อดีต (3)

บทที่ 346 อดีต (3)

“เอาล่ะ...นี่ถือเป็นการตื่นรู้ระดับสูงหรือไม่” เจ้าชายถาม

อกาธาไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ในสมองเหลือเพียงความคิดเดียวเท่านั้น...เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้

เมืองศักดิ์สิทธิ์ถูกลืมเลือน สมาพันธ์ล่มสลาย ตามหลักแล้ว เมื่อไม่มีการฝึกอบรมและชี้แนะอย่างเป็นเรื่องเป็นราว พลังวิเศษของแม่มดก็น่าจะถดถอยลงอย่างมาก แต่เวลานี้ สิ่งที่เธอเห็นคืออะไร แม่มดที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะกลับพัฒนาพลังไปแล้วถึงสองขั้น นี่ไม่ใช่เพราะโชคช่วยแล้ว เพราะต่อให้อยู่ในสมาพันธ์ที่เต็มไปด้วยคนเก่งๆ มากมาย แม่มดประเภทนี้ก็ยังมีน้อยจนนับนิ้วได้

นอกจากนี้ หากเธอฟังไม่ผิดแล้วล่ะก็ ยังมีแม่มดอีกสามคนที่พัฒนาพลังได้เหมือนอันนาด้วย

อกาธามองชายหนุ่มผมเทาอย่างอึ้งๆ ผ่านไปครู่ใหญ่จึงตั้งสติได้ “ก็...คงใช่กระมัง แต่ข้าไม่มีหินวัดพลัง จึงบอกไม่ได้ว่าพลังของนางเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด” เธอหยุดไปเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงลำคอที่แห้งผาก “ข้าอยากถามสักหน่อยว่า อันนาพบเจออะไรบ้างตอนตื่นรู้ นางดูเหมือนเพิ่งบรรลุนิติภาวะได้ไม่นาน อย่าบอกนะว่าความเปลี่ยนแปลงสองครั้งนี้เกิดขึ้นภายในระยะเวลาสั้นๆ เพียงปีสองปี”