KABANATA 4

Ercyl pov...

Hindi ako mapakali kaya sinundan ko si Nicholas. maingat dahil takot akong baka maramdaman nyang may nakasunod sa kanya.

nagtago ako sa malayo, ngunit tanaw ko ang mga nakahood may pula,itim,at blue.

napansin ko na may Limang lalake ang nasa taas ng stage.

pero ang kulay ng hood nila ay puti at naka maskara halos ang buo nilang mukha.

Gusto kong umalis sa lugar na kinatatayuan ko ngunit huli na dahil nilamon ako ng kuryusidad ko.

nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang isang lalaking walang maskara.

Anong ginawa nila kay Jethro?.

alam kong nakatingin sa akin si jethro.

pero hindi ko maramdaman na sya yung jethro na crush ko.

umalis na ako sa lugar na iyon.

hindi ko kaya, I regret being so dumb numb.

napakamot ako sa braso ko ng may lamok na kumagat sa braso ko.

gusto kong umiyak.

wala pa man akong nakikitang posibleng gawin ng mga nakahood na yun pero alam kong masama iyon.

kung sana nasa bahay ako, edi humihilik pa ako ngayon at de-aircon.

napatayo ako ng tuwid ng may marinig akong tumatakbo kaya tumakbo nadin ako.

sino ba sila? gosh ercyl baka hinahanap ka na nila!.

nakita kaya nila ako?

muntik na akong   sumigaw ng malakas nang may humila sa akin sa makapal na damo .

napaaray ako ng dumag-an ako sa malabato..

nanlaki ang mga mata ko.

at napalunok.

Isa sya dun sa naka hood na puti sa taas ng stage.

pero walang emosyon ang mababakas sa kanyang mga mata.

natatakot ako, baka isa sya dun sa sinabi ni nicholas na walang emosyon at walang awa.

maya maya ay umayos na ako ng upo at niyakap ang sarili ko, umiiyak ako ng tahimik.

naalala ko si kuya marco sigurado akong hindi nya ako hahayaang mapahamak ni makagat ng lamok.

nahihirapan na naman akong huminga

at nanlalabo ang paningin ko.

kahit sobrang awkward ng tingin nung lalakeng parang tuod na robot ay pinilit kong lumayo sa kanya.

Baka patayin nya din ako.

pero napaluhod ako..

naninikip na ang dibdib ko kinakapos na ako ng hininga.

sa isang kurap mata ay nasa harap ko na ang weird na lalake at tinanggal nya ang maskara nya----hinalikan nya ako!

binibigyan nya ako ng hangin? Dahil sa pagod at antok ay nawalan ako ng malay..

--

Napabalikwas ako ng bangon ng may naghuhubad ng damit ko.

"c-chill! hahaha hindi naman kita re rapin e, pinapabihisan kalang sakin ni Zajid dahil sobrang dumi na nang damit mo. I'm Andrea Leondle, Member of Black Cloak " at ngumiti sya.

umiling lang ako dahil sa takot, ng mag-iba ang reaksyon nya.

"Huwag ka ngang mag-inarte dyan, wala Kang HERO dito. Pasalamat ka nga naawa sayo si Zajid. Duh akala ko pihikan sya! daga lang pala ang tipo tsk, o ayan mag bihis ka mag isa mo! ako na nga nagiging friendly dito tsk "

at umalis na sya,feeling ko tuloy ang bad ko. Napayuko na lang ako sa nagawa ko.

e sa hindi naman talaga ako sanay na may kumakausap na babae sakin o nagiging mabait.

nag bihis na ako agad, fitted ito na all black sando at jeans at leather jacket na black may cloak ito.

paglabas ko ng pinto nakasandal doon si teka anong pangalan nito?

tumingin sya sa akin at ngumiti

"Buti nag balik ka, kamusta ayos ba ang tulog mo?" lalo akong nawirduhan sa lalaking ito.

"siguro nga hindi nya na naipaliwanag, yaan mo na ganun lang talaga  si andrea" sabi nya at naglakad papuntang lamesa at pinaupo nya ako.

mukhang nakaalis na din yung andrea.

sobrang dami kong gustong itanong sa lalaking ito.

"kumain kana muna " nakangiti nyang sabi.

kumain nalang ako ng tahimik.

"Akala ko nahuli kana din nila nung umalis ka e.  Alam mo bang nag alala ako sayo?" umangat ang tingin ko sa kanya pero ngumisi sya.

"sayang kasi ang ganda mo hahahahaha" Tumawa sya pero hindi ko sya tinawanan.

sobrang daming tanong sa isip ko.

"ahem. so gusto mo ba makalabas dito?"

naagaw nya ang atensyon ko. Bakit nga ba wala akong lakas para sagutin sya?

"pero delikado e... " pabiting sabi nyan

naalala ko ang sinabi ni nicholas na may dalawang paraan.

"bago ang lahat mag papakilala muna ako.

Im Zajid Khan Delton, Member of White cloack" sabi nya.

