Chapter 23

Isang linggo na ang nakalipas at nanatili pa ring nasa Penablaca si Norbert. Nais nya munang maglagi doon bago siya umalis mag-isa o kasama si Margareth dahil hindi pa ito nakapagpasya sa gusto nyang mangyari na bumalik sa Maynila. Dumalo rin sila sa birthday celebration ng daddy ni Bryle na ginanap sa Hacienda Isabella.

"Baby, gising na." Isang halik ang iginawad ni Norbert sa pisngi ni Margareth. Nakapikit pa ito at mahimbing na natutulog.

Ang araw ay gaya ng mga nakaraang mga araw na magkasama silang dalawa. Gigisingin sya ni Norbert gamit ang paghalik nito sa labi nya, sa pisngi, leeg o maging sa umuumbok na nyang tyan. Sa bawat araw na iyon ay mas lalong napapanatag ang isip ni Margareth dahil alam nyang sya lang ang babaeng mamahalin ni Norbert. Nagkahiwalay man sila ay ang puso nila ang gumagawa ng paraan upang magtagpo muli.

"Hmmm...Mamaya na. Gusto ko pang matulog." Nakapikit na sambit ni Margareth. Hinalikan ni Norbert ang labi nya. Masuyo iyon at nakakapang-akit. Bumaba ang halik sa leeg ni Margareth at pababa pa ng pababa iyon.

"Oh, sige ikaw na lang ang almusalin ko." natatawang sabi ni Norbert.

"Mabuti pa." pag-sang-ayon ni Margareth.

Pumasok ang isang kamay ni Norbert sa damit pantulog ni Margareth. Pinisil pisil ang isa nyang suso habang hinahalikan sya sa leeg. Walang dahilan para pigilan ni Margareth ang sarap na nararamdaman nya. Tanging ungol ang ingay sa loob ng kwarto.

"D-Diba---Ahh---Ngayon tayo pupunta sa---Ahh---Kanaipang beach?" tanong ni Margareth. Hindi nya magawang diretsyohin ang pagtatanong dahil sa sensasyong ibinibigay sakanya ni Norbert.

Minsan ganito ang nangyayari sakanilang dalawa araw-araw at kung hindi naman sa umaga ay sa gabi nangyayari sa kahit saang parte ng bahay ay ginagawa nila. Minsan sa banyo kapag sabay silang maligo, sa sala kapag nanunuod sila, mesa sa kusina at sa lababo ng kusina.

"Yup. Bakit gusto mo na bang pumunta roon?" tumigil si Norbert sa paghalik at napatigil rin si Margareth sa pag-ungol. Isa na sigurong dahilan kung bakit palaging maganda ang umaga ni Margareth ay dahil sa palaging pagmamake love nila ni Norbert pero ang isa sa pinakaayaw nya ay ang nabibitn sya kahit sa halik man iyon o sa bawat pag-indayog ng katawan ni Norbert.

Hinawakan ni Margareth ang batok ni Norbert saka dagliang hinila saka masuyong hinalikan.

"Alam mo namang ayaw na ayaw kong nabibitin diba?" ngumisi si Norbert.

"Pagkatapos natin dito kumain muna tayo bago pumunta sa Kanaipang beach. May surpresa ako sayo." kuminang ang mga mata ni Margareth sa narinig. Hnalikan pa nya ng husto si Norbert. Agad-agad nyang inalis ang damit ni Norbert at initnapon iyon sa kung saan.

"Hindi na ako makapaghintay, tapusin na natin 'to." ngumisi si Margareth. Inalis din nya ang damsit nya at ang suot na pajama kasama ang panty nya pagkatapos ay isinunod nyang alisin ang kay Norbert.

Isa sa pinakapaboritong gawin ni Margareth kay Norbert ay ang laruin ang kargado nito gamit ang kamay nya. Mas lalo iyon lumalaki at tumitigas kapag hinahawakan nya. Hindi din makatanggi si Norbert kapag ginagawa nya iyon dahil alam nyang magagalit lang sya.

"Shit---Ahh." napapikit si Norbert ng mas binilisan ni Margareth ang pagtaas baba sa kargada nya.

"You like this, Baby?" Hinalikan nya si Norbert. Nakahiga si Norbert sa kama habang nakapatong sa ibabaw nya si Margareth at nilalaro ang alaga nya. Ngumisi si Margareth dahil sa naiisip nyang kapilyahan. Tumigil sya sa ginagawa nya saka tumayo sa kama.

"Nagugutom na ako." nakanguso nyang sambit. Napikit si Norbert at tila gustong magmura pero hindi nya magawa dahil ayaw ni Margareth na makarinig ng kahit anong uri ng masamang salita. Nabitin si Norbert at tila sumasakit ang puson nya.

"Nagugutom na ako. Kumain na tayo, Baby." kagat labing sabi ni Margareth. Gustong matawa ni Margareth dahil kitang-kita sa mukha ni Norbert ang pagkabitin dahil sa ginawa nya. Tumayo si Norbert sa kama at kamot-kamot ang ulo. Gusto pa atang ituloy ang ginagawa nila.

"May sorpresa din ako sayo mamaya." bulong ni Margareth sa tenga nya saka sumalabay sa likod ni Norbert palabas sa kwarto.

