ยามเทพหนุ่มและสาวน้อยซาตานออกมาจากถ้ำสระมรกต พระอาทิตย์ก็คล้อยบ่ายแล้ว
คลีโอชวนเซนิตคุยมาตลอดทาง เขาพยายามปลอบใจและทำให้นางอารมณ์ดีขึ้น ความห่วงใยและความอบอุ่นที่ร่างสูงมอบให้ ดุจสายน้ำที่ชะโลมหัวใจอันเศร้าสร้อยของเด็กสาว กระทั่งนางเริ่มยิ้มขึ้นมาได้บ้าง
"เซนิต เจ้าชอบงานละเล่นหรือไม่" คลีโอเอ่ยถามเมื่อเดินมาส่งนางถึงหน้าห้องบรรทม หลังจากทานอาหารเที่ยงที่รวบคาบกับอาหารค่ำเรียบร้อย
"ไม่ค่อยนักเพคะ หม่อมฉันไม่ค่อยได้ไปงานพวกนี้เท่าไร"
นางออกงานละเล่นสังสรรค์น้อยนัก เพราะไม่ว่าจะเป็นงานไหนก็มีแต่ภาพเมามายเล้าโลมสตรีของบิดาให้เห็นอยู่เสมอ ท่านแม่จึงให้นางร่ำเรียนสรรพวิชาอยู่แต่ในปราสาท หรือไม่ก็ที่ชานเรื่อนของท่านสมี
ชายหนุ่มยิ้มอ่อน "วันมะรืนจะมีงานศักการะของเหล่าเทพธารา เจ้าไปกับเราสิ จะได้ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง"
"ดีเหมือนกันเพคะ หม่อมฉันอยากเรียนรู้ธรรมเนียมเทพบ้าง" เซนิตยิ้มตอบ
"เช่นนั้นเจ้าพักผ่อนเถิด เรายกห้องนี้ให้เจ้าแล้ว เซนิต" คลีโอเอ่ยพร้อมกับสบตาสาวน้อยอย่างมีเลศนัย
เซนิตยิ้มขวยเขิน นางเอียงหน้าอย่างเหนียมอาย ไม่เข้าใจความนัยของบุรุษผู้นี้เลยจริงๆ เหตุใดรอยยิ้มของเขาถึงดูเจ้าชู้นัก เขาคิดอย่างไรกับนางกันแน่
ถึงนางจะเด็กกว่าเขามาก แต่ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดที่มองความรู้สึกของผู้อื่นไม่ออก หรือเขา...มีใจให้นาง
"เจ้าเป็นอะไรหรือเซนิต" คลีโอแกล้งถามหยอกนาง
เซนิตหน้าแดงหูแดงยิ่งกว่าเดิม "ปะ เปล่าเพคะ"
เทพหนุ่มยิ้มกริ่ม ดูจากท่าทางของนางแล้ว เดาว่าแผนของเขาคงจะสำเร็จในไม่ช้า
"อืม เช่นนั้นเจ้าไปนอนเถิด" พูดจบร่างสูงก็สาวเท้าเข้าประชิดร่างเล็ก แล้วโน้มใบหน้ากระซิบข้างหูขาวเนียน "ราตรีสวัสดิ์~"
เสียงทุ้มละมุนกับถ้อยคำนั้นปั่นป่วนโสตประสาทของเซนิตอย่างรุนแรง ยามนี้ร่างอรชรได้แต่เม้มริมฝีปาก มองเขาพลางพยักหน้าตอบตาแป๋ว "เพคะ..."
สิ้นคำนั้น ร่างบางก็รีบหมุนตัวเปิดประตูเดินเข้าห้องบรรทมไป ทิ้งให้บุรุษร่างกำยำยืนยิ้มมุมปากอยู่ด้านนอก
"หึๆ"
...….
ณ วิมานเหนือเมฆของราชันเทพอีเทอร์
"ฝ่าบาท กระหม่อมขอทูลว่าให้เร่งเถิด หากใจเย็นอยู่เช่นนี้ ทหารของเราได้ตายเป็นเบือแน่!"
