Chapter 3: Meet Mr. Arrogant

'ROOM 101'

I stared at the paper that I've been holding and then look at the room in front of me. I took a deep sigh before I placed the back of my palm on the door and knock.

The door opened then a mid-30's age woman appeared, wearing a genuine smile. "Yes?" She asked.

I cleared my throat before I composed a sentence. "I'm Jessica Smith, the new student in this school. Is this the class 4-1?"

"Oh!" Inayos ng babae ang eyeglasses nito. I check her out then I noticed her name on the I.D she's wearing.

Miss Carmina Cantiga. Adviser.

"So you are the new student? I've been waiting for you all the time. Here, come inside." She said happily as she guide me inside.

Sumunod ako sa kanya. Napansin kong maingay at magulo ang mga estudyante niya. May naghaharutan. May nagdadaldalan. Tsaka lang sila huminto nang makita nila ang kanilang adviser sa harap.

"Okay, class. You have a new classmate, she's a new student coming from High University. Please be nice to her." Sinenyasan ako nito at iginiya sa harap niya para magpakilala.

I roamed my eyes to my new classmates as I spoke in a cold monotone voice. "I'm Jessica Smith. 17. Nothing special.."

Tinanguan ko si Miss Cantiga at tsaka naghanap ng bakanteng upuan. Nang may mahanap akong upuan sa bandang likod ay doon ako nagtungo.

Inilapag ko ang mga gamit ko roon. Sa peripheral vision ko ay napansin kong nakatingin sa akin ang mga kaklase ko, bagay na lubos kong ikinataka.

Napatingin ako sa kanila kaya naman ay ibinawi nila ang tingin nila sa akin at umiling.

What was that?

Ipinakibit-balikat ko na lang iyon. Yumuko ako sa desk ko nang makaramdam ako ng antok. Wala akong balak makinig sa mga lessons na itinuturo ng teacher sa harap dahil alam ko naman iyon. Napapikit ako at naramdaman kong nilalamon na ako ng antok.

"Hey, miss!" Naramdaman kong may kumakalabit sa ulo ko. Hindi ko pinansin iyon at itinuloy ko ang pagtulog.

Tss. Istorbo!

Nagulat na lang ako nang gumalaw ang upuan ko. Awtomatiko akong napaangat ng ulo upang tingnan ang nangyayari kahit na inaantok pa ang diwa ko.

Bumungad sa akin harapan ang isang lalaking nakahalukipkip. Kapansin-pansin ang hikaw nito sa kaliwang tenga at ang puting buhok nitong nakaayos ang pagkaka-style. Makapal ang kilay nito na nagbuhol dahil sa ipinapakitang pagkainis. Matangos ang ilong at perpekto ang pagkakaukit ng magkabilang panga nito. Maputi. Mapungay ang kanyang kulay brown na mga mata na bagay sa mahaba nitong pilikmata. In short, he looks so fucking gorgeous and handsome.

Napabalik ako sa huwisyo nang magsalita ito. "Are you done checking me out?" May ngising kumawala sa mga labi nito.

I blinked. "What?!" Napanganga ako sa sinabi nito.

Napailing siya at mahinang tumawa. "I see that you are one of my admirers. Sorry but you are not my type."

Agad na nag-init ang ulo ko sa sinabi nito. Too arrogant! Iniisip niya bang kaya ako nakatingin sa kanya kasi naguguwapuhan ako sa kanya? Ang galing mag-assume ng lalaking ito. Great.

Tumayo ako mula sa upuan ko. Inangat ko ang ulo ko sa kanya para maharap siya doon ko napansing mas matangkad pala siya kaysa sa akin.

Humalukipkip ako. "Sorry for breaking your illusions, mister. You are not my type too. Don't assume too much, nakakamatay."

Mas lalong lumaki ang ngisi ng lalaki. Lalong nag-init ang ulo ko. "Why I can sense the disappointment on your voice, Miss?" May tonong pang-aasar iyon.

Huminga ako ng malalim. Kalma lang, Jessica. Huwag mong patulan ang jerk na ito.

Napailing ako habang kinakalma ang sarili. Bumalik ako sa pagkakaupo at hindi ko pinansin ang aroganteng lalaking nasa harapan ko.

Hinintay kong umalis sa aking harapan ang lalaki ngunit lumipas ang isang minuto ay hindi pa rin ito kumikilos sa kinatatayuan niya. Nag-angat ako ng tingin at tinaasan ko siya ng kilay.

"What? Bakit hindi ka pa umaalis sa harapan ko?" Mataray na tanong ko sa kanya.

Ipinatong ng lalaki ang kanyang mga matitipunong bisig sa aking desk. Tinitigan niya ako ng mariin kaya naman nakaramdam ako ng pagkailang at napalunok ng laway.

What the hell is he doing?

"Ang kapal ng mukha mo, Miss. Matapos mo akong pagpantasiyahan ay papalayasin mo ako bigla? Tsk, kakaiba ka." Napailing ito at muling ngumisi.

Doon na ako nawalan ng pagtitimpi. Ayoko talaga sa mga mayayabang na katulad niya.

"WHAT? ANG KAPAL-KAPAL TALAGA NG MUKHA MONG LALAKI KA! BAKIT? SINO KA BA SA AKALA MO?!" Medyo napataas ang boses ko kaya nasa amin na ang atensyon ng mga kaklase ko.

The guy flashed an evil grin on his lips. He leaned closer to me and I couldn't help myself but to stare at his eyes.

In a baritone voice, the jerk spoked. "I'm Kris Wu, the one who owns the seat that you're been sitting.." May halong pagmamayabang ang boses nito.

WHAT A BASTARD. Tsaka anong pakialam ko sa upuan niya?

