแน่วแน่อย่างไม่ยอมก้มศีรษะให้
ครั้งนี้จอมมารหลงไม่ได้เงียบไปนานนัก ฟังคำพูดของนางจบจึงเอ่ยว่า “ที่แท้เป็นเช่นนี้ ข้าเพิ่งคิดจะปล่อยเจ้าออกไป ทว่าตอนนี้เพื่อชื่อเสียงของข้า เจ้าตายเงียบๆ อยู่ในนี้ดีกว่า”
“ใต้เท้าหลง ช้าก่อน! เมื่อครู่ข้ายังพูดไม่ชัดเจน ที่ข้าพูดคืออาจจะเป็น นี่ยังไม่ถึงขั้นนั้น ท่านปล่อยข้าออกไป ต้องไม่มีคนว่าท่านแน่” คิดไม่ถึงว่ายังมีไม้นี้ จินเฟยเหยารีบโยนคำพูดที่เอ่ยก่อนหน้านี้ทิ้งไป ปฏิเสธอย่างสุดกำลัง
“ในเมื่อเจ้ากับข้าไม่ใช่ญาติกัน ความเป็นความตายของเจ้าเกี่ยวอันใดกับข้าด้วย อยู่ต่อไปเถอะ” หลังจอมมารหลงทิ้งคำพูดประโยคนี้ไว้ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรอีก
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com