Ang Kasaysayan ng Pamilya Tigui

"Ang panganib ay kamag-anak, si Mr. Pine, ngunit ang pagkakataon ay may panganib," sabi ni Roland, habang binabasa niya ang mga kaugnay na materyales na nakolekta ng kanyang assistant minister sa kanyang isipan. "Minana mo ang pamagat mula sa iyong ama, tama ba ako? Siya ay isang kabalyero at ginantimpalaan ang pangalan at lupain para sa kanyang lakas ng loob sa labanan."

"Eksakto," sabi ni Tigui, nodding.

"Ang labanan ay nagsimula din sa mga Buwan ng mga Demonyo, at isang marangal na labanan na nakipaglaban para sa mga walang-sala. Sa panahong iyon, ang isang maliit na bilang ng mga demonikong hayop ay di-sinasadyang tumawid sa aming tanggulan ng pagtatanggol sa pamamagitan ng Redwater River sa hinterland ng Kanlurang Rehiyon. ang ama ay dumating sa mga hayop na iyon kapag siya ay nasa tungkulin ng patrolya. Na isinasaalang-alang na ang bayan sa likod niya ay walang mga kuta, bagaman wala ito sa kanyang pamamahala, pinili niya ang pag-atake sa mga hayop maliban sa pag-iwas at pag-urong para sa suporta, ginawa sa ilalim ng parehong mga pangyayari, "sinabi Roland, nanonood Tigui. "Naniniwala ako na mas malinaw ka tungkol sa kung ano ang nangyari pagkatapos ko. Kasama ang mga lalaki na nagtipon sa bayan at ang kanyang eskudero, naglakad ang iyong ama sa mga hayop at napabagsak sila."

"Sa katunayan," sabi ni Tigui, ang kanyang tinig ay natatakot ng kaguluhan, tila namang hinahangaan ang maluwalhating kasaysayan. "Ang isa sa mga monsters, napakalakas na napakalaking, ay mukhang alinman sa isang yugto o isang baka o ang kumbinasyon ng kapwa. Ang binti nito ay mas makapal at mas matatag kaysa sa puno ng aking ama at nakaligtas sa lupa nang tumakbo ito. Hindi ko matatalo ang ganitong uri ng halimaw kung Naroon ako. "

"Ngunit ginawa niya ito. Nakatayo malapit sa isang mababaw na uka, ang aking ama ay lured sa galit na hayop sa kanya, at kapag ito sped up upang strike, siya ay nakahiga sa mababaw na uka, hawak ang tabak sa isang bato na may tip kanan up. tila walang talo hayop ay masyadong hunghang upang umigtad ang tabak tip na natastas buksan nito tiyan, at ang guts poured out, na sumasaklaw sa lahat ng higit sa aking ama. Sa ngayon, sa itaas ng aking apuyan pa rin hangs ang gantimpala mula sa labanan na iyon-isang malaking sungay mula sa isang diyablo hayop . "

Si Roland ay uminom ng ilang tsaa at sinabi nang mahinahon, "Ang labanan ay karapat-dapat sa paghanga. Ang iyong ama ay nanatili sa kanyang pananampalataya, kahabagan, at katapangan ng isang kabalyero. Si Joe Kohl, na nagbigay sa iyong ama ng titulo at lupain, ay isang earl sa Longsong Stronghold 25 taon na ang nakararaan, siya ay na-promote sa isang duke ng aking ama, King Wimbledon III. Siya ay itinalaga bilang ang Tagapangalaga ng Southern Border sa kanyang pamamahala na pagpapalawak sa buong Southern Territory.Ito ay isang awa na walang sinuman na pananatiling sa Longsong Stronghold upang ibalik ang huli na Pine. Matapos matanggap ni Joe Kohl ang bagong appointment, siya ay naging isang tinik sa mata ng Duke ng Longs Stronghold, nang manatili siya sa silangan ng Longsong Stronghold.

"Alam mo na rin ang lahat ng ito." Tigui exhaled, naghahanap ng isang maliit na walang magawa. "Panginoon Joe ay hindi nakakasabay sa Duke ng Longsong Stronghold at hindi nakuha ang kanyang earl's title mula sa duke, alinman. Sa isang bloodline na sinusubaybayan pabalik sa sangay ng korona, hindi siya sa ilalim ng Duke Ryan, maging sa pamamagitan ng pamilya o dugo. "

"Ito ang pulitika", naisip ni Roland nang lihim, isang trick na nilalaro ni King Wimbledon III na balansehin ang dalawang kapangyarihan.

Upang lubos na maunawaan ang mga komplikadong relasyon sa pagitan ng dalawang pamilya na ito, gumugol siya ng buong araw kasama ang kanyang katulong na ministro.

Lubhang kumplikado ang mga lupain at pamamahala sa mga marangal. Sa teorya, ang mga superiors ay nakapag-utos ng mga juniors sa loob ng kanyang lupain. Ngunit lumiliko ito na mas kumplikadong upang isagawa. Tulad ng nakikita natin mula kay Joe Kohl at Duke Ryan, kahit na ang kanyang lupain sa Kanlurang Rehiyon, si Joe Kohl, na isang earl na pinangalanan nang direkta ng hari, ay respetado at minamahal bilang Duke Ryan ng mga paksa.

Pagkatapos ng titulo ni Joe sa Duke ng Southern Territory, ang korona ay tiyak na mag-aayos ng mga bagong tiktik sa kanyang lupain, na karaniwan ay nangangahulugang panatilihin ang katatagan ng pulitika.

