Chapter 47 Capture Photo

((( Monina POV's )))

"Tsk! Wag ka ngang mantitig ng ganyan! Kapag ikaw nanghalik na naman!"

What? Anong sinabi ko?

Yung mata niya, biglang nalusaw ung inis. Inaalala nga yung ginawa niya noong nakaraan. Napahawak ito sa labi niya na parang nabakla lang.

"Ako yun Mister! Kaya may kasalanan ka sa akin! Plus yung pinagbintangan mo na ginulo yung isang private room! Kaya, andito ako. Dahil sa lalaking itong nakatalikod. Siya talaga yung kukunan ko ng larawan. Sa biglang may sumingit, at ikaw yun. Ngayon sabihin mo sa akin kung kilala mo siya!"kuha ko ng tinidor at tutok dito.

Ngunit di ako makakilos dahil… nakatutok sa akin ang di kumulang na dalawampo.

"Haha." na bigla ngang kinuha ng lalaking di pa ako binibigyan ng kabayaran sa full tank na gas na utang nito sa akin.

"Di ka naman noon mamatay."tukoy ko sa tinidor.

"Bakit di pa ba sapat ang binigay ng kapatid ko sayo para lubayan mo siya?"

kumpirmado. magkapatid nga sila. Physical features pa naman nga…

Halata ding mayaman si Kuya Gwapo. Low profile nga lang at wala ganitong bantay na kala mo naman mawawalan ng mahalagang tao sa mundong ito.

Ngunit malinaw sa tenga ko ang sinabi niya. Alam nito ang tungkol sa kalokohan ng kapatid niya.

Ngumiti ako…

"Wala siyang utang sa akin para nga bigyan niya ako ng pera." Kuha ko na sa bag ng isang kahon. Saka nilapag ko sa harapan niya.

"Paki-balik. Sabihin mo, ibigay na lang sa charity kung sumusubra nga ang pera niya. Di ko maintindihan kung bakit niya ako binibigyan ng kanyang pera. Pero di ko yan kailangan."

Ngumisi ito sa akin.

"Kulang pa nga. Secretary Kim."

Secretary Kim pangalanng lalaking nakabuntot dito parati.

"Anong kulang. Ibalik mo yan sa kanya! Di ko na mahagilap sa campus, kaya ibalik mo yan. Kabayaran mister ng pagnakaw mo nga ng first kiss ko!"na pinigilan ko ang kamay ko kwelyuhan siya. Baka kasi mabali kamay ko.

Tumalikod na ako.

"Saka kung binabayaran niya ako dahil sa picture, edi buburahin ko. Wala namang kwenta yung nacapture ko." which is siya yun.