webnovel

บุตรสาวของดยุคตัวร้าย

Fantasía
En Curso · 5.5K Visitas
  • 3 Caps
    Contenido
  • valoraciones
  • N/A
    APOYOS
Resumen

Chapter 1ตอนที่1 การพบเจอกันของพ่อและลูกสาว

ฉันชื่อว่า ลิเวีย คาร์เตอร์ เป็นลูกสาวของผู้นำตระกูลดยุคคาร์เตอร์ที่เป็น1ใน3ตระกูลดยุคที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักร นอกจากความแข็งแกร่งแล้วตระกูลดยุคคาร์เตอร์ยังมีเงินเยอะที่สุดอีกด้วยเหนือไปกว่าสิ่งใดผู้นำตระกูลดยุคคาร์เตอร์นั้นยังมีหน้าตาหล่อเหลามีผมสีเงินดวงตาสีแดง แต่ถึงเขาจะหล่อยังไงเขาก็มีนิสัยที่น่ากลัวขนาดที่ว่าเด็กแค่เห็นเขาก็ร้องทันที(ท่านพ่อน่าสงสารจัง)และเมื่อวานนี้ท่านพ่อก็เกิดอยากมีลูกขึ้นมาทำให้ท่านได้มาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วได้เจอกับฉันที่มีตาสีแดงท่านพ่อได้บอกฉันว่าฉันคือสายเลือดของตระกูลคาร์เตอร์ เพราะตาสีแดงคือลักษณะเฉพาะของคนในตระกูลพอพวกครูในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ยินก็ช็อคกันหมดแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อเพราะหลับไปก่อน

พอฉันตื่นมาอีกทีก็ตอนอยู่ที่หน้าคฤหาสน์บนรถม้าแล้วหลังจากนั้นท่านพ่อก็พูดว่านี่ลงได้แล้วท่านยื่นมือมาออกมาแล้วก็อุ้มฉันไปแล้วก็เดินเข้าคฤหาสน์ไปทั้งแบบนั้นเข้าไปก็เจอการต้อนรับที่มีคนยืนเรียงกันเป็น2ทางพวกเขาพูดว่ายินดีต้อนรับกลับครับ/ค่ะท่านดยุคแล้วท่านพ่อก็เดินไผแล้วก็พาฉันเข้าห้องๆนึงท่านพ่อบอกว่าที่นี่คือห้องนอนของฉันแล้วบอกอีกว่านอนได้แล้วล่ะลูกสาวตัวน้อยแล้วฉันก็หลับไปแล้วพอตื่นมาตอนเช้าพวกพี่สาวใช้บอกว่าไปอาบน้ำได้แล้วค่ะคุณหนู พออาบน้ำเสร็จพวกพี่สาวใช้ก็แต่งตัวให้พวกพี่สาวใช้บอกว่าฉันน่ารักมากด้วยล่ะ จากนั้นฉันก็ไม่หาท่านพ่อเพื่อกินอาหารเช้า อาหารเช้าอร่อยมากๆท่านพ่อป้อนให้ทานด้วยล่ะ

ระหว่างที่กินอาหารเช้าอยู่ท่านพ่อบอกว่าเดี๋ยวกินเสร็จแล้วออกไปซื้อเสื้อผ้าข้างนอกกันไหม ฉันตอบกลับไปว่าได้ค่ะท่านพ่อ(ท่านพ่อยิ้มกลับมาให้)

จากนั้นท่านพ่อก็อุ้มขึ้นรถม้าแล้วก็ให้นั่งอยู่แต่บนตักของท่านไม่ให้ไปนั่งตรงอื่นพอถึงร้านขายเสื้อผ้าท่านพ่อก็อุ้มฉันแล้วลงจากรถม้าแล้วยังอุ้มเข้าร้านขายเสื้อด้วยล่ะพอเข้าไปก็เจอคุณป้าคนนึง

