2099

CHAPTER 1

Hindi ko inakala na ito ang sasalubong sa akin sa oras na tumungtong ako sa pilak na baldosa ng pinakatinitingalang paaralan ng bansang ito. Hindi ko naman ninanais ang kinakahantungan kong ito ngayon. Ngunit ito ang itinadhana sa akin ng tandhana. Hindi ko din naman maipagkakaila na dahil na rin ito sa personalidad na ipinakita ko sa mga bagong taong pumapalibot sa bago kong mund----Ughh. I've talked in my head too much tagalog that it makes my nose bleed, thinking of it makes me wanna puke. Why the fck did it have to be like this. I shook my head as my day dreaming vanished. I immediately slapped this bitch in front of me 50% sorer than hers.

"Bwisit ka!" sigaw niya at akmang sasampalin ako ulit. This bitch doesn't know how immune I am to these slaps. Specially with that little bitchy fingers of hers. Ngunit natigilan siya nang may makitang presensya sa likod ko. Tila natigilan siya at unti unting ibinaba ang kamay na kanina'y handang handa ng sampalin akong muli.

"You'll pay for this. Take my words, new kid. I swear, I'll take my reveng---" I stopped her by placing my index finger before her lips. "Shhhh. Blah blah blah. You're wasting your saliva, darling. I got your point. I'm looking forward for the palmar side of your hand, position at 15 inches away from me, then move 5 centimeters per second forward, and stop 10 milliseconds at exact 20 centimeters before my buccal, and aim diagonally, then swing 135 degrees with 90% of your energy as it touches my buccal, barely leaving a slap mark that could only last less than 20 minutes. Well, you are weak and pathetic. Ops, are my words too deep for you to understand? Don't worry, I can translate it for you" I said with a mocking tone. I can see how red she is right now. Napakuyom nalang siya ng kanyang kamay, pilit na hindi ako sampalin ulit. But the bitch inside me directed me to step forward and place my face before her, wearing my pirate smile, as a sign of mockery.

"Stop that" narinig ko ito ay nagmula sa likod ko. Ito yung presensiya na nakapagpatigil sa akmang pagsampal sa akin ng bwisit na ito. Padabog siyang tumalikod at tuluyan ng umalis sa harap ko. I didn't bother turning around to look at the person behind me. He's probably someone who's famous and feared by everyone. High school clichés, ugh.

Magpapatuloy na sana ako sa tinatahak kong daan kanina. "I believe that you're the new student, right? As for your first day, here at the academy. Your clean records are at risk, miss Green" his words are jokes that are meant for me to laugh at. Seriously? Do I have to care about my record?

"Thanks for reminding me. Mr. --- ugh Don't have to care 'bout your name. Tadah~" I faced him and examined his face and figure for a brief time. I can say that he has pretty good looks, ok. I said in my head as I mentally nodded my head.

After my examination, I waved him goodbye and wore a fake smile as I turned around at the direction that I was heading earlier. I saw him with my peripheral vision as he stood at his place, with a blank face. "Your dorm is at the opposite direction" natigilan ako sa pwesto at nakaramdam ng pamumula. I'm not embarrassed ok? I'm angry, that's why I'm red-faced. Naramdaman ko ang pagtalikod niya at unti-unting lumakad na palayo, hindi na ako muling nilingon. "How am I supposed to know" I yelled. Kainis!

Sa halip na sundan ang itinuro niyang direksyon ay pumunta nalang akong sa administration office na nasa di kalayuan at doon humingi ng tulong. Darn it. Dapat kanina ko pa ito ginawa, edi sana kanina pa ako nakapagpahinga at nakapag-ayos ng gamit.

"Here is your keys, miss. Your room is at building 5 room 20. Your roommate is miss----" "Thank you" I cut off her words at tinahak na ang daan patungong building 5. Ang dami pang dada eh.

Madilim na din ang paligid dahil hapon na ako nakarating sa Academy, meron pa akong nasalubong na asong nauulol sa daan, bwiset lang talaga. Walang gana kong ginudgod ang mga maleta at patungo sa building. I'm too tired.

Matapos hanapin at akyatin ang pagkalaki-laking building, ay agad kong binuksan ang pinto ng room at inilatag ang gamit sa sahig at humiga sa bakanteng higaan. Ghad, wala ba silang elevator? Sobrang napagod ako sa pag-akyat ng maleta ko patungo sa room na ito. Hindi na ako nag-abala pang ayusin ang gamit at maging ang sarili ko at unti-unti ng ipinikit ang mga mata ko. Sobrang napagod talaga ako. Ang layo-layo ng nilakbay ko mula sa bahay patungo sa Elite Academy na ito tapos papagudin pa ako ng babaeng aso sa daan. At ang layo layo din ng dorm ko. Pagrereklamo ko sa utak ko. Nakakainis talaga si dad. Hindi ko naman ginustong mag-aral sa Academy na ito. Mas mabuti pa sa dati kong school; may elevator ang dorm. May asshole nga lang. Ughhh. Patuloy pa akong nagreklamo hanggang sa nakatulog na pala ako.

"Athena, anak. Please, I'm begging you to return to school. A bright future is waiting for you, don't waste it on these crap" dad said, pertaining to the tears I'm shedding.

