Chapter 5

ISANG YELLOW sunny dress na hakab sa baywang ang sinuot niya, umabot lang ito hanggang sa gitnang hita niya. Maraming mga damit na pang babae sa cabinet na may mga tag pa lahat na ang iba ay kasing halaga na ng sahod niya sa loob ng dalawang buwan.

Pinatuyo niya ang buhok gamit ang nakita niyang blower sa banyo kanina. Wala siyang make up o kahit pulbo.

Lumabas na siya ng kuwarto. Sa hagdan pa lang amoy na niya ang mabangong amoy ng pagkain. Napahawak siya sa tiyan niya nang kumulo ito. Gutom na siya dahil hindi siya kumain kagabi.

Nasa dulo na siya ng hagdan nang may marinig siyang kumosyon sa labas ng log house. Naglakad siya papunta sa direksyon ng pintuan. Nang malapit na siya sa may pintuan natigilan siya nang marinig ang isang pamilyar sa boses.

"Ahas kang hayop ka! Ilabas mo si Angela!"

Nanginginig na sumilip siya sa pintuan. Malakas na napasinghap siya nang makita si Mael at Jonas na nagpapambuno. Parehong duguan na ang mga mukha ng mga ito pero walang gustong sumuko.

"Ikaw ang ahas. Traidor!" sigaw ni Mael saka sinugod ng sapak si Jonas. Sapul sa panga ang huli. Natumba ito sa lupa susugudin pa sana ito ni Mael pero natadiyakan ito ni Jonas sa sikmura.

Mabilis siyang tumakbo nang makitang magsusugudan na naman ang dalawa. Humarang siya sa gitna ng mga ito.

"Tama na!" sigaw niya. Tumigil naman ang mga ito. Parehong habol ang hininga.

"Babe..." tawag sa kanya ni Jonas. Nilingon niya ito at parang nadurog ang puso niya nang makitang putok ang kilay nito at labi, namamaga rin ang panga. Nakahawak ito sa tadyang nito at halatang may iniinda do'n. Nilapitan niya ito at mabilis na niyakap. Napaigik ito pero pinilit inakap sa kanya ang isang kamay nito. Naramdaman niya ang paghalik nito sa sentido niya. "Uuwi na tayo..."

"Get off her!" Pareho silang napatingin kay Mael na puno ng galit ang mga mata.

Maliban sa putok na labi nito mukhang wala ng ibang iniinda ito. Matalim ang mga mata nitong nakatingin sa kanila. Nagngangalit ang panga nito habang mahigpit na nakakuyom ang mga kamay. He look murderous kaya naman wala sa loob na lalo siyang nagsumiksik sa katawan ni Jonas.

Nakita niya ang sakit na bumalatay sa mukha nito pagkatapos ay agad na napalitan nang poot.

"Let her go or I will kill you!" mapanganib ang boses na sabi ni Mael.

Hindi natinag si Jonas. Pero siya naman ay halos manginig na ang tuhod sa galit na nakikita niya sa mga mata nito.

Mas matangkad ito at malaki ang katawan kaysa kay Jonas kaya hindi na rin nakakapagtaka na hindi ito napuruhan ng huli, bagkus si Jonas pa ang mukhang gulpi.

"No... You are the one who need to let her go. Tigilan mo na ang kabaliwan mo Ishmael!" galit na sigaw dito ni Jonas.

"Shut up! You son of a bitch! I swear I'm gonna kill you!" Bumaling sa kanya ang mga mata ni Mael at inilahad ang palad sa kanya."Come here, Angela..." Utos nito.

Umiling siya. Halos malamukos na niya ang damit ng kasintahan sa sobrang higpit nang kapit niya dito. Gusto na niyang umuwi makalayo sa galit ni Mael. Hindi niya kayang harapin ang galit nito kaya sasama siya kay Jonas kahit anong mangyari hindi siya magpapaiwan.

Ngumisi si Jonas kay Mael. "Ako ang pinili niya kaya aalis na kami."

Hindi umimik si Mael, naging blangko ang ekspresyon ng mukha nito. Nawalan ng buhay ang mga mata nito. Kahit anong emosyon ay wala kang mababakas. Mas malamig pa sa yelo ang mga titig bito sa kanya. Tumalikod na sila at iniwanan si Mael. Inalalayan niya si Jonas dahil halata ang hirap nito sa paglalakad. Pero habang humahakbang siya palayo parang may kung anong mabigat na bagay ang dumagan sa dibdib niya. Pumatak ang mga luha niya. May kung anong pumipigil sa kanya na wag umalis, na wag iwan ang 'asawa'.

