มิชชันกวาดล้าง (10)

"ทำไมเรอะ"

"ยังจะถามอีก" มายาชี้ไปที่ค่าเลเวลและค่าสถานะของเธอ "ไม่เห็นเหรอว่ามันเต็มแล้ว"

"เห็นแล้ว" ผมตอบห้วน ๆ

"เห็นแล้วก็อัพเกรดสิ การ์ดซ้ำก็มีแล้วด้วย"

"กำลังคิดอยู่ว่าจะรอให้น้อง ๆ ของเธอเลเวลเท่ากันแล้วค่อยอัพเกรดทีเดียวเลยดีไหม"

"เพื่อ!!"

"เป็นแฝด ถ้าเลเวลเท่ากันหมดมันก็ดูสวยงามดีใช่ไหมล่ะ ความจริงอยากให้ทุกคนในกลุ่มเลเวลเท่ากันด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้เพราะว่าดันเริ่มไม่เท่ากันทุกคนนี่สิ แต่ถ้ารออัพเกรดพร้อมกันก็จะเลเวลเท่ากันหมดไง"

ไม่ใช่แค่มายาหรือน้อง ๆ ด้านแอนและคาแรคเตอร์ทุกคนต่างแสดงสีหน้าประหลาดออกมา ก็เข้าใจหรอกว่านิสัยอย่างนี้ประหลาด แต่พอเห็นอะไรที่มันไม่สมบูรณ์ ไม่เท่ากัน มันก็จะรู้สึกขัดใจ ทุกคนไม่เป็นกันบ้างเหรอ

"คุณคามิลคะ" แอนพยายามเข้ามาช่วยเกลี้ยกล่อม "ฉันเข้าใจว่าคุณหงุดหงิดเวลาเห็นอะไรแบบนี้ แต่ไม่คิดเหรอคะว่ามันน่าเสียดาย"

ผมเข้าใจเรื่องนั้น เหมือนกับเกมที่บังคับว่าถ้าตัวละครเลเวลถึงจุดหนึ่งแล้วต้องเปลี่ยนเป็นอาชีพระดับสูง ไม่เช่นนั้นจะเก็บเลเวลต่อไม่ได้ ยิ่งมัวแต่รีรอ ค่าประสบการณ์ที่ได้มาระหว่างนั้นก็ยิ่งเสียเปล่า

"ไม่ว่ายังไง สุดท้ายเลเวลของมายาก็จะเต็มเข้าสักวันอยู่ดี อัพเกรดเธอตอนนี้น่าจะทำให้เธอเป็นกำลังให้เราได้มากขึ้นไม่ใช่เหรอคะ"

"ใช่แล้ว ยอม ๆ เถอะพี่ ฉันอยากเก่งขึ้นแม้จะอีกนิดก็ยังดี"

"พี่คามิลยังไม่เคยอัพเกรดพวกเราด้วย ถือว่าเป็นการทดสอบที่ดีออก" เมย์เข้ามาเสริมอีกคน

สุดท้ายผมก็ต้องยอมใจอ่อน ผมเปลี่ยนมายากลับเป็นการ์ด เปิดเมนูเกี่ยวกับการอัพเกรดการ์ดที่ไม่เคยใช้มาก่อนขึ้นมา จากนั้นก็นำวัตถุดิบทุกอย่างที่จำเป็นใส่ลงไปในช่องที่ถูกเตรียมไว้

การ์ดแฝดสาม #1: สาวซามูไรใบหลักที่มีเลเวลเต็มแล้วหนึ่งใบ การ์ดแบบเดียวกันอีกสามใบ เมื่อใส่ลงไปจนครบปุ่มที่เขียนว่า 'ยืนยัน' ก็เปลี่ยนจากสีเทากลายเป็นสีเขียวพร้อมใช้งาน

ผมกดยืนยัน จากนั้นก็แค่รอเล็กน้อย มีภาพของการ์ดทั้งสี่ใบลอยหมุนคว้างอยู่กลางอากาศก่อนที่มันจะถูกดูดมารวมกันที่แสงสว่างตรงจุดศูนย์กลาง

เมื่อแสงจางลง การ์ดใบใหม่ก็ปรากฏขึ้น ชื่อการ์ดยังเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนคืออาร์ตเวิร์กที่สวยงามขึ้น เป็นรูปของมายาที่ดูโตกว่าเดิมเล็กน้อยและเครื่องแบบที่เปลี่ยนจากมัธยมต้นเป็นเด็กมัธยมปลาย

อีกจุดที่เห็นได้ชัดถึงความเปลี่ยนแปลงคือสัญลักษณ์บอกความหายาก แรริตีของเธอเดิมคือ SR (ซุปเปอร์แรร์) ตอนนี้มันกลายเป็น SSR (สเปเชียลซุปเปอร์แรร์) ไปซะแล้ว

ผมเรียกเธอออกมาเพื่อยืนยันความเปลี่ยนแปลงให้เห็นกับตา

"โอ้วววววว" มายาแหกปากร้องทันทีที่ปรากฏตัวอีกครั้ง

"เฮ้ย แหกปากร้องทำไม" จอนรีบห้ามปราม ที่เราอยู่ด้วยกัน ตรงนี้ไม่ได้ห่างจากฐานของโบนไรเดอร์สเลย

