บทที่1 เวลาที่พบผ่าน

'ดีครับ ผมมิก คนที่กําลังพูดอยู่นี้คือนักเรียนมัธยมปลายปี1ที่พึ่งเข้าเรียนมาได้3วันครับส่วนสถานะตอนนี้คือ'

*เสียงโวยวายของเหล่านักเรียนในห้อง*

'ใช่ครับโดดเดี่ยว'

ห้องเรียนนั้นก็เหมือนกับสนามรบเพราะมีการเเบ่งพวกกันอย่างชัดเจนมันทําไห้คนส่วนมากก็อยู่กับคนส่วนมากนั้นทําไห้ผู้ที่อยู่คนเดียวมักจะโดนคิดว่าเเปลก

"นี้ ไปดูหนังกันเถอะ"

"ฉันไม่ว่างคะ"

*เสียงซุบซิบในห้องเรียน*

'เเละขาดไปไม่ได้ครับดาวเด่นของห้องเรียน'

ริน เด็กสาวมัธยมปลายปี1 ซึ่งชื่อได้ว่าเป็นคนที่ อัจฉริยะ สง่างาม เรียนดี ลูกคุณหนู

ไม่ว่าชายใดก็ต้องหลงสเน่ห์ รูปร่างที่ผอมบางหน้าอกขนาดที่ไม่ใหญ่สมกับวัยจนเกินจินตนาการ

(ผมไม่ได้รู้มากขนาดนั้นหรอกน่ะ)

ส่วนเหตุการที่เกิดขึ้นก็ตามฉบับมังงะความรักเลยครับ

มีรุ่นพี่ผู้ชายมาชวนไปดูหนัง

(นี้มันตามฉบับมังงะเลยน่ะโว้ย)

ส่วนคําตอบก็คงรู้อยู่เเล้วน่ะครับ 🐦 ครับ

"โห้ยอย่ามาเล่นตัวไห้..."

ทันใดนั้นรุ่นพี่ผู้ชายก็กระเด็นมาทางข้างหน้าผมในทันทีเลยล่ะครับ

ซึ่งคนที่ประทานเท้ามานั่นคือ นินา สาววัยมัธยมปลายปี1เช่นกัน รูปร่าง สง่างาม

เข้มเเข็ง มีฉายา บอดี้การ์ด girl

(ก็เป็นบอดี้การ์ดจริงๆนี้น่ะ)

'ส่วนรุ่นพี่ก็...'

นั้นล่ะครับโดนลูกเตะที่สามารถเตะผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้กระเด็นจากหน้าห้องมาหลังห้องมาได้คงไม่ตื่นหรอก

'เเต่ว่าลูกเตะเมื่อกี้ไม่เลวแฮะ'

หลังจากนั้นอาจาร์เวลาโฮมรูมก็เข้าจึงกลับสู่สภาวะปกติของห้อง เเต่ว่ามันมีอะไรมา

กวนใจผมมานานเเล้วล่ะครับคือ..

ทุกครั้งที่นินา มาจัดการคนที่มายุ่งกับ ริน

ผมรู้สึกว่าโดนเธอจ้องเเรงอยู่บ่อยๆ

'คิดไปเองน้้าา'

จนสุดท้ายก็ถึงเวลาเลิกเรียน

'เเละสิ่งที่ผมรอมากที่สุดคือเวลาของงง'

ณ.ห้างสรรพสินค้า

'การซื้อมังงะเรืองโปรดพร้อม สินค้า limited จำนวนจำกัด ยังไงล้าา'

นั้นล่ะครับผมเป็นพวกชอบอ่านมังงะ

ช่วงเวลาที่ห้างกําลังคนเยอะเเน่นอนว่าผู้คนจํานวนมากก็ต้องเยอะมากๆอย่าง

เเน่นอนผมจึงใช้ทางลับอยู่บ่อยๆ

มันจะเป็นทางข้างๆของห้างล่ะน่ะ

มันเป็นทางเปี่ยวผู้คนจึงไม่ค่อยมีคน

สัญจรเท่าไหร่นี่แหละอย่างเหมาะ

ในทางกลับบ้านผมก็คิดอะไรไปเรื่อย

"อย่ามายุ่งกับฉัน"

'เสียงผู้หญิง'

"เธอเนี่ยไม่ระวังเลยน่ะมาทางนี้คนเดียว"

สถานการณ์ปัจจุบันนี้คือหญิงสาวร่างเล็กกําลังถูกพี่ชายตัวใหญ่คุกคามโดยการพูดชักชวนด้วนกริยาไม่ดีเลย

'เห้ยๆ ตํารวจหายไปไหนกัน..'

'....นี้มันทางที่ไม่มีคนสัญจรนี้ว้า'

ในช่วงเวลาเเบบนี้มันชั่ง...เหมือนในมังงะ

ที่ตรูอ่านเลยนี้ว้า

ในเวลานั้นสมองของมิกได้คิดวิธีสุดบรรเจิดขึ้นมาได้

"นี้พี่ชาย"

"ห้าาาเเกต้องการอะไรว่ะ"

"ต้องการอะไรน่ะหรอ.."

"ถ้าไปเเบบเงียบๆฉันจะปล่อ .."

ในเวลาที่กําลังพูดร่างของพี่ชายตัวใหญ่ก็ได้ลงไปนอนคุยกับพื้นเเบบสวยงาม

"เท้าไปก่อนอีกเเล้วสิ เห้อออ"

'มันต้องค่อยๆโชว์สิว่ะเห้ยยย'

"คือว่า"

'อ่ะ ลืมไปเลยว่ามีคนอีกคนนี้ว่า'

"ขอบคุณที่ช่วยนะคะ"

'เอา จริงดิ'

ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาคือ ริน ผู้สงางาม

คนนั้น ทั้งที่อยู่โรงเรียน ยังเย็นชาอยู่เลย

เเต่ตอนนี้มัน..

รินนั้น ทั้งนํ้าตาใหล สีหน้าดูกลัวมากกว่าที่คิด เเถมยัง ไห้อารมณ์เหมือนเด็กสาวตัวน้อยสุดๆ

"คือว่าทําไมถึงอยู่คนเดียวหรอครับ"

"หนูหนีออกมาเพื่อมาซื้อของที่ตัวเองชอบน่ะ"

'เรียกตังเองว่าหนู~~~'

"พี่ชายช่วยอยู่กับหนูก่อนน่ะคะ"

'นี้มันเรื่องอะไรว่ะเนี้ยยยยย'