นายพรานกับเหยื่อ
บทที่ 200 นายพรานกับเหยื่อ
“เฟรกเคิล!” มีคนร้องขึ้น “เขาบาดเจ็บ!”
“อย่าแตะต้องเขา!” ไบรอันร้องเสียงดัง “ข้าจะไปดูอาการเขาเอง พวกเจ้ายิงต่อไป”
เขาส่งปืนยาวให้ทหารใหม่ที่ทำหน้าที่บรรจุกระสุนด้านหลัง แล้วเดินโค้งตัวผ่านอีกฝ่ายไป คนเจ็บซึ่งยังมีสติดีถามเขาเสียงสั่นว่า “หัวหน้ากอง ข้า...ข้าจะตายไหม”
หอกสั้นปักคาหน้าอกส่วนล่างของเขา ไม่รู้ว่าทะลุถึงอวัยวะภายในหรือไม่ แต่เขายังหายใจคล่องอยู่ คิดว่าปอดคงไม่เป็นอะไร ระหว่างคาบเรียน เจ้าชายได้อธิบายหน้าที่ของอวัยวะแต่ละส่วนในร่างกายมนุษย์ ตลอดจนวิธีปฐมพยาบาลเมื่อได้รับบาดเจ็บแล้ว เหมือนอย่างในสถานการณ์นี้ วิธีที่ดีที่สุดที่เขาคิดออกก็คือปล่อยคนเจ็บไว้อย่างนั้น ห้ามขยับเขยื้อนเด็ดขาด ประเดี๋ยวจบสงครามเมื่อไรค่อยให้คุณหนูนาน่ามารักษา
“เจ็บไหม” ไบรอันถาม
เฟรกเคิลพยักหน้าอย่างยากลำบาก
“ถ้ายังรู้สึกเจ็บได้ก็แปลว่ารอดแน่นอน” อัศวินวางมือบนหน้าผากเขา “เจ้าก็รู้นี่ว่าคุณหนูนาน่ามีความสามารถอะไร”
“อืม” เฟรกเคิลฝืนยิ้มออกมา “ปกติทุกคนก็...อยากเจอนางทั้งนั้น คราวนี้...ข้า ข้าจะได้เจอนางแล้ว”
“ถูกต้อง ดังนั้นเจ้าต้องอดทนไว้”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com