Isang oras ang byahe patungo sa pier. Kailangan kasing sumakay ng bangka papunta sa Kanaipang Beach. Isa iyong Island na kasing puti ng Boracay ang buhangin at kasing ganda ng Palawan ang mga rock formation. Hindi pa ito masyadong kilala ng lahat dahil masyadong malayo ang Isabela kumpara sa mga ibang kilalang beach sa Pilipinas.

Maulap at makulimlim ang panahon kaya mahangin din. Hindi magkandauda sa pagkapit sa braso ni Norbert si Margareth sa tuwing tinatamaan ng malakas na hampas ng alon ang maliit na bangka. Napapsigaw rin sya kaya ang ibang paseho ay napapatingin sakanila.

"Umuwi na nalang tayo. Please? Natatakot na ako." Sambit ni Margareth. Nakakapit sya sa braso ni Norbert. Nakapikit at nakasiksik ang ulo sa dibdib ni Norbert na tila isang batang takot na takot.

Ngumiti lang si Norbert. Niyakap na lang nya si Margerth para pakalmahin sya kahit na pinagtitinginan na sila ng mga tao na kasama nila sa maliit na bangka.

"Yayakapin na lang kita, Baby." Sambit ni Norbert. " Andito naman ako, eh." Hinalikan ni Norbert ang ulo ni Margareth. Kalahating oras ang byahe papunta sa Kanaipang Beach at malapit na rin silang makarating.

"Malapit na ba tayo?" tanong ni Margareth.

"Kaonti na lang at naroon na tayo."

Kaonti lang ang maaring pumunta sa Beach. Kumbaga, limitado lang ang maaring mag-stay doon sa isang araw dahil gustong pangalagaan ang Kanaipang Beach. May mga maliliit doong cottage na tila mga bahay na rin at isang maliit na sea food restaurant.

Nagsimula ng umambon ng nakadaong sa beach ang sinasakyan na bangka nila Margareth. Magkandauga-ugang nagsitakbuhan ang mga pasahero para makasilong sa isang maliit na restaurant doon. Mas maganda pala ang beach kapag umulan dahil sa bawat pagpatak ng tubig ay parang mga dyamante sa dagat.

"Ang ganda dito. Buti na lang pumunta tayo." Sambit ni Margareth. Niyakap sya ni Norbert mula sa likod habang nakapatong ang ulo nya sa kaliwang balikat ni Margareth. Pareho nilang pinagmamasdan ang kulay asul na dagat at puting buhangin.

"Dati, gustong-gusto kong mag-family vacation kami nila daddy pero palaging hindi iyon natutuloy kasi busy silang lahat kaya I decided na huwag na lang sabihin sakanila pero ngayon parang gusto ko silang ayain para kasama natin sila." malungkot ang mukha ni Margareth na tinignan si Norbert. Ngumiti sakanya si Norbert saka iniharap sya nito.

Hinalikan sya ni Norbert sa noo saka niyakap ng mahigpit saka bumulong sa tenga nya. "May sorpresa ako para sayo."

Nagtatakang tinignan ni Margareth si Norbert. Nakangiti lang si Norbert sakanya pero hindi nito nakukuha ang ibig sabihin nyang sorpresa.

"Tumingin ka doon at makikita mo ang sorpresa ko sayo." Nakangiting sambit ni Norbert. Parang batang sunud-sunuran si Margareth na agad tumingin sa direksyong sinabi ni Norbert. Pagtingin ni Margareth ay nanlaki lang ang mata nya at naiiyak na.

Andun sa maliit na stage ng restaurant ang pamilya nya kasama ang mga iba pang mga kasamahan nya sa bangka kanina habang may hawak silang banner na "Margareth, Will you be my wife?". Iyon na siguro ang isa sa pinakaromantic na nangyari sa buhay ni Margareth. Napatingin sya kay Norbert pero nakaluhod na ito sa harap nya at naiiyak din.

"Baby, will you be my wife? Gusto mo bang tayo ang magpapatunay na may forever?" Umiyak na si Margareth sa mga sinabi ni Norbert. Hindi nya inaasahan ang mga nangyayari. Hindi nya akalaing darating yung time na gagawin ito ni Norbert sakanya at sa harap ng maraming tao especially sa pamilya at mga kaibigan nya.

"Yes. Yes! I will be your wife at tayo ang magpapatunay na may forever." Napaluha si Norbert sa sagot niya. Kanina pa kasi ito kinakabahan pero hindi niya ipinapakita kay Margareth baka magduda ito sakanya. At ngayong pumayag na ang babaeng pinakamamahal nya na maging kabiyak ng puso nya ay hindi na nya hahayaang mawala pa ito sakanya.

Isinuot ni Norbert sa daliri nya ang singsing. Isa iyong singsing na may maliit na diamond sa gitna. Tumayo si Norbert saka hinalikan si Margareth sa labi. Parang wala silang naririnig na mga taong nagpapalakpakan at naghihiyawan dahil sa ginagawa nila. Ang tanging alam nilang dalawa ay pareho ang tinitibok ng puso nila at iyon ay ang pangalan ng isa't-isa.