สารถีชาวเหนือ

บทที่ 83 สารถีชาวเหนือ

ฤดูหนาวเป็นฤดูที่ไม่มีผลผลิตใดๆ สำหรับชาวเหนือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองที่อยู่ใกล้ที่ราบสูงเฮอร์มีส

สิ่งที่มาพร้อมกับเดือนแห่งปีศาจไม่ได้มีแค่ฝนหิมะที่ตกไม่หยุด ทว่ายังมีความเหน็บหนาว ความอดอยาก และความตายด้วย

แต่ไวต์ เจ้าของฉายา ‘ขาปลอม’ แตกต่างจากคนทั่วไป ทุกๆ ฤดูหนาว ทูตของศาสนจักรจะจ้างเขาไปรับเด็กกำพร้าอนาถาจากชายแดนอาณาจักรวูล์ฟฮาร์ตไปส่งที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เก่าเป็นประจำ

งานนี้ดีมากจริงๆ เขาวิ่งเที่ยวเดียวก็ได้เงินประมาณยี่สิบเหรียญเงินแล้ว ซ้ำยังได้บุญแถมมาด้วย แต่เดือนแห่งปีศาจปีนี้ใกล้จะสิ้นสุดลงเต็มที เที่ยวนี้คงเป็นเที่ยวสุดท้ายแล้ว

“นายท่าน ท่านเข้าไปนั่งในรถดีกว่าขอรับ ดูท่าหิมะคงจะตกอีกนาน ท่านไม่ได้อยู่กับความหนาวทุกวันเหมือนพวกเรา ประเดี๋ยวจะตัวแข็งไปเสียก่อน”

“แค่นี้ไม่เท่าไรหรอก” ทูตหยิบเหล้ามากรอกปาก “เมืองศักดิ์สิทธิ์ใหม่หนาวกว่านี้เยอะ บนที่ราบสูงน่ะ จะเสื้อหนังหรือเสื้อเกราะก็ต้านความหนาวไม่อยู่ทั้งนั้น มันจะแทรกซึมไปทุกส่วนในร่างกายเจ้าราวกับปีศาจที่แฝงกายอยู่ทุกอณู หากไม่มียาขับความเย็นก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่นได้หรอก”