Nilingon niya ito para sulyapan sa huling sandali bago sila umalis ni Jonas pero ganon na lang ang panlalaki ng mata niya nang makitang may hawak itong baril at nakatutok sa kanila. Bago pa man siya makakilos ay pumutok na ang baril na hawak nito. Naramdaman niya na biglang bumigat si Jonas nang tignan niya ito ay nakaawang ang labi nito at may dugong tumutulo doon. Sinapo niya ito pero dahil mas mabigat ito sa kanya ay natumba siyang kasama ito. Pinilit niyang bumangon. Nanginginig ang kamay na kinalong niya ang ulo ni Jonas. Parang nanlalaki ang ulo niya at namamanhid ang buong katawan niya nang makitang halos mapuno na ng dugo ang bandang tiyan ng kasintahan.

"N-no .. N-no..." Mabilis na nag-unahan ang pagpatak ng luha niya sa nakikitang paghihirap ng kasintahan. Umubo ito at sumuka ng dugo. Niyakap niya ang ulo nito nang mahigpit. "No! Please, baby no!" bulong niya dito.

"Tulong! Tulungan niyo kami!" sumigaw siya para humingi nang tulong pero sino ba ang niloloko niya? Nasa gitna sila ng gubat at ilang kilometro ang layo ng malapit na bahay dito.

"S-s-ssshh... d-dont c-cry..." Kahit hirap ay inangat nito ang kamay at pinunasan ang luha niya. Lalo siyang napahagulgol. May dinukot ito sa bulsa. Isang susi. Susi ng sasakyan nito."G-go..." pinilit nitong isiniksik ang susi sa kamay niya. Mabilis siyang umiling kahit nanlalabo ang mga mata dahil hilam sa luha ay kita niya pa din na nahihirapan ito.

Isang malakas na kamay ang biglang humawak sa braso niya kaya naman nabitawan niya ang susi ni Jonas. Tumingala siya. Nakita niya si Mael. Hinila siya nito kaya napatayo siya.

"H-hayop ka! Demonyo ka!" Galit na pinagsusuntok niya ito habang kinakaladkad siya. "Bitawan mo ko! Hayop ka, bitawan mo ko!" Nagpumiglas siya dito pero kahit anong gawin niya ay hindi siya nito binitawan. Binuksan nito ang sasakyan nito at pabalya siyang itinulak sa loob ng passenger seat napasubsob siya. Tumama pa ang noo niya sa may kambyo kaya bahagya siyang nahilo.

Mabilis na pumasok si Mael sa driver seat at paarangkadang pinatakbo ang sasakyan.

Tarantang umayos naman siya ng upo at tinangkang buksan ang pintuan pero naka-lock iyon. Kinalampag niya ang bintana ng sasakyan, hindi niya na matanaw si Jonas. Bumaling siya kay Mael. "S-si J-Jonas... Hindi natin siya pwedeng iwan... Mael! Mael si Jonas baka mamatay siya don..." Histerical na pakiusap niya dito pero hindi man lang ito natinag. Nagdi-drive pa rin ito at nasa kalsada lang ang paningin.

Sumulak ang galit na nararamdaman niya. Sobra na ang kasamaan nito. Paano nito nagawang barilin ang sarili nitong pinsan? Tao pa ba ito?

Galit na inagaw niya ang manibela dito.

"Shit!" mura nito nang gumewang ang sasakyan dahil sa pakikipag-agawan niya dito ng manibela. Malakas itong prumeno bago pa sila mabangga sa isang puno. Galit na bumaling ito sa kanya pero hindi siya natatakot dito mas lamang ang galit na nararamdaman niya. "You almost killed us!" bulyaw nito sa kanya.

"You kill him! Mabuti pang mamatay na rin ako!" malakas na sigaw niya rin dito.

Kita niya kung paano nagdilim ang mukha nito. Hinampas nito ng paulit-ulit ang manibela habang mahinang nagmumura. May kinuha ito sa compartment. Isang syringe na may lamang madilaw na likido. Tinanggal nito ang takip ng heringgilya at walang sabi sabing itinurok sa leeg niya.

Nanlaki ang mga mata niya na napahawak sa leeg niya na nasaktan. "A-anong g-ginawa mo---" hindi na niya na tapos ang sasabihin dahil nawalan na siya ng malay.

HALOS MAUBOS na ni Mael ang bote ng alak na kanina pa niya tinutungga pero hindi pa rin namamanhid ang sakit na nararamdaman niya. Halos lunurin na niya ang sarili pero bakit ayaw mawala ng sakit? Kahit saglit lang, kahit isang minuto lang. Gusto niyang ipahinga ang puso niya na durog na durog na.