"So?" Nakataas na kilay na tanong ko rito.

Umugong ang bulungan sa mga nakarinig ng sinabi ko. I mentally rolled my eyes then look fiercely at the guy who was looking at me, furious and irritated. Oh? Galit na siya niyan?

Pero maya-maya ay bumalik ang ngisi nito sa nakakairita niyang mukha. Itinaas din niya ang kilay niya habang pinagmamasdan ako.

"I know that you don't know me yet..." He chuckled and put his both hands on his pocket. "And I see that you are newbie in this school but can you please leave that chair to me? That's my seat.." He said smiling.

Grrr! Nakakagigil talaga ang kayabangan ng lalaking ito!

I immediately lose my cool. I stand up from my seat then faced him. Minsanan lang ako magsalita kaya pagbibigyan ko ang sarili ko.

"Excuse me, mister. Wala ang pangalan mo sa upuan na ito kaya paano mo nasasabi na sa iyo ito?" Mabuti na lang at recess namin ngayon kaya libre ang magsigawan kami.

"I have.." Itinuro niya ang likod ng upuan at nabasa ko roon ang katagang 'GUWAPO ANG NAKAUPO RITO'.

Napahalakhak ako sa nabasa. Ang kaninang ngisi niya ay napalitan ng pagtataka.

"What are you laughing at?" He asked.

Hawak-hawak ko ang tiyan ko tsaka nagsalita. "Guwapo?! Really? Eh, sa itsura mo palang parang jeje ka na e. Pwe! Nakakasuka." I lied kahit na ang totoo ay guwapo talaga ang loko.

If I need to lie just to teach him a lesson, I would lie.

Dumilim ang mukha nito. Nainsulto yata sa sinabi ko. Humakbang ito palapit sa akin kaya napatigil ako sa pagtawa. Hinigit niya ako patungo sa kanya kaya nanlaki ang mga mata ko.

"W-what are you doing?" Mautal-utal pa ako ng tanungin ko siya.

It's my first time to get hold by a man this close and the worst is our face are only one inch apart! What the hell?! Ano bang nasa isip ng lalaking ito at basta na lang nanghihila?!

"I'm letting you to memorize my face. Take a look on every inch of my face, my eyes, my, eyebrows, my jaw, and my nose. Then let see if I am an ugly to your eyes."

I can smell his hot and fragrance breath. We are only one inch away and it's only one wrong move to be our lips to meet.

I can feel the awkwardness in me. I tried to loosen by his grip but he grip me tightly, never wanting me to get far away from him.

I don't want to look at his handsome face. Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko dahil sa sobrang closeness namin.

Why do I suddenly feel like this?! Nasaan na ang pagiging matapang ko? Why I am now hesitating to look at him now?!

"Look at my face.." He whispered. His order are so very very tempting. Why?

I gulped then slowly look at his face. I saw the seriousness on his menacing but beautiful eyes. Shit. Hindi ko kayang makipagtitigan sa mga mata niya. Masyadong nakakatakot. Nakakakaba kapag seryoso siya.

It took a seconds before I look away. I can handle his attitude but I can't handle his face. He was the most drop dead gorgeous man that I've ever seen! Wait? Did I just say gorgeous?!

"Why are you suddenly look away? Am I that ugly?" I can sense in his voice that he was teasing me.

I rolled my eyes at him. "Ang pangit mo talaga kaya puwede bang pakawalan mo na ako?" I lied again.

Tumaas ang sulok ng mga labi nito tsaka ako binitawan. Inirapan ko ito at pinagpag ang aking mga kamay. Napailing ito.

"Now, I know.." Aniya ngunit hindi mawala-wala ang kanyang mga ngiti sa labi.

Anong alam niya?! Na ang pangit niya? Tsk. Buti naman at nabawasan na iyong kayabangan niya.

Pumamulsa ito at nakangiting tiningnan ako. "How much do you love that seat? Mukhang ayaw mo talagang ibigay sakin.."

I hissed and then crossed my arms. "Everyone has a freedom here to choose what seat does they want.."

Tsk. Masyado na akong nagsasayang ng laway para sa pakikipag-usap sa napaka-aroganteng lalaking ito.

"But don't forget that everything that you want to own have a payment.." Aba! Ayaw pang magpatalo ng lintik! Gusto niya talagang magkaroon ng debate no'?!

"What payment?" Sumusukong tanong ko. Hindi ako pumasok sa school na ito para makipagtalo sa mga lalaking ubod ng yabang at wagas kung mag-assume.

"This.." Then he crushed his soft lips against mine.

I don't know how to react on his sudden move. I suddenly frozed in my seat. Shock was very evident to my wide eyes. It's my first time to be kissed by a man! I've been kissed by someone who I didn't even know!

His kiss was gentle. Sweet and intoxicating. I can't even think straight. His kiss was putting all of my senses down. What the heck?!

I snapped back to reality when I heard everyone was yelling on what they saw. I don't know where do I get the strength to push him away and then I punch his jaw immediately making the crowd to be silence.

Pulang-pula na ang pisngi ko sa kahihiyan. Kita ko ring namaga ang panga niya at sinapo niya ito ngayon. Ibinaling niya ang tingin sa akin at ngumisi. Hindi ko alam na ganyan pa rin ang magiging reaksiyon niya matapos ko siyang suntukin. I expected him to become mad or get irritated.

"I didn't know that you have a sweet lips, baby.." He said making my blood boils.

"BASTARD!" Dinuro ko pa siya sabay kuha ng mga gamit ko tsaka umalis na sa room na iyon bago pa magdilim ang paningin ko.

Ugh! That man! He was the most arrogant guy that I've ever met and he's getting into my nerves.