0180 ลักพาตัวกันเอง
บทที่ 180 ลักพาตัวกันเอง
เป็นทาสถือเป็นคนของใต้เท้าชนชั้นสูงได้แต่นั่งบนพื้นนอกศาลา จินเฟยเหยาและเต๋อสี่อยู่นอกศาลา ตากแดดร้อนแผดเผา ทุกคนไปรับใช้ปู้จื้อโหยวกันหมด พวกเขาสองคนไมได้ดื่มน้ำสักอึก
เห็นปู้จื้อโหยวรับการรับรองจากอูตี๋อย่างสบายใจ แม้แต่บุตรสาวผู้งดงามสองคนก็เรียกมาร่วมวง นั่งอยู่สองฟากข้างของปู้จื้อโหยว คนหนึ่งรินสุรา อีกคนบรรจุยาเส้นลงในกล้องยาสูบอย่างระมัดระวัง เรียกได้ว่าสบายอกสบายใจอย่างยิ่ง
ดังนั้นจินเฟยเหยาและเต๋อสี่ต่างถ่ายทอดเสียงไปด่าทอใส่หูเขาว่าสนใจแต่ความสำราญของตนเอง ไม่สนใจพวกเขาอย่างต่อเนื่อง
สิ่งที่ทำให้คนเดือดดาลที่สุดคือ ไม่รู้ว่ามู่ถ่าถูกถือเป็นองครักษ์ไปตั้งแต่เมื่อใด ยึดครองพื้นที่เล็กๆ มุมหนึ่งของศาลา เบื้องหน้ามีเนื้อสัตว์ สุรา และผลไม้วางอยู่ ทั้งยังมีบุตรชายรูปร่างล่ำสันของอูตี๋นั่งเป็นเพื่อน
สายตาของจินเฟยเหยาไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง เจ้าหมอนี่เป็นกันเองเกินไปแล้ว ใครให้นางเป็นองครักษ์ คิดไม่ถึงว่าจะทั้งกินทั้งดื่มต่อหน้าข้า
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com