"พลัง! ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่พลุ่งพล่านขึ้นมา นี่มัน… ร่างกายนี่มัน แล้วยังดาบนี่อีก"

เรื่องพลังอะไรนั่น มายามโนไปเองอย่างแน่นอน เลเวลสูงสุดของเธอเพิ่มจาก 50 เป็น 70 แต่เลเวลปัจจุบันก็ยัง 50 เหมือนกับเมื่อครู่ก่อน ค่าสถานะเองก็เท่าเดิมเป๊ะ จนกว่าเธอจะเลเวลอัพหลังจากนี้นั่นแหละเธอถึงจะแข็งแกร่งขึ้น

ยกเว้นอยู่อย่างเดียวที่เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ สกิลของมายา 'ฟรีคาตานะขั้นสูง' มันทำได้ดาบที่ติดตัวเธอกลายเป็นของมีคุณภาพขึ้นจากดาบก่อนหน้านี้

[ข้อมูลไอเท็ม]

[ชื่อ: ดาบนิทรา]

[ระดับ: SR (ซุปเปอร์แรร์)]

[รายละเอียด: ดาบคาตานะคุณภาพเยี่ยม เคลือบใบดาบด้วยยาสลบสูตรลับ เพียงแค่รอยบาดเล็กน้อยก็สามารถทำให้มนุษย์หมดสติได้ไม่ต่างจากปืนยาสลบ ข้อควรระวังคือยาที่เคลือบไว้จะเสื่อมคุณภาพอย่างรวดเร็วหลังชักออกจากฝัก]

คุณสมบัติของอาวุธไม่ได้ยอดเยี่ยมเพราะถูกจำกัดการใช้งาน เพียงการใช้มันไม่กี่ครั้งตัวยาที่เคลือบดาบไว้ก็จะหมดฤทธิ์จนไม่ต่างจากดาบธรรมดา แต่เพราะมันเป็นอาวุธมาจากสกิลของมายา ทุกครั้งที่ผมเรียกใช้เธอ ดาบเล่มนี้ก็อยู่ในสภาพพร้อมใช้งานทุกครั้ง

ที่น่าตกใจคือ มายาเก่งขึ้นกว่าเดิมอย่างที่เธอคุยโม้ไว้ อาจเป็นเพราะร่างกายที่สูงใหญ่ขึ้นหรือจะเป็นเพราะความมั่นใจเหลือล้นในการเปลี่ยนแปลงไปของตัวเธอเองก็ไม่สามารถยืนยันได้

ในการช่วยผมถล่มฐานทัพของโบนไรเดอร์ส มายากับน้อง ๆ มีบทบาทอย่างมาก

[สมาชิกกลุ่มโบนไรเดอร์สถูกสังหาร คุณได้รับ 3 คะแนน]

[สมาชิกกลุ่มโบนไรเดอร์สถูกสังหาร คุณได้รับ 3 คะแนน]

[คาแรคเตอร์ไม่ระบุฝ่ายถูกกำจัด คุณได้รับ 3 คะแนน]

ข้อความแจ้งเตือนขึ้นมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อครู่ ส่วนใหญ่คือข้อความที่บอกว่าเป้าหมายมิชชันอย่างพวกโบนไรเดอร์สถูกฝ่ายเราจัดการ แต่บางครั้งก็จะมีข้อความแปลก ๆ แทรกขึ้นมาด้วย

ผมเผื่อใจไว้แล้วว่าต้องมีการสูญเสีย ตอนที่จัดการกับศัตรูไปได้ราวแปดในสิบ ผมก็พบว่าฝ่ายเราเหลือกันเพียงแค่ ผม แอน มายาและจอนเท่านั้น

"บ้าจริง! เกือบจะไปได้สวยแล้วเชียว" จอนบ่นอย่างหัวเสีย

ผมเข้าใจว่าทำไมจอนถึงหงุดหงิด เราเสียอลิซาเบธที่เป็นมือดีที่สุดในกลุ่มจากการปะทะกับคาแรคเตอร์ที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่ม พวกนั้นเก่งกว่าคนทั่วไปมาก แม้ว่าอลิซาเบธจะเหนือกว่าเล็กน้อยแต่เมื่อถูกรุมเล่นงาน คนอย่างเธอก็ยังพลาดได้

"เจ็บใจนัก… เมย์กับไมรา"

มายาเองก็โกรธที่เห็นน้อง ๆ ถูกเล่นงานต่อหน้าต่อตา แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าผมสามารถเรียกทั้งสองมาใหม่ได้ภายหลัง แต่ภาพของน้อง ๆ ที่ตายในอ้อมแขนตนเองก็ยังยากที่จะทำใจให้เคยชิน

ทั้งสองคนที่เหลือยังใจสู้ดี แต่ร่างกายกลับไม่ไหวแล้ว จอนถูกยิงที่เข่าจนแค่ยืนก็ยังทำไม่ได้ ส่วนมายาก็เหลือเรี่ยวแรงอีกไม่มาก คนที่ยังดูสมบูรณ์จึงเหลือแค่ผมกับแอน

"ถึงเวลาที่จะเอาคนที่เหลือออกมาแล้วละค่ะ"

[นักกายกรรมหนุ่ม หมอทหารติดบุหรี่ นักมวยเมาหมัดและนักเบสบอลขาเสียเตรียมตัวพร้อมแล้ว]