ส่วนที่ 1 บทที่ 046-6

บทที่ 46-6 พระราชเสาวนีย์ของฮองเฮา

ฉินเจิงชนะศึก เขาเลิกคิ้วอย่างพึงพอใจพลางฮัมทำนองเพลงเจียงหนานออกมา

เซี่ยฟางหวาแอบก่นด่าในใจ คนชั่วผู้นี้ ยั่วโมโหพ่อตัวเองจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียได้

ไม่นานทิงเหยียนก็กลับมาถึงเรือนลั่วเหมย

เขาเดินมาถึงประตูก่อนจะเลิกม่านด้วยความระมัดระวัง จากนั้นก็ปัดหิมะบนตัวออกแล้วยิ้มหัวเราะให้ฉินเจิง “คุณชาย เรื่องที่ท่านให้ข้าทำเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ”

ฉินเจิงเพียงทำเสียง ‘อืม’

“คุณชาย เหตุใดจึงไม่ชมข้างบ้างล่ะขอรับ” ทิงเหยียนน้อยใจเล็กน้อย วันนี้เขาทำเรื่องใหญ่ตั้งสองเรื่อง พอกลับมาก็ตั้งตารอคอยที่จะได้รับคำชื่นชมจากฉินเจิง แต่คุณชายของเขาเพียงแค่ทำเสียงขานรับในลำคอเบาๆ เท่านั้น ท่าทางราวกับไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น ที่เขาต้องวิ่งวุ่นจนปวดเมื่อยไปทั้งขาเกรงว่าจะเสียแรงเปล่า

“เจ้าเกือบจะทำงานล้มเหลว ยังอยากได้คำชมอีกหรือ” ฉินเจิงเหลือบมอง

ทิงเหยียนไม่เข้าใจสถานการณ์จึงถามด้วยความสงสัย “คุณชาย ข้าเกือบจะทำพลาดตรงไหนหรือขอรับ”