Prologue:

"Who's your crush, again?" Kelvin was in front of me, his eyes was scary as usual but this time was a bit different, it's much scarier. Unti unti niya pang nilapit ang mukha sa akin at ako naman ay paatras din nang paatras. My breath was uncontrollable, pakiramdam ko ay may gagawin siyang hindi maganda ano mang oras.

Hindi ko maintindihan kung ano ang kailangan niya sa akin. It's been a week since the last time I talked to him. I was busy all along and I don't have much time to say hi to him. Unusual but I had to distance myself from now on. Ayaw ko nang ipagpilitan ang sarili ko sa kan'ya.

"Umalis ka nga sa harapan ko." I rolled my eyes and pushed him away. Ngunit, masyado siyang malakas, hindi man lang siya natinag sa halip ay mas lalo pa siyang lumapit sa akin.

Damn! What's with him? Hindi naman dapat siya ganito, mas sanay ako na wala siyang pakaelam.

"Do you still have a crush on me?" He asked in a cold voice.

Hindi ko maintindihan kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Dapat ba akong maging masaya na siya ang unang kumausap sa akin ngayon o dapat akong mainis dahil sa mga itinatanong niya?

"Why?" Binigyan ko siya nang mapaglarong ngiti. Kung iniisip niyang hindi ko kayang sabayan ang trip niya then he's wrong. I wasn't named Stephanie for nothing. Inilaro ko ang kan'yang balikat gamit ang aking hintuturo. "Tumatalab na ba ang pangungulit ko sa'yo? Nagkakaroon ka na ba ng feeling para sa akin? Do you already miss me na?" I looked at him seductively.

"Paano kung sabihin kong oo?" Halos manlaki ang mata ko sa sinabi niya, my heart beats faster than usual. "Oo, nami-miss ko ang pagiging stubborn mo, I miss your eyes looking at me at oo...," he paused. Inilapit niya ang mukha sa akin, nakatingin sa aking mga labi. "...oo nagkakaroon na ako ng feeling para sa'yo." He then kissed my forehead. Halos hindi ako makahinga sa naging kaganapan ngayon. My long time crush is finally falling for me.