Proluge

Naglalakad ako sa isang tahimik at walang taong kalye, pinagmamasdan ko ang bako-bakong daan na nilalakadan ko, maaring maaksidente ang kung sino man ang taong nag mamaneho ng isang sasakyan kung madilim dito, napasinghap nalamang ako, tinanaw ko nalamang ang haring araw na pasikat na,

"Zamei Lee!" Sigaw ng isang tao sa likod ko, napalingon ako ngunit malabo ang mukha nito, pinilit ko pang aninawin ito ngunit malabo talaga hanggang sa magdalim ang paligid, ang huling nakita ko lamang ay ang pag pag putok ng baril at ang pag bagsak ko sa malamig na daan,

"Zamei Lee!, Nananaginip ka nanaman, bumangon kana at mag almusal na tayo" Gising ni Mama, napa tulala lamang ako habang inaalala ang aking panaginip, iaang panaginip lang pala.