อัสลานหน้านิ่วคิ้วขมวดพูดกับราชันเทพอีเทอร์ หนังเหี่ยวย่นบนใบหน้าสั่นกระเพื่อมด้วยความโกรธา
"คีลส์ แผนของเจ้าจะใช้ได้ผลหรือ สู้ให้พ่อใช้ไม้แข็งกำราบพวกมันไม่ดีกว่าหรือ"
"ยังก่อนท่านพ่อ ลูกทำสำเร็จแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเราจะเป็นฝ่ายกำชัย" คลีโอกล่าวด้วยแววตาแน่วแน่
"กำชงกำชัยอะไรกันรัชทายาท! พวกมันกระหายเลือดเทพถึงเพียงนั้น หากไม่รีบใช้ไม้แข็ง แดนเทพอันสูงส่งของเราคงกลายเป็นสุสานในไม่ช้า!" ตาเฒ่าอัสลานสวนกลับตาลีตาเหลือก
"อีกอย่าง พวกมันส่งสารมากับทูตแล้วว่าหากองค์หญิงขององค์ซาลีมานอยู่ที่นี่ ให้รีบส่งตัวนางกลับไปโดยเร็วที่สุด มิเช่นนั้นพวกมันจะบุกเข้ามาตามหาเอง" ตาเฒ่าอัสลานพูดต่ออย่างอัดอั้นตันใจ
"อัสลานโปรดใจเย็นก่อน ข้ารู้ว่าเจ้ากังวลเพียงใด สหายเอ๋ย ข้าเองก็หนักใจไม่แพ้เจ้า" ราชันเทพอีเทอร์เห็นสหายร่วมเป็นร่วมตายเกิดอาการลนลาน จึงพูดเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
อัสลาน "เช่นนั้นก็เปิดศึกเถิดพ่ะย่ะค่ะ"
คลีโอ "ยังก่อนท่านพ่อ"
อัสลาน "เปิดศึกเลยพ่ะย่ะค่ะ"
คลีโอ "อย่าเพิ่งเลยท่านพ่อ"
อัสลาน "ไม่ต้องยงต้องอย่าแล้วพ่ะย่ะค่ะ!"
"พอ!" เสียงอันน่าเกรงขามเอ่ยตัดความรำคาญ
"คีลส์ เจ้าเร่งทำตามแผนให้สำเร็จเถิด ยามนี้สถานการณ์ของแดนเราไม่สู้ดีนัก ต้องใช้ตัวประกันให้เป็นประโยชน์" ราชันเทพอีเทอร์พูดพลางสบตาบุตรชายนิ่ง สื่อถึงการออกคำสั่งกลายๆ
"พ่ะย่ะค่ะ"
ตาเฒ่าอัสลานพ่นลมหายใจแรง เขามักเถียงแพ้ลูกศิษย์คนนี้อยู่เสมอ
เวลานี้จิตวิญญาณเทพผู้พิทักษ์ของเขากระหายสงครามยิ่งนัก ชายชราเช่นเขาปราถนาจะทำศึกกับพวกซาตานให้ได้ชัยสักครั้งในชีวิต นั่นถือเป็นเกียรติยศอันสูงส่งของวิญญาณบรรพบุรุษจากรุ่นสู่รุ่น
คือเกียรติภูมิอันสูงสุดของเทพผู้พิทักษ์!
......
ครั้นเทพบุตรรูปงามกลับมายังวิมานทองคำ ร่างแกร่งเดินตรงไปแช่ตัวในอ่างน้ำนมที่ถูกจัดเตรียมไว้ทันที
คลีโอนั่งแช่ตัวในอ่างพลางจิบสุราเงียบๆ ร่างหนาใจลอยนึกถึงเรื่องราวในอดีต คิ้วสีบลอนด์ขมวดเข้าหากัน มือขวากำจอกสุราแน่น
'ท่านแม่! ฮือๆ ท่านแม่เป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ ฮือๆ'
'ละ...ลูกแม่ จำคำแม่ไว้นะ... พ่อเจ้า ละ...และแม่รักเจ้ามาก…'
บัดนี้ดวงตาเฉี่ยวคมแดงก่ำ นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลมีม่านน้ำใสเคลือบคลอเบ้า กรามขบแน่นเป็นสันนูน เส้นเลือดตามลำคอและแขนแกร่งขึ้นเส้นปูดโปน ความเจ็บปวดและเคียคแค้นฉายชัดอยู่บนหน้าหล่อเหลา
ยามใดที่นึกถึงเหตุการณ์นี้ บุรุษหาญกล้ากลับกลายเป็นคนอ่อนแอไปในชั่วพริบตา ราวกับความเย็นชาและปราการที่สร้างขึ้นพังทลายลงไม่มีเหลือ
ความทรงจำอันเลวร้ายนี้เป็นเครื่องเตือนใจและสิ่งตอกย้ำของเทพหนุ่มได้เป็นอย่างดี เขาไม่ควรคิดการใดลังเล เด็ดเดี่ยวเช่นไรก็ควรเด็ดเดี่ยวเช่นนั้น
คิดได้ดังนั้นดวงตาคมกริบก็ฉายแววอาฆาตและแข็งกร้าว ใบหน้าคมคายขบกรามแน่นขึ้นเพื่อข่มอารมณ์อันอ่อนไหวของตนเอง ก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ
"ฟู่วว~"
ต่อจากนี้ข้าจะไม่ลังเลอีก!