0114 เมืองริมน้ำนิรนาม
บทที่ 114 เมืองริมน้ำนิรนาม
สภาพเช่นนี้ไม่ค่อยปกติ จินเฟยเหยาครุ่นคิด ห่อพลังวิญญาณบนฝ่ามือบางๆ จากนั้นยื่นออกจากฟองแสงนรก นิ้วมือเพิ่งยื่นออกจากฟองแสงนรกก็แตะโดนน้ำเหล่านั้นทันที สัมผัสแล้วเหนียวหนืดยิ่งเหมือนยางไม้ที่ยังไม่แห้ง
“คิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้จะมีน้ำแบบนี้ ถ้าข้าไม่มีฟองแสงนรกเสริมอากาศ อาศัยลำน้ำเหนียวข้นเช่นนี้ แค่ว่ายน้ำคงผ่านไปไม่ได้” จินเฟยเหยาเก็บนิ้วกลับ เอ่ยอย่างยุ่งยากใจ
จากนั้นนางก็พูดกับตนเองอีก “น้ำเหนียวหนืดขนาดนี้ อาศัยแค่พลังวิญญาณกระตุ้นฟองแสงนรกให้เดินทางต้องเชื่องช้าจนไม่ไหวแน่” นางเอ่ยพลางมองพั่งจื่อ
พั่งจื่อตะลึง จ้องมองนางด้วยสายตาเดือดดาล
“พอแล้ว ข้าไม่ให้เจ้าออกไปหรอก แค่มองดูเจ้าแวบเดียว ต้องกลัวจนกลายเป็นแบบนี้ด้วยหรือ” จินเฟยเหยายิ้มขมขื่น ข้าไม่ใช่คนเลวขนาดนั้นเสียหน่อย ทำไมต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้ด้วย
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com