ค่าไถ่ (1)

บทที่ 119 ค่าไถ่ (1)

เปโร เฮอร์มอนนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือ พลางหมุนกระดาษหนังแกะแผ่นสวยในมืออย่างใจลอย...

นั่นคือใบแจ้งรอบละครที่ส่งมาจากโรงละครลองซองทุกบ่ายสุดสัปดาห์ หากตอนนี้เป็นเวลาปกติ เขาคงให้พ่อบ้านไปจองรอบละครที่ถูกใจสักเรื่อง แล้วส่งบัตรเชิญไปให้เชอรีลแล้ว

แต่ตอนนี้เขาอ่านข้อความพวกนั้นไม่รู้เรื่องแม้แต่ตัวเดียว

ดยุกยกทัพออกจากป้อมไปเจ็ดวันแล้ว หากไม่มีอะไรผิดพลาด ดยุกกับพ่อของเขาก็น่าจะกลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว หรือว่าเกิดเหตุอะไรระหว่างทางทำให้ล่าช้า หรือเพราะทุกคนเหนื่อยกันจึงพักที่เมืองชายแดนต่ออีกวัน

เขาพยายามปลอบตัวเอง ทว่าความรู้สึกกังวลกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ภาพของเจ้าชายลำดับที่สี่ โรแลนด์ วิมเบิลดันยังฝังแน่นอยู่ในใจเขา เปโรแทบจะเชื่อไม่ลงด้วยซ้ำ เหตุใดเจ้าชายที่ชาญฉลาดเช่นนี้กลับมีชื่อเสียงย่ำแย่สุดขีดในเมืองหลวง ใครๆ ก็บอกว่าเจ้าชายเป็นคนต่ำทราม เสเพล ไม่เอาถ่าน ไร้ความสามารถ...แต่ไม่ว่าจะใช้คำไหน ก็ไม่ตรงกับเจ้าชายที่เขารู้จักเลย

เพราะอย่างนี้ เขาถึงได้เป็นกังวลหนักหนา

เขากลัวว่าดยุกจะพ่ายแพ้แก่เจ้าชาย