955

ตอนที่ 955 ฉันมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง（10）

“จริงๆ นะครับ!” เหมือนเฉิงหานกลัวเฉิงเว่ยหว่านจะไม่เชื่อก็ไม่ปาน เขาพยักหน้าอย่างแรง จู่ๆ หลังจากนั้นก็เหมือนกับได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างมหาศาล แบะปาก และพูดอย่างน่าสงสารจับใจ: “แม่ครับ แม่ไม่ต้องการหานหานแล้วใช่หรือเปล่า?”

ประโยคที่ไม่จริงจังของเด็กน้อย แทงเข้าไปในใจของเฉิงเว่ยหว่านจนเกิดเป็นความเจ็บที่เฉียบคมเป็นระลอก เธอพยายามรักษาความผ่อนคลายบนใบหน้าให้คงอยู่ต่อไป และหลอกเฉิงหานด้วยน้ำเสียงเบาบาง: “จะเป็นไปได้ยังไงกัน? แม่จะไม่ต้องการหานหานแล้วได้ยังไงกัน!”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมแม่ถึงไม่มาหาหานหานตั้งนาน?” เฉิงหานรู้จักพิจารณาคำพูดสังเกตสีหน้าคนซะที่ไหนกันล่ะ แน่นอนว่าย่อมมองความลำบากของเฉิงเว่ยหวานไม่ออก เขาแหงนใบหน้าเล็กๆ ขึ้นมา ซักไซ้ไล่เลียงต่อด้วยใบหน้าไร้เดียงสา

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะบอกกับเขาว่าเป็นพ่อของเขาที่ไม่ให้เธอมาเจอเขา.... เฉิงเว่ยหว่านทำได้แค่เพียงเงยหน้ายิ้ม และคิดหาข้ออ้างอย่างลวกๆ หลอกเฉิงหานต่อไป “ช่วงนี้แม่ค่อนข้างยุ่ง ก่อนหน้านี้ก็ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ แถมยังป่วยอีก ดังนั้นจนกระทั่งวันนี้แม่ถึงเพิ่งได้มาหาหานหานไง”