สงครามป้องกันเมืองชายแดน (1)

บทที่ 115 สงครามป้องกันเมืองชายแดน (1)

ตอนที่ศัตรูปรากฏเข้ามาในสายตา แวนนาเห็นอัศวินพวกนั้นสวมชุดเกราะวาววับ ถืออาวุธครบมือ กำลังขี่ม้าตัวสูงใหญ่มุ่งหน้ามาทางเมืองชายแดนอย่างช้าๆ

ปกติแค่เห็นอัศวินคนเดียวเขาก็รู้สึกยำเกรงแล้ว แต่เวลานี้เขาได้เห็นอัศวินนับร้อยคน ภาพตรงหน้านี้ทำเอาเขาสูดหายใจด้วยความสยดสยอง

แวนนารู้สึกเหงื่อออกจนชุ่มมือ เหมือนตอนที่ยืนเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรบนกำแพงเมืองเป็นครั้งแรก เพียงแต่ครั้งนี้ ศัตรูของเขาเป็นคนเหมือนกัน...ทหารขุนนางจากป้อมปราการลองซอง

ไม่สิ เขาถ่มน้ำลาย สะบัดความคิดตัวเองทิ้งไป คนเหมือนกันหรือ ขุนนางพวกนั้นคิดว่าเจ้าเป็นคนเหมือนพวกเขาด้วยหรือ เขานึกเยาะตัวเอง

พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อยึดเมืองชายแดน ยึดเหมืองเนินเขาทิศเหนือกลับไปเป็นของป้อมอีกครั้ง และที่สำคัญกว่านั้นคือ พวกเขาคิดจะไล่เจ้าชายออกไปจากดินแดนตะวันตก นี่คือสิ่งที่สมาชิกทุกคนในกองทัพที่หนึ่งยอมไม่ได้

เมื่อวานเจ้าชายพูดอย่างชัดเจนระหว่างให้โอวาทว่า ทอว์ฟิค วิมเบิลดัน หรือก็คือพี่ชายของเจ้าชายใช้อุบายสกปรกลอบปลงประชนม์พระราชาวิมเบิลดันที่สาม แล้วยึดราชบัลลังก์ไป