"Samakatuwid, nang ang lupain ay naipasa sa iyo, ang kalakalan at sakahan ay unti-unti nang unti-unti, at ang ari-arian ay hindi na masagana katulad nito," sabi ni Roland nang dahan-dahan. "Ngayon, narito ang isang bagong pagkakataon para sa iyo."

"Isang bagong pagkakataon?"

"Sa palagay ko ay narinig mo ang taggutom na naganap dalawang taon na ang nakalilipas ang Longsong Stronghold na pinigil ang supply ng pagkain sa susunod na buwan sa pangalan ng hindi sapat na trading ng ores, sa taong ito ay may parehong problema kami. Ang hindi inaasahang pagbagsak na nangyari sa Mine of Northern Slope ay na-back ang aking mga tao sa isang sulok, at kami ay upang itakwil demonic beasts sa tulong ng aming bagong binuo lungsod pader. Ang digmaan ay matigas at mahirap, ngunit pa pagkakataon dumating sa panganib, tulad ng sinabi ko dati.

"..." Alam ni Tigui kung ano ang ibig sabihin ng prinsipe. Siya ay nabagbag at walang sinabi.

"Mukhang sa akin na hindi ka isang pangkalahatang noble." Si Roland ngumiti. "Para sa walang nobyo damit tulad mo kapag sila ay out at walang high-borns makakuha ng kanilang mga palma na puno ng mga sungay. Mr Pine, hindi mo naiwan ang legacy ng iyong ama, mayroon kang? Ang fighting kasanayan ng isang kabalyero."

Tiyak na hindi niya iniiwanan ang kakayahan, naisip ni Roland, o hindi na siya gumastos ng labis na oras sa Misty Forest. Mula sa impormasyon na inalok ni Barov, gumugol siya ng hindi bababa sa tatlong araw bawat linggo sa Misty Forest sa kanyang mga araw sa Border Town. Sa bawat oras na siya ay ganap na sa gamit at nagdala ng mga mangangaso sa kanya dahil hindi siya kayang panatilihin ang squires. Ang ilang mga tao ay nagustuhan na labanan at tila, ang Tigui Pine ay isa sa mga ito.

"Ibibigay ko sa iyo ang pagkakataong ito upang mapanumbalik ang karangalan ng iyong ama-upang labanan para sa kanila ng iyong tabak at tapang. Bibigyan kita ng gantimpala sa isang silangan ng Border Town, isang angkop na piraso ng lupa para sa viscount kung mahusay ka sa labanan. "

Bagaman ito ay bihirang nangyari, ang alok ay wasto. Nang ang isang prinsipe ay may edad na, may kapangyarihan siyang pangalanan ang viscount, baron, at kabalyero ayon sa batas. Gayunpaman, halos hindi niya ito ginawa sa mga tao na nasa ilalim ng mga awtoridad ng ibang mga panginoon. Siya ay natatakot na maging hindi naaangkop sa poach mula sa iba pang mga panginoon o pagiging mahirap na tinanggihan. Ngunit sa mga mata ni Roland, ang pag-uugali ay walang kabuluhan kung ihahambing sa kasanayan sa pagpapagaling ni Nana, ni nag-alala man siya sa pagiging tinanggihan ni Mr. Pine. Dahil si Joe ay hindi nagdala ng ama ni Tigui nang siya ay ang Tagapangalaga ng Southern Border, tila na binigyan ni Joe ang Pines.

Sa wakas, sinabi ni Tigui, "Ang iyong Kataas-taasan, maaari ba akong magpadala ng Nana pabalik sa Longsong Stronghold? Walang sinuman ang natalo sa mga demonikong hayop dito, at ayaw kong mamatay ang aking anak na babae kung sakaling mawawalan ng labanan."

"Sinabi ko na sa iyo mula pa sa simula, si Mr. Pine, na ang panganib ay kamag-anak. Napag-isipan mo ba kung ano ang sinuman sa Longsong Stronghold na ang Nana ay isang bruha? Longsong Stronghold Sa mga disipulo at mga espiya sa lahat ng dako, hindi ko maiiwasan ang kanya, sa sandaling nalantad ang kanyang pagkakakilanlan. "

Si Roland ay naka-pause para sa isang sandali at idinagdag, "Ang Border Town ay hindi mahulog, sapagkat makikipaglaban ako sa aking mga tao magkatabi sa pader ng lungsod kapag dumating ang mga Buwan ng mga Demonyo. Ang aming mga kaaway ay mga mutated beast hindi mga walang kapantay na mga demonyo. sa isang plain nang walang anumang takip, at mayroon kaming higit na ngayon, isang hindi maayos na pader na nakatayo sa pagitan ng mga hayop at sa amin. Kung ... Ibig kong sabihin, kung talagang kami ay nasa panganib, ipapadala ko si Nana upang matiyak ang kanyang kaligtasan. " Siya ay huminto. "At si Anna din, maghahanda ako ng isang bangka sa pantalan kung sakaling mangako akong ligtas."

"Pagkatapos ... inilalagay ko ang aking tiwala sa iyo, Ang iyong Kataas-taasan," sabi ni Tigui Pine, at tumayo siya at lumuhod, ang kanyang dibdib ay tuwid at ang kanyang tiyan ay patag, bago siya saluted ang prinsipe sa isang kabalyero kagandahang-loob at ipinangako. "I'll fight for you."

...

Nang makalabas na si Tigui at Nana, pinalitan ni Anna ang kanyang mga mata kay Roland.

"Ano're ka pangangarap ng?" Sinabi niya, "Hindi ako pupunta saanman."