ตอนที่ 19
ตอน"จุดกำเนิดรักข้ามภพ7/1" #แอบเที่ยว
...ในขณะที่นางและวาตีกำลังยืนอยู่ที่ริมน้ำ ซึ่งเป็นทางลงรอยต่อของเมืองมนุษย์กับเมืองบาดาล นางก็ได้เหลือบสายตาไปดูที่กลางแม่น้ำ ณ ที่กลางแม่น้ำได้เกิดการต่อสู้ เข่นฆ่ากันขึ้น ณ ที่กลางลำน้ำแห่งนี้ จะด้วยเพราะเหตุอันใดนั้น นางก็ไม่อาจทราบได้ ด้วยความตกใจในเหตุการณ์ นางและวาตีจึงหยุดแอบยืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ข้างๆริมน้ำอยู่อย่างนั้น....
.. ทันใดนั้น ณ กลางน้ำที่ได้เกิดการต่อ
สู้ ก็ได้เกิดวังวนใต้น้ำขึ้นมาขนาดใหญ่ นางได้ละสายตาจากเหตุการณ์ต่อสู้มา
มองดูวังวนใต้น้ำตรงหน้า ทันใดนั้น..!!
ก็ได้ปรากฏเป็นองค์นาคราชองค์มหึมา
ได้โผล่ขึ้นมาจากลำน้ำ แค่ครึ่งหนึ่ง ท่อนบนด้วยกายมนุษย์ มีหนวดเคราพระเกษา
ปล่อยยาว พระพักตร์ใบหน้าเคร่งขรึม
"ท่านพ่อ"นางเรียกด้วยความตกใจ...
"กลับวังบาดาลบัดเดี่ยวนี้!!" ผู้เป็นบิดา
สั่งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวโกรธ..!! เอ่ย..ต่อว่าบุตรสาว...
" นาคีน้อยเจ้าแอบหนีมาเที่ยวซุกซนยัง
เมืองมนุษย์ จนทำให้ต้องสูญเสียไพล่
พลเป็นจำนวนมากพ่อทำใจรับไม่ได้กับ
กาลครั้งนี้ " ว่า..พลางดึงมือนางกลับยัง
เมืองบาดาล....
ด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมณีจันทร์ได้แต่ยืนมองภาพไพล่พลที่ล้มตายและบาดเจ็บจากการต่อสู้ถูกพยุงหามตัวพากลับไปยังเมืองบาดาล.....
*** ภายในพระราชวัง...."พ่อบอกเจ้ากี่ที
กี่ครั้งแล้วมณีจันทร์!! ใยเจ้าถึงดื้อดึงนัก"
องค์พญานาคราชเจ้าได้ตวาดใส่มณีจันทร์ด้วยความลืมตัว…
"ลูกแค่อย่าเห็นท้องฟ้าและโลกภายนอกมิใช่ ได้แต่มองใต้ผิวน้ำนี่..เพคะ..เสด็จพ่อ..." มณีจันทร์พูดด้วยความสัตย์ซื่อตามความจริง…
"เจ้าเองก็พอจะรู้ว่าที่นั่นมันอันตราย แต่เจ้าก็ยังกล้าขัดคำสั่งของพ่อเชียวหรือ?" "หาไม่เพคะ...!!" นางก้มหน้าตอบด้วยทั้งน้ำตา....
ผู้เป็นบิดาก็พึ่งนึกขึ้นได้ว่าตวาดลูกสาวจนทำให้นางถึงกลับร้องไห้ก็เข้ามาปลอบประโลมทันที…
" ลูกเอ้ย...บนฟากฟ้านั่น..! มีครุฑที่จะคอยจับนาคอย่างเรากินเป็นอาหาร พวกนั้นไม่เคยมีความปราณีแก่เรา พ่อเลยมิอยากให้ลูกและใครต่อใครต่างต้องมาสิ้นชีพด้วยน้ำมือของพวกครุฑ "
"ลูกทราบเพคะ...แต่ลูกก็แค่อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง คราวหน้าลูกจะไม่ขึ้นไป
เล่นบนผิวน้ำและเมืองมนุษย์อีกเพคะ"
มณีจันทร์รับปากกับผู้เป็นบิดา....
นั่นจึงทำให้พระมหาศรีปฏิพัทธ์นาคราชรู้สึกโล่งใจ.....
*********************************