บทที่ 3 ทางเข้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ในถ้ำนั้นมืดสนิท แต่ก็มิได้ทำให้พวกเขาลำบาก ต้าเป่าหยิบศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากกระเป๋า “น้องเล็ก”
เยี่ยนเสี่ยวซื่อนั่งอยู่ในกระเป๋า นางโบกแขนเล็กๆ ไปมา “ว้า!”
ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์สว่างขึ้น
“ข้ากลัว” เอ้อร์เป่ากระซิบบอก
“ไม่ต้องกลัว ข้าจะปกป้องเจ้า!” เสี่ยวเป่าตบอกของตนเอง
เอ้อร์เป่ามองไปยังน้องชายคนเล็ก ความลังเลปรากฏบนใบหน้า
“อื้ออุว้าว้า!” เยี่ยนเสี่ยวซื่อร้องด้วยความตื่นเต้น
ต้าเป่าแบกน้องสาวเดินตามอยู่ด้านหน้าสุด น้องชายทั้งสองจับมือกันเดินอยู่ด้านหลัง ไม่ใช่ว่าต้าเป่าอยากเดิน
นำเป็นคนแรก ที่จริงแล้วถ้ำนี้กว้างมาก พวกเขาสามคนเดินด้วยกันก็ยังได้ แต่เยี่ยนเสี่ยวซื่อตื่นเต้น หากต้าเป่าเดินช้าสักหน่อย นางก็ไม่สบอารมณ์ เกาะกระเป๋าหนังสือลุกขึ้นมาคว้าใบหูของต้าเป่า
เฮ้อ น้องสาวคนเล็กของเขา จะงอแงอย่างไรก็ยังน่าเอ็นดู
“ว้าว้า!” เยี่ยนเสี่ยวซื่อร้อง มือเล็กพลางคว้าใบหูของต้าเป่า
“น้องเล็กอย่าร้องสิ” เอ้อร์เป่าบอก
เยี่ยนเสี่ยวซื่อเงยหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “อุว้า อุว้าๆๆๆๆ!”
เอ้อร์เป่า “...”
เด็กทั้งสามมุ่งหน้าต่อไป
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com