บทที่ 120 เปิดหูเปิดตาดูเหตุการณ์ในสังคม
ตอนจินเฟยเหยามาถึงท่าเรือ เสี่ยวหมางยังรอนางอยู่ที่ท่าเรือ เพียงแต่เพื่อแบ่งเวลารับแขก เรือปลาทองเหล่านั้นล้วนมีการแบ่งกะกลางวันและกลางคืน เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวหมางเป็นกะกลางวัน ยามนี้กำลังอธิบายกับเรือปลาทองรอบด้าน แสดงตัวว่าตนเองกำลังรอคอยลูกค้าของตอนกลางวัน ไม่ได้มาแย่งชิงการค้า
นางรู้สึกละอายใจที่ทำให้คนอื่นรออยู่นาน จินเฟยเหยาจึงรีบเดินเข้าไปหา และตะโกนเสียงดัง “เสี่ยวหมาง ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้เจ้าต้องรอนานขนาดนี้ ข้ามาช้าไป”
“อา ท่านเซียน เกรงใจไปแล้ว ข้าไม่ได้รอนานนัก” เสี่ยวหมางเห็นว่าในที่สุดจินเฟยเหยาก็มาจึงโล่งอก ไม่เช่นนั้นต้องถูกคนถือว่าแย่งชิงการค้าแน่ ส่วนคนเรือรอบด้าน พอเห็นว่าเสี่ยวหมางกำลังรอคนอยู่จริงๆ อีกทั้งคนที่นางรอยังเป็นผู้บำเพ็ญเซียนก็หุบปาก
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com