"I don't want to go to school, dad. Please. I'm begging you too. I don't want to see that asshole ever again" I said full of anger as tears flowed even harder.

"Shhhh. Ok ok. You won't return to---"

"Really?" my face brightened up.

"Let me finish, darling" he said as he cleared his throat. "Like I was saying. You won't return to that school. You'll be attending school at Victoria, the Elite Academy, isn't that exciting, darling?" he said joyfully.

"Wh-what? The Elite Academy? Where most spoiled brats are?" I said with a hint of disappointment.

"Well you're a spoiled brat yourself, darling Athena" he laughed.

"Funny" I said as I rolled my eyes.

"Trust me, darling. It will be fun" he said and patted my as he left me in my room speechless.

Hmp, that geezer. Kaya mo namang mabuhay at maging successful kahit hindi mag-aral. Besides, mas matalino pa ata ako kaysa sa mga estudyante doon. All they knew were flexing their money. Stupid brats. Naramdaman kong muli ang pag-init ng aking mga mata at unti-unting tumulo muli ang mga luha na naipon sa aking mga mata. Bwisit siya! Patuloy lang akong nagmukmok at umiyak sa kwarto ko. Dalawang beses nalang akong kumakain sa isang araw. More on pagmumukmok ang ginagawa ko. Naging ganoon ako sa halos tatlong buwan. Wala namang magawa si dad kahit pilit niya akong paalis sa kwarto at ayusin muli ang buhay ko. Until I decided to get my ass up and show that jerk how ok I am without him. But still, I didn't attended school for over a year, due to my developed trauma.

"I'll miss you, darling" dad hugged me goodbye as tears flow from his eyes.

"Funny, cuz I won't miss you" I joked. He just laughed off with me.

"Take care," he smiled and I smiled back. I entered my car and drove off. This is where my new beginning starts...

"FCK! Bwisit!" inis kong pinagsisipa ang flat na gulong ng aking sasakyan. Walangkwenta! Saktong walang nag-aayos ng kotse sa paligid. Good. I contacted my butler's number and let him know my situation. I called for a cab and left my car in the middle of the road. As in middle talaga. Wala na akong pake kung may kumuha man nyan o wala, o kaya ay magdulot ng traffic iyon. Basta, hindi dapat masira ang araw ko dahil lang sa sasakyang iyon.

"Saan po ang punta nyo, ma'am?"

"Sa Elite Academy po"

"Ok po" I just nodded as a response. Sa halip na magpahinga ay kinutingting ko ang aking cellphone at nagsurf sa net. Maya-maya ay tumigil na ang sasakyan at tumambad sa akin ang pagkalaki-laking school. Mas Malaki ito ng konti, kumpara sa dati kong school.

"Thank you po, manong" Ani ko at ibinigay sa kanya ang aking bayad.

"You are welcome, ma'am" he said then drove off.

Inilibot ko ang tingin sa paligid. Kapansin-pansin na gawa sa silver ang sahig na tinutungtungan ko ngayon. Hmmmm may budget ang school para magpagawa ng ganoong sahig, mayaman nga siguro ang mga tao dito. Madami ang estudyanteng nagkakalat. Lahat sila ay abala sa kani-kanilang Gawain. Dahan dahan akong pumasok sa loob ng gate at pinakiramdaman ang panibagong mundong haharapin ko. Dahil hindi ko alam kung saan ang dorm ko, pumunta nalang ako sa isang gilid, bitbit ang aking mga maleta at abalang tinipa ang aking cellphone. I'm trying to contact my butler again, at hihingi ako ng tulong sa kanya sa pagdadala ng gamit ko. Bwisit, dapat pala sinama ko nalang yung matandang iyon. Masyadong nakakapagod magdala ng mga gamit na ito. Ang dami dami ko kasing dala. Sa halip na hanapin ang administration office ay patuloy lang ako sa pagtipa at umaasang saguting ni butler Min yung cellphone niya. Tiyak kong abala pa rin yun sa kotse ko lalo na sa pag-ayos ng traffic na dinulot niyon.

"Nasaan ba ang administration office" bulong ko sa sarili ko. Nangangalay na ako sa pagtayo sa giid. Letcheng butler Min iyon.

"Ah shit. What the fuck are you doing there? Kitang daanan yan. Doon ka nga sa tabe" marahas akong itinulak ng isang babaeng saksakan sa make-up at mariing tinapakan ang nahulog kong cellphone na kanina'y nalaglag dahil sa pagkakabunggo niya sa akin.

"Eh ikaw yung tatanga-tangang naglalakad ng hindi tumitingin sa daan. Hello? Nasa tabi na nga ako, ayun yung path walk, hindi dito" sabi ko sabay turo sa pilak na sahig.

"What did you call me?"

"Tanga, bakit?" sagot ko ng walang pag-aalinlangan. Suskupo, tanga na nga, bingi pa?

"Why you little" she said full of anger as she swung her hand to my cheek leaving it red.

So this is how my day started and lasted. I was awoken by an annoying voice that kept on blabbering.

"Depota. Ang ingay mo. Kitang natutulog yung tao" inis kong itinapon sa kanya ang aking unan at tinakluban ang aking muka ng isa pang unan.

"You little bitch. How dare you do that to me. Bakit ka nasa room ko?" that voice was awfully familiar.

"Oh ghad, seriously?" I said in annoyance.