คุกใจ (แก้ไข)
บทที่ 91 คุกใจ
แสงจันทร์ส่องผ่านบานหน้าต่างเหนือทางเดินมากระทบใบหน้าครึ่งซีกของหญิงสาว ดวงตาของเธอสะท้อนแสงสีฟ้าสลัวประดุจดวงดาวในม่านราตรี ร่างของเธอที่พิงบานประตูถูกปกคลุมด้วยเงามืดเป็นบริเวณกว้าง ทว่ายังสามารถมองเห็นทรวดทรงได้รางๆ...
เธอที่ได้รับการบำรุงอย่างดีไม่ผอมแห้งเหมือนตอนแรกอีกต่อไป รูปร่างของเธอสมส่วนพอดีสำหรับผู้หญิงที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะ เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์สาวสะพรั่งอันเป็นเอกลักษณ์ของคนวัยนี้
โรแลนด์แสร้งทำท่าสุขุม ก่อนจะเดินเข้าไปช้าๆ อีกฝ่ายเห็นเขาแล้วก็ยืนตัวตรง มองสบตากับเขา
“ก็แค่อุบัติเหตุน่ะ ข้าไม่รู้ว่านางจะ...” เขาเอ่ยขึ้น
“หม่อมฉันเข้าใจเพคะ”
“นางยังเด็ก ข้าไม่ได้คิดอะไร...”
“เรื่องนั้นหม่อมฉันก็เข้าใจ”
ไม่ยักเหมือนกับที่คิดไว้ ดูเหมือนอันนาจะไม่ได้มาอาละวาดใส่เขา ใบหน้าของเธอปราศจากความขุ่นเคืองใจ ทว่าดูเคร่งขรึมจริงจัง ดวงตาสีฟ้าราวทะเลสาบของเธอไม่ปรากฏแววสั่นไหว
โรแลนด์สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายยังคงเป็นสาวน้อยผู้ตรงไปตรงมาคนเดิม เธอไม่ชอบการเสแสร้ง และไม่มีความจำเป็นต้องเสแสร้ง
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com