บทที่ 36
ปราสาทนักเวทมนตร์นอกรีด
เช้าวันต่อมา
"เซน...เซน ตื่นได้แล้ว...เซนโว้ย ตื่น" เสียงเรียกดังขึ้นข้างเตียงของหญิงสาวผมบลอนด์ที่บัดนี้ดึงหมอนใบที่หนุนอยู่ออกมาใช้อุดหูแน่น ท่าทีดูเหมือนคนยังไม่อยากออกจากห้วงนิทรา
ในขณะเดียวกัน คนที่นั่งปลุกอยู่ข้างเตียงนั้นก็มีสภาพไม่ได้ดีกว่ากันมาก เธอนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างเตียง หน้าตาดูยังสะลึมสะลือไม่ตื่นเต็มที่ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาดูช่างไร้ซึ่งจิตวิญญาณ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงไม่ยอมหยุดส่งเสียง
"ไม่เอาโว้ย จะนอน" เซเนทตอบกลับด้วยน้ำเสียงงัวเงียไม่แพ้กัน
"ไม่ได้ เรานัดกันแล้วไงว่าจะไปสำรวจพื้นที่วันนี้ ไม่อย่างนั้นเราจะกลับปราสาทกันแบบมือเปล่านะ"
"ไม่รู้แล้ว ไม่ไป ไม่เอา" เซนว่าก่อนจะพลิกตัวคว่ำหน้าโดยไม่ปล่อยมือจากหมอนใบเดิมที่ปิดใบหูไว้แน่นยิ่งขึ้น
วีโอเลตเองก็ไม่มีแรงพอที่จะอะไรมากไปกว่านั้น หัวเธอจุมปุ๊กลงที่ปลายเตียงของสาวผมบลอนด์
ไม่นานนัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com