Chapter Fourteen

             I enjoyed the rest of my day with Tyler. We eat lunch together sa cottage niya dahil hindi pwede sa labas. We had a hot session... I don't know kung ilang beses. Hindi niya ako tinigilan hanggang sa mapagod siya. Gabi na ng magising ako. Wala na siya sa tabi ko. Akala ko ay umalis na siya ng makita kong lumabas siya mula sa banyo.

             "We have a gig. Come with me?" aniya.

             Nag-isip ako. Last. Last day. Last night. Wala naman sigurong masama. "Mag-aayos lang ako."

             Tumango siya. "I will wait for you outside."

             Pinaupo niya ako sa harap. It's still 6 in the evening. Narinig ko na may problema sila dahil wala pa daw ang vocalist nila. Alam naman daw nito na maaga ang performance nila ngayon dahil biyernes nga. Mas marami ang tao pag ganitong araw. Ang rinig ko sa isa niyang kasama ay mamaya pa raw ito dahil may inaasikaso.

             "We can't cancel the show." wika ng isang lalaki. "Nakakanta ka na naman, Tyler. Bakit di na lang muna ikaw habang wala pa si Luke?"

             Napakamot si Tyler. Mukhang wala na silang choice. Pumayag na lang sila at naghanda na sa stage. He looked at me. I smiled at him.

             I can sense na ninenerbyos siya. Ngayon ko lang siya nakitang ganyan. I mean sa mga araw na nakakasama ko siya, nakita ko kung gaano siya ka-confident sa sarili.

             Nagsimula ng magpatugtog ang mga kasama niya. Iba ang nasa drums. May hawak siyang gitara ngayon. He knows how to play guitar too? Eh di siya na.

"Bite your face to spite your nose

17 and a half years old

I'm worrying about your mother finding out

What's the fun in doing what you're told?"

              Parang tumigil ang pagtibok ng puso ko. I know that song!! But he changed the lyrics. He changed the goddamn lyrics and he's looking at me. Well, just the small portion but it felt like he was saying that to me. That little portion. Parang mawawalan na ako ng malay. What the hell is he doing?

"I said "No!"

'Oh give it a rest, I could persuade you

I'm not your typical, stoned 18 year old

Give me a night I'll make you'

"I know you're looking for salvation in the secular age

But girl I'm not your savior"

Wrestle to the ground

God help me now because

Because they're just girls,

Breaking hearts

Eyes bright, uptight, just girls.

But she can't be what you need if she's seventeen.

They're just girls. Just girls.

A pair of frozen hands to hold

Oh she's so southern so she feel the cold

One moment I was tearing up your blouse

Now you're leaving in my house,

What happened to just messing around?"

             Hindi na talaga ako makahinga habang nakatingin lang siya diretso sa mga mata ko. He's talking to me and I don't know what to feel.

"I said "Yo, I think I better go, I can't take you

You just sit and get stoned with 30 year olds and you think you've made it"

'Well, shouldn't you be fucking with somebody your age instead of making changes?'

Wrestle to the ground

God help me now..."

             Iniwas ko ang tingin ko sa kanya. I can't look at him. Nagkunwari na lang akong naglalaro sa buhanging inuupuan hanggang sa matapos ang kantang yun. Nakakatawa diba? Tinatamaan ako. So I'm like a typical stoned 18-year old. That's funny to hear. I don't do that kind of things do. I still love my dear life. Maybe I'm stoned by him. Intoxicated by him... Yeah, I think he made me need him not just want him.

             I think you better go, I can't take you. Is he like telling me to leave him alone and that we're done? So dinala niya ako rito para sabihing hindi na niya ako kailangan after nung mga nangyari kanina just because I'm an 18-year old? Because I'm too young for him and I can't be what he need.

             Tumayo na ako mula sa kinauupuan ko. Well then. Baka naman ano pang masabi niya pag nakita pa niya akong andito. It seems like ayaw na niya akong makita. That's what he meant. I know.

             Tumalikod na ako at naglakad na paalis. I didn't look back. Alam kong hindi ako dapat magpaapekto sa isang kanta lang saka ano naman ngayon? I used him for fun. Parehas lang naman kami diba? Ngayong tapos na, eh di tapos na. Aalis na rin naman kami sa lugar na toh. Hindi na kami magkikita ulit. I will just thank him for making my stay fun and exciting. I need to pull my shit together.

             Nagkulong ako sa kwarto buong gabi. Wala akong gana na lumabas. Hindi ako sumama kina mommy na mag dinner. Nagpadala na lang ako ng pagkain. Hindi na rin naman nila ako ginulo thinking na nag-aaral ako.

             Nang sumunod na araw. Inayusan ko na ang sarili ko. Hindi ako pwedeng mawala since I'm the bride's maid. I'm the youngest in the family. I'm not married yet. Yun din ang isa sa tradisyon. Dapat ang pinakabata sa henerasyon ng ikakasal ang magba-bride's maid. Unless that youngest is already married then ipapasa iyun sa sumunod. Ang weird ng pamilya namin noh? Ang daming alam. Hindi niyo alam kung pang-ilang beses na toh. Ba't di na lang kasi yung closest nila o yung kapatid diba? Ano namang kwenta ng pamilya ng bride sa kasal na toh kung kami na lang lahat? Inangkin eh.

             Nagpadala ng make up artist sa kwarto ko. I told them na kaya ko na naman pero ibigay ko na lang daw sa make up artist ang ayos ko at siya na ang bahala.

             "Ang ganda ng angkan niyo ma'am noh?" anang baklang nagme-make up sa akin.

             I faked a smile. Hindi na ako nagsalita dahil wala talaga ako sa mood. Tatahimik na lang ako kesa masira ko ang araw ni Adam. I know this is important to them. He's marrying the love of his life.

             "Tapos na po." anang bakla. He looked at me like I'm the prettiest girl he'd ever seen. "Very beautiful."

             "Thank you." wika ko.

             "Someone's already waiting for you downstairs, Ms. Angeles. They will be escorting you to the bride."

             "Thank you ulit."

             Lumabas na ako ng kwarto. Kinakabahan na ako. What I heard was, dito sa hotel ang reception. Mas pinili kasi ni Adam na dito na at mukhang uulan sa labas. Madilim kasi ang kalangitan.

             Nang bumaba ako ay agad kong nakita ang iilang mga bodyguards ng mga Rodriguez. Mukhang sila ang magdadala sa akin sa kung nasaan si Gab. I wonder why she's not here in the hotel.

             Nilapitan ako ng mga ito saka inalalayan ako sa paglalakad. Palabas pa lang ay natunghayan ko ang lalaking ayaw ko na sanang makita hanggang sa makaalis kami bukas. Nakita ko ang pagtingin niya sa akin but I continued on walking na para bang hindi ko siya kilala. Nakita ko ang pagtigil nito. Diretso lang, Ken. Okey lang yan.

             See? Feeling ko, nagkakagusto na ako sa kanya... At ayaw ko ng pakiramdam na yun. Nakakainis. Hindi pwede. Alam kong hindi pwede, una pa lang. I should just go on with my life and forget na nakilala ko siya bago pa man tuluyang mahulog ang loob ko. Mahirap pigilan ang puso.