"M-mercylhye Faith Zoashtre, Ercyl nalang"

medyo kinakabahan padin ako at sa wakas nakapagsalita na din ako.

oo duwag ako pero hindi ako basta basta nagtitiwala sa isang tao.

"uy wag ka ngang mailang sa akin , hindi naman ako nangangain e. as long as nasa tabi mo ako you are safe Ercyl"

tumingin ako sa kanya, what's with that smile? Kakabahan na ba ako o magiging SAFE tulad ng sinasabi nya?

"Sabi ko naman sayo e, hindi ka na dapat pa  lumalabas kapag gabi,lalo na kapag mag isa kalang" sabi nya pa. hinayaan ko lang syang dumada na akala mo ay matagal na kaming magkakilala

"alam mo ba ang ginagawa nila sa mga hinuhuli nila? syempre hindi mo alam "

gusto kong tumawa dahil may pagka kengkoy din pala ang kumag to. Pero pinigil ko kasi alam kong gusto lang naman nya akong patawanin. Kahit na mabait sya—diko pa din kilala kung sino sya.

"so ayun, ginagawang laruan gabi gabi. Ang mahina syang daga, ang malakas ay syang taya "

namalayan ko nalang na pinaglalaruan nya ang matalas na kutsilyo sa kamay nya. Pero hindi ko pinahalatang natatakot na ako. Psycho ba sya? Sinong normal ang paglalaruan ang kutsilyo? Kundi ay putol ang daliri mo.

"May tatlong grupo dito which represent the level of their lives. "

parang naging enteresado ako, siguro naman makakalabas din ako pag napabilang ako sa kanila? Napailing ako sa naiisip ko

"Blue cloak, ay pumapatay ng hindi brutal. anong pinapatay at sino? yun yung nakita mong nga nirerecruit namin" at tumayo sya at lumapit sa likod ko.

"at ang Red Cloak? They are saddist and wild" nangilabot ako sa pinagsasabi nya.

parang nawalan tuloy ako ng gana.

"and the black cloak where Andrea belong, is the dangerous and bloody killer let say the angel killer among the vulgar demon"

napalunok ako ng hawakan nya ang balikat ko.

" at ang pinakahuli? Ang white cloak kung saan ako kabilang... We can travel were we want... we can go outside and scape wherever we want "

sinabi nya lang sa kanang tenga ko na ikinakilabot at nag panindig balahibo sa akin.

"Hindi mo naman kailangang sumali sa ibang team... Just be my Dauntless .... be my lady "

naputol ang mga sinasabi nya ng may kumatok sa pinto.

agad akong napatayo ng makilala ko sya.

Si Jethro , ang lalaking gusto ko ..

pero parang gusto kong maglaho ng parang hangin nya akong nilagpasan at lumapit kay Zajid.

"Pinapatawag ka Ni Nero" nakaramdam  ako ng inis.

hindi nyaba ako nakikilala?

ako yung babaeng nagpahamak sa kanya!..

"jethro...." tawag ko ng lumingon sya sa akin pero nilagpasan nya lang ako, sinundan kolang sya ng tingin palabas.

Suddenly my tear's fell

did you already forgot me?

sabagay,  kasalanan ko kung bakit ka andito. Kung bakit malalagay ka sa alanganing sitwasyon.

sorry jethro...

I regret that night, that  I once put you on danger situation.

nanghihinang naupo ako sa upuan .

" wala na syang emosyon Ercyl, mukhang nagustuhan ng opisyal ang katawan at sistema nya, maaaring hindi ka nya maaalala dahil kontrolado na sya. Parang half of him is robot na ganun" paliwanag ni Zajid.

pinahid ko ang luha sa mga mata ko.

kailangan kong bumawi.

ako ang nagdala sayo dito.

ako din ang mag uuwi saiyo

nilingon ko si zajid na nakatingin din pala sa akin.

"Pumapayag na ako..... pero may hihingin akong kapalit"

--

--

*Someone pov*

"Hindi ko alam Stacey na dadating ang araw na May mang-hihimasok sa buhay ng batang demonyo. Naaawa ako para sa kanya, Kung ano man ang binigay sa kanya sanay hindi nya ito tanggapin"

sabi ng lalaki mula sa malayo. alam nyang may babaeng utak ipis ang napadpad dito na dapat ay bangkay na ngayon.

"Bakit hindi natin sya iligtas?" sabi ng babae

"wala tayong kapangyarihan pala labagin sya, hindi mo pa lubusang kilala ang isang yun.  Kung demonyo ang tatay nya.. mas halimaw sya."

niyakap ng babae ang lalake.

"kung sana may magagawa lang tayo upang makaalis dito" sabi ng babae.

Ano pa nga ba ang misteryong nababalot sa lugar na iyon? Pinaglalaruan ang kanilang mga buhay, ngunit nagsisimula palang ang lahat.

Dahil, The game is not yet Started. ..

--------------------------------------------------------------------

An/ Haruuu... Zajid or jethro?