También te puede interesar

ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว

ซูซูลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในสำนักกระบี่เมฆา นางเป็นที่รักของทุกคนในสำนัก ยิ่งกับเจ้าสำนักที่เป็นอาจารย์แล้ว ซูซูยิ่งเป็นความหวังของอาจารย์ที่จะให้นางเป็นเจ้าสำนักคนต่อไป เพียงแต่ลิขิตฟ้าหรือจะสู้ความอิจฉาริษยาจากเพื่อนร่วมอาจารย์อย่างเสี่ยวหง นางถูกเสี่ยวหงทำร้ายระหว่างที่กำลังจะข้ามขั้นพลังปราณไปสู่ขั้นที่ 9 ซูซูล้มลงกับพื้นพร้อมกระอักเลือดออกมาเต็มพื้นไปหมด นางได้แต่ฝืนกล่าวว่าทำไมกับเสี่ยวหง แต่ก่อนจะทราบคำตอบไปมากกว่านี้ นางกลับสิ้นลมแล้ว วิญญาณของซูซูล่องลอยไปจนนางสิ้นสติ เป็นเพราะสวรรค์เห็นใจคนดีอย่างซูซูที่เป็นกำพร้า อีกทั้งยังมีซูซูน้อยในอีกมิติหนึ่งซึ่งกำลังจะตกตายจากฝีมือของคนชั่ว จนซูซูน้อยได้แต่ก่นด่าสวรรค์ก่อนจะสิ้นใจไป เหล่าเทพแห่งสวรรค์รู้สึกสงสารทั้งคู่ พวกเขาจึงใช้พลังส่งวิญญาณซูซูพร้อมกำไลเก็บของของนางไปเข้าร่างซูซูตัวน้อย ส่วนซูซูตัวน้อยนั้นถูกส่งไปเกิดกับครอบครัวที่สมบูรณ์ในมิติอื่นเป็นการปลอบประโลมดวงวิญญาณในมิตินี้ของเด็กน้อย ซูซูได้สติพร้อมกับความเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย ไม่นานก็มีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมเข้ามาในหัวของนางจนรู้สึกเจ็บไปหมด นางได้แต่อดทนดูความทรงจำอันแสนรันทดจนถึงวันที่ร่างเดิมสิ้นลม ซูซูรู้สึกเห็นใจมากจึงได้ตั้งใจจะใช้ชีวิตใหม่ที่ได้รับนี้เป็นอย่างดี กระทั่งนางได้รู้ว่าร่างเดิมไม่ใช่ลูกของคนชั่วเหล่านั้น ซูซูจึงได้ตั้งใจที่จะเสาะหาครอบครัวของร่างเดิมให้พบเพื่อตอบแทนที่นางได้รับร่างนี้มาอย่างไม่คาดคิด

jukkaland23 · Fantasía
Sin suficientes valoraciones
5 Chs

เครื่องบรรณาการของเทพงู - เล่ม 1 [TH] (รีอัพ+ย้ายนามปากกา)

เครื่องบรรณาการของเทพงู 蛇神之致敬 เล่ม 1 [ Tribute of the Serpent ] [เวอร์ชันภาษาไทย] โปรย : 简介 ในวสันตฤดูเดือนยี่ เวียนครบรอบในทุกสิบสองปี เป็นปีที่มนุษย์จะเข้าใกล้โลกของเหล่าทวยเทพมากที่สุด เจ้าสาวของท่านเทพหลงเหนียนได้รับการคัดเลือกแล้วในปีนี้ อาเป้ย ไม่เห็นด้วยกับการส่งเครื่องสังเวยแด่เทพ นางไม่เคยยินยอม! นางเพิ่งอายุสิบแปดปีไม่กี่วันมานี้โดยที่นางไม่เคยได้มีชีวิตเป็นของตนเองเลย นางไม่เคยได้ปิ่นปักผมเยี่ยงสตรี นาน ๆ ครั้งนานนางจะได้กินอาหารดี ๆ แล้วนี่มันเรื่องอะไร! ท่านเจ้าเมืองผู้สูงศักดิ์ผู้ปกครองแคว้นทั้งสิบหกแคว้น ทั้งที่ปกติจะมีธุระยุ่งวุ่นวายตลอดเวลา ยังอุตส่าห์มาส่งนางด้วยตนเอง พร้อมทั้งทหารองครักษ์ผู้เป็นจอมยุทธฝีมือเก่งฉกาจหกนาย ถืออาวุธครบมือเพื่อมาคุ้มครองนางไปส่งให้ถึงมือท่านเทพ "ไปเถิด บัดนี้ก็ถึงเวลาของเจ้าแล้ว เจ้าจะได้ไปอยู่กับเหล่าทวยเทพ เพื่อเป็นเกียรติยศแก่บ้านเมืองและบิดามารดาของเจ้า การที่เจ้าเป็นสตรีจิตใจกล้าหาญยอมเป็นผู้เสียสละในวันนี้ ขอให้เจ้าจงภูมิใจ ข้าเองก็จะไม่ลืมเจ้าเช่นกัน... อาเป้ย" "ท่านคงไม่ลืมข้าแน่ล่ะใต้เท้า ข้าทราบดีว่าเส้นทางนี้มิใช่ไปเป็นเจ้าสาวของทวยเทพแต่อย่างใด ข้ากำลังจะไปเป็นอาหารงูต่างหาก" --------------------------- เรื่องราวการเสียสละของเครื่องบรรณาการ ผู้กลายมาเป็นสมบัติเทพปีศาจในเทวโลก --------------------------- "ดู ๆ ไปแล้ว... เจ้าในยามป่วยไข้ช่างงดงามนัก ยิ่งเสียกว่าพัดสีทอง น้ำเต้าวิเศษ กระจกหยินหยาง ข้าว่ามีสิ่งของหลายอย่างที่ข้าโปรดปราน ข้ามีของหายากอีกหลายชิ้น การที่เจ้าผ่ายผอมไปสักหน่อย ไม่ใช่ปัญหา..." เสียงของบุรุษเทพดังