Chapter 12 Stranger

@ International_Pen

Naiwan kami ni Carlos ng tumunog ang phone ni Jay at lumabas ng silid.

" Jeff, kapag nasa puder mo na ang kapatid ko... wag na wag mo siyang sasaktan kung maari alagaan mo siya."

Parang matatawa ako sa sinabi ni Carlos. Trabaho ang ipinunta ng kapatid niya sa puder ko. At alam naman niya kung paano ko tratuhin ang mga empleyado ko.

" Ilang taon na ba ang kapatid mo para alagaan ko pa." sakrakto kong tugon kasama ang ngiting aso.

" I didn't mean he need a child care. She is still a woman Jeff. Specially she's my sister. You can harm me instead ang kapatid ko. Mas mahalaga para sa akin ang kalagayan niya."

Tumayo siya. " Excuse me, may kailangan pa akong ayusin."

But before he leave...

I told him...

" One thing I can promise Carlos... sundin ang ginawa nating agreement."

Di niya ako nilingon.

Carlos .... was my childhood friend. Still he is stubborn one. Kaya nga ganoon na lang ang kilos niya ... at di ko siya masisi ... dahil maaga niyang dinaras ang responsibilidad niya sa kanyang pamilya... His only famiy... his Sister.

Carlos Responsibility to his Sister... as Father and Mother.

Bago pa man makalabas si Carlos, pabalik na din si Jay at nagtanguan ang dalawa nang magkasalubong sila.

Saka ako tinignan ni Jay na di na pumasok sa loob at tanging sa pinto sinabi na ...

" Sir Jeff, kailangan ko na rin siguro umalis. Susunduin ko na ang mga magiging anak-anakan mo."

Itinaas ko lang ang tsaa at umalis na nga siya... ngunit biglang sumulpot sa pinto ang isang katulong na dala ang phone na tanging nag iisang contact lang ang naroroon at tumatawag.

" Master Jeff."

Inabot ko at tumayo sa pagkaka upo.

" Napag usapan na natin 'to babe. Listen to me... ginagawa ko to para sa ating dalawa. Kung hindi ka lang mainit sa mata ng publiko ngayon at hinahabol ng Autoridad... totohanan sanang kasalan ang mangyayari."

Naglakad ako patungo sa bintana habang pinapakingan ang sinasabi niya.

Matagal ko na siyang niyaya na magpakasal sa akin ngunit nawala siya sa loob ng limang taon. At malalaman ko na lang na hinahabol at nagtatago siya sa Autoridad... at sa sinabi ni Jay, malaking pangalan sa negosyo ang naghahabol kay Ivy para pagbayaran ang ginawa niya.

Sa ngayon hindi siya maaring tumayong Asawa ko. Dad will definitely check her background. Reason why ... hindi maari ngayon.

" Ayaw naman siguro natin ipahamak ang isat- isa Ivy. Ginagawa ko to para sa kinabukasan natin. Saka di naman ito magtatagal, almost Six months lang ang duration nito. Kapag nakuha ko na ang titulo ng pagiging Elder, tapos na."

Napabuntong hininga ako.

" ... Yes. 6 months lang ang hinihingi ko sayo Ivy. Ganito na lang... habang naghihintay ka... plan our wedding... isipin mo na lang 6 months mula bukas we will get married."

Sumang ayon siya.

" I assure you, pagkatapos ng 6 months we will going to be our Wedding Day. I love you babe."

After the call...

Napahilot ako sa sintido ko...

Yeah may girlfriend ako... and almost Eight years na kami... Si Ivy. Nakilala ko siya sa Abroad, school mate ko siya. Di ko alam kung ano ang nangyari sa kanya sa loob ng limang taon matapos ang graduation namin. At isang araw isa sa mga araw na abala ako sa negosyo ko... napatawag siya... at ang pangyaya ko sa kanya ng kasal sa araw ng graduation namin ay sinagot na din niya. Ngunit... nang aminin niya na napaka komplikado ng situation niya...

Alam ko di ito oras para talikuran siya... naghintay ako... at kailangan ko siya tulungan. Pero bago yun, kailangan ko muna tulungan ang sarili ko... di naman sa nagiging madamot ako sa kanya... I need power... para to sa aming dalawa.

At... kung di man magtagumpay ang planong to... ayoko na masangkot siya sa maaring mangyari.

Nang magtama ang paningin ko sa isang glass box... Yung bracelet... ang nagbigay ng pag asa sa akin...

I remember that day... so clear... lalo na ang mga ngiti ng strangherang babae. Aaminin ko... she is my first love... the one who show me that I can fall inlove in just first time I saw her.

I smile a bit...

Because on that day... matapos ko mapulot ang naiwan niyang bracelet bigla akong na nosebleed... I don't know why... only I know... I want to meet that girl someday again.

Hinanap hanap ko siya... but it was hopeless... ang daming tao sa mundong ito...

Kaya kung makita ko man siya isang araw... which is I know nangangarap na naman ako. Kahit balang araw lang... I want to talk with her...

Impossible nga ba?

Makikilala ko pa ba siya?

At siguro kung pagbibigyan ng pagkakataon... sana makilala ko siya...

Kahit hindi niya ako makilala... that meeting was not good to remember by her.

Napabuntong hininga ako.

There once a stranger keep bugging your mind, and couldn't forget about her.

@ International_Pen