สงครามมนุษย์ (2)

บทที่ 312 สงครามมนุษย์ (2)

มนุษย์ธรรมดาไม่มีวันเอาชนะปีศาจได้ อิสซาเบลลาคิด ดังนั้น ศาสนจักรถึงได้มีนักรบอาญาสิทธิ์

พวกเขามีพละกำลังอันยิ่งใหญ่ แต่ไม่รู้จักความเจ็บปวดและความหวาดกลัว นับเป็นอาวุธที่ดีที่สุดในการต่อกรกับปีศาจ แม้จะไม่สามารถตัดสินใจอะไรเองได้ แต่นั่นก็ใช่ว่าจะเป็นข้อด้อยในการทำสงครามเสมอไป

พละกำลังอันแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่ทหารมนุษย์จะต้านทานได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเสียเกราะคุ้มกันอย่างกำแพงเมืองไปด้วยแล้ว ก็อย่าหวังเลยว่าจะเอาชนะสุดยอดนักรบของศาสนจักรในการต่อสู้ระยะประชิดได้

คลื่นมนุษย์สีทองก็คือทหารพิพากษา กองทัพใหญ่บุกเข้าวูล์ฟฮาร์ตทางประตูเมือง แล้วเริ่มฟาดฟันกับกองป้องกันเมืองที่รวมตัวกันเป็นกลุ่ม ส่วนจุดสีแดงๆ คือนักรบอาญาสิทธิ์ พวกเขาปีนเศษกำแพงที่พังลงมาขึ้นไปบนสันกำแพงอย่างง่ายดายราวกับเดินบนพื้นราบ จากนั้นก็เริ่มเข่นฆ่าศัตรูที่พยายามหยุดยั้งแนวหน้าของพวกเขา

“จะไปช่วยพวกเขาสักหน่อยไหม” เธอหันไปมองซีโร่

ฝ่ายหลังหาวหวอด “ไม่ล่ะ พลังข้ามีจำกัด เก็บไว้ใช้กับเป้าหมายสำคัญดีกว่า”