He wanted to send himself to sleep pero hindi niya magawa, hindi na rin umiipekto ang sleeping pills sa kanya dahil na immune na siya. Kahit ilang dosage ang laklakin niya wala nang saysay mauuwi lang siya sa coma pag-ipinilit niya pa. at kahit napakaganda non sa pandinig. Ang matulog na wala nang kasiguraduhan ang paggising.

Dahil kapag tulog, hindi ka na makakaramdam ng sakit. Pero hindi pwede, hindi pwedeng ma-coma siya. Minsan nang nawala ang babaeng mahal niya nang mawala siya ng matagal at ngayon kasal na sila. Hindi siya papayag na maagaw na naman ito ng iba kahit pa mandaya siya, kahit pa pumatay siya.

Basta na lang niyang inihagis ang bote ng alak ng wala na siyang masaid dito. Tumayo siya mula sa swivelchair na nasa library niya at susuray-suray na tinungo ang adjacent door na nakakonekta sa kuwarto niya.

Natawa siya sa sarili. Lasing na siya pero bakit ang sakit nandon pa din? Diba sabi nila ang alak nakakamanhid? Nakakawala ng sakit? Tarantado ang nagsabi no'n! Kasi siya, ramdam na ang kalasingan pero nasasaktan pa rin. Nahihilo lang siya dahil sa alak pero di naman gumaan ang pakiramdam niya. Dapat siguro ipahanap niya ang nagsabi non at ipa-salvage!

Tanging lampshade lang ang nagbibigay nang liwanag sa buong kuwarto pero sapat iyon para makita ang isang anghel na payapang nakahiga sa malaking kama niya. Lantad ang makikinis na legs nito dahil nakalilis ang maiksing dress na binili niya para dito. Sabi na nga bagay dito ang mga pinamili niya.

Lumapit siya at naupo sa gilid ng kama.

Napakaamo ng mukha nito. Napakaganda. Hinawi niya ang hibla ng buhok na tumabing sa mukha nito. Hinaplos niya ang mukha nito. Napansin niya ang natuyong luha sa mata nito. Napatiim bagang siya.

Napapikit siya nang muling maalala kung paano to yumakap sa pinsan niya kanina, kung paano nito pinili ang pinsan niya kaysa sa kanya.

Sa kanya na buong buhay na nitong nakasama.

'H-Hayop ka! Demonyo ka!'

'You kill him! Mabuti pang mamatay na rin ako!'

Paulit-ulit na naririnig niya sa isip ang mga salita nito. Mahal na mahal nito ang pinsan niya at mas gugustuhin pang mamatay na lang kaysa makasama siya.

Nagdilat siya ng mga mata na puno ng galit at pagkasuklam. Kanya lang si Angela ang bawat sulok ng katawan nito, ang laha-lahat dito ay kanya lang. Walang ibang makakaagaw nito sa kanya.

Kasal na sila. Pero hindi pa iyon sapat para manatili ito sa kanya. Siguro kailangan nilang magkaanak. Bubuntisin niya ito!

Napangiti siya sa naisip. Kailangan mapunlaan niya agad ito. Yon ang magiging susi para manatili ito sa kanya para habang buhay na itong nakatali sa kanya.

Sumampa siya sa kama at kinubabawan ito. Tinanggal niya ang dress nito pati ang panloob. Buong paghangang sinuyod niya nang tingin ang kabuuan nito. Bumaba ang mata niya sa mayaman nitong dibdib, bilog na bilog iyon at kulay rosas ang dunggot na naroroon. Yumuko siya at sinakop ang isang dibdib nito, habang ang isang kamay ay sumasamba sa kabila. Pinagsawa niya ang sarili doon hanggang sa gumapang ang mga labi niya sa flat na sikmura nito pababa sa gitna ng hita nito. Bahagya niyang pinaghiwalay ang dalawang binti nito. Napalunok siya sa kagandahang bumungad sa kanya. Wala siyang sinayang na oras at tinikman niya iyon. Nalasahan niya ang katas na nagpadulas sa pagkababae nito mas lalo siyang nabaliw na tikman ito. Nang makontento ay inangat niya ang sarili para tanggalin ang sarili niyang saplot. Wala siyang itinira. Hinila niya ang isang unan at inilagay iyon sa ilalim ng pang upo ni Angela para bahagyang umangat iyon. Ibinuka niyang mula ang mga hita nito.

