รักผลิบานที่เมืองชายแดน
บทที่ 472 รักผลิบานที่เมืองชายแดน
…
“เสื้อผ้า รองเท้า แก้วน้ำ ช้อนส้อม” เมย์นับนิ้วว่า “ยังต้องขนอะไรไปอีกหรือไม่”
ของใช้ในชีวิตประจำวันชนิดต่างๆ ถูกวางเกลื่อนพื้น นับตั้งแต่กาน้ำไปจนถึงชามไม้ เรียกได้ว่ามีทุกอย่างที่ควรมี
“เครื่องนอนนี่ล่ะสำคัญที่สุด” เอรินครุ่นคิด “หมอน ผ้าห่ม ฟูก ของพวกนี้เอาไปให้ครบชุดดีที่สุด”
พอได้ยินคำพูดนี้ โรเซียกับเกธก็ผุดยิ้มประหลาดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แต่พอปะทะกับสายตาเย็นชาของเมย์ ก็จำต้องเปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติ “ของพวกนั้นไม่ต้องก็ได้ คาร์เตอร์บอกว่าจะไปซื้อใหม่ที่ตลาด เห็นว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่พวกเขาเจอในห้องใต้ดินในคฤหาสน์ของสี่ตระกูลใหญ่”
“โอ คงจะทอจากไหมอย่างดีแน่ๆ” เอรินพูดอย่างอิจฉา “ข้าได้ยินว่าในเมืองหลวงมีร้านขายผ้าและชุดที่ทอจากไหมบริสุทธิ์อยู่ร้านหนึ่ง มีแต่ขุนนางใหญ่และพ่อค้าฐานะดีๆ เท่านั้นที่ซื้อไหว หากเป็นของสะสมของสี่ตระกูลใหญ่ล่ะก็ คงไม่ด้อยไปกว่านี้แน่นอน”
“อืม ก็คงประมาณนั้นล่ะ” เมย์แสร้งทำสีหน้าไม่ใส่ใจ “เห็นเขาบอกว่าชุดหนึ่งก็ประมาณห้าเหรียญทองได้”
“ฟืด...” คนทั้งสามสูดหายใจเข้าพร้อมกัน
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com