เขี้ยวงู (2)

บทที่ 460 เขี้ยวงู (2)

แต่เขี้ยวงูคิดไม่ถึงว่า หลังจากนั้นจะมีเรื่องที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่า...ข่าวชิ้นต่อมาที่ถูกประกาศทำให้เขาแทบขยับเท้าไม่ได้

“อีกห้าวัน หรือก็คือสัปดาห์ที่สองของฤดูใบไม้ผลิ สำนักงานเมืองจะแจกอาหารที่ลานเมืองแห่งนี้! ทุกคนสามารถมารับข้าวต้มข้าวสาลีร้อนๆ สองถ้วยได้ที่นี่ ตอนเที่ยงและตอนเย็นอย่างละถ้วย ชาวเมืองทั้งหลาย จงสำนึกในพระกรุณาธิคุณของเจ้าชายเสีย!”

พอคำพูดพวกนี้ดังขึ้น ฝูงชนก็ส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆ นานา

“สวรรค์ กอลไม่ได้โกหกจริงๆด้วย ในประกาศมีข่าวนี้จริงๆ!”

“นั่นสิ ข้าชักอยากจะพิสูจน์เสียแล้ว”

“ข้าไม่ได้ฟังผิดไปกระมัง พวกเราจะมีข้าวต้มกินกันทุกวันอย่างนั้นหรือ”

“เจ้าก็มาด้วยหรือ ที่บ้านเจ้ายังเหลือข้าวสาลีกับเนื้อแห้งตั้งเยอะนี่”

“อาหารพวกนี้ให้เปล่าไม่ใช่หรือ ท่านผู้ดูแลเมืองไม่ได้ห้ามข้ามาเอาเสียหน่อย เจ้าไม่ได้ยินหรือว่าเขาพูดว่าอย่างไร เขาพูดว่าทุกคน!”

“ท่านลอร์ด!” ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนถามเสียงดัง “จะมีการแจกข้าวต้มจริงๆ หรือ แล้วจะแจกไปจนถึงเมื่อไร”