Tinignan niya ang mukha nito. Payapa pa rin iyon walang muwang sa kamunduhang ginagawa niya dito.

Itinutok niya ang pagkalalaki sa lagusan nito at dahan-dahan iyong itinulak papasok. Napapikit siya sa sarap na nararamdam. Ramdam niya ang init ng loob ng pagkababae nito, napakasikip non na halos sumakal sa kahabaan niya. Hinihingal siya kahit hindi pa man siya umuulos. Parang gusto niya agad labasan kahit kakapasok niya pa lang.

Inabot niya ang dibdib nito at pinisil iyon saka umulos, mabagal niyang binubunot at binabaon ang sarili dito at bawat paggalaw niya ay para siyang nililipad sa sarap. Hanggang sa ang mabagal na pag-ulos ay nauwi sa mabilis at gigil. Halos mapasigaw siya nang marating niya kasukdulan.

Hinihingal na sumubsob siya sa leeg nito hinahayaang mailabas ang lahat ng katas niya sa sinapupunan nito.

Nagpahinga lang siya saglit at inulit ang ginawa niya dito. Paulit-ulit hanggang sa siya na mismo ang sumuko.

Napangiti siyang bumagsak sa tabi nito. Sisiguraduhin niyang mabubuntis ito sa lalong madaling panahon. Kahit pa kamuhian siya nito. Tumagilid siya at niyakap nang mahigpit ang katawan nito.

"I love you..."

NAPAUNGOL si Angela at pilit na iminulat ang mga mata. Malabo ang paningin niya nang maimulat niya iyon. Iaangat niya sana ang kamay para kuskusin iyon pero hindi niya magawa. May kung anong nakadagan sa kamay niya. Hindi lang sa kamay kundi pati na rin sa hita niya. Tinignan niya kung ano iyon. Isang hita at isang braso na nakadantay sa kanya.

Binalot siya ng kaba. Pinilit inalis ang nakadagan sa kanya kahit hirap at masakit ang katawan niya. Nang maalis iyon ay pinilit niyang maupo nang maayos. Napangiwi siya nang maramdaman ang kirot sa pagkababae niya, malagkit din iyon.

Napasinghap siya nang ma-realize na wala siyang saplot kahit isa. May pasa rin ang mga hita niya. Nanginginig ang kamay na inabot niya ang pagkababae. Mayrong malagkit na puting likido doon. Napaluha siya ng mapagtanto kung ano iyon. Napalingon siya sa katabi niyang mahimbing na natutulog at may ngiti pa sa mga labi.

Malakas niya itong sinampal at pinagsusuntok kahit sa bawat galaw niya ay napapaigik siya sa sakit.

Pinagsamantalahan na naman siya. Muli, binaboy na naman siya ng demonyong ito.

"Napakahayup mo talaga! Walang hiya ka! Mamatay kana!" humahagulgol na sigaw niya dito.

Galit na hinuli nito ang magkabila niyang braso.

"Stop it!" Bulyaw nito sa kanya. "Anong bang problema mo?"

"Anong problema ko?! Anong problema kong hayop ka?! Binaboy mo ko! Hayop ka!" Kumawala ang kamay niya at malakas uli itong sinampal.

Napabiling ang mukha nito sa lakas nang sampal niya. Nagngalit ang panga nito. Malakas siya nitong itinulak pahiga at kinubabawan. Ramdam niya ang matigas na bagay na tumutusok sa puson niya.

"Binaboy? Asawa kita Angela, at may karapatan akong sipingan ang asawa ko kahit anong oras ko man gustuhin!" bakas ang sarkasmo sa boses nito. Ang mga mata nito ay tila nanunuya pa sa kanya.

Napakademonyo talaga nito. Napahagugol na lang siya. Umalis ito sa ibabaw niya at tumayo. Wala itong pakialam kahit hubo't hubad na naglakad papunta sa sa pinto ng banyo at pabalibag na isinara iyon.

Tumagilid siya at namaluktot sa kama, niyakap niya ang sarili saka umiyak nang umiyak. Awang-awa siya sa sarili.

Ano bang kasalanan niya bakit kailangang sa kanya mangyari ito? Bakit kailangang mapasok siya sa impyernong kinalalagyan niya ngayon?

Hindi ito ang pinangarap niyang buhay. Hindi ito ang gusto niyang maging buhay.

Gusto niyang sumigaw at magwala pero wala nang lakas na natitira sa kanya para gawin iyon.

Pinipilit niyang isipin kung may nagawa ba siyang masama sa kapwa niya, kung may naagrabyado ba siya? Bakit pinaparusahan siya ng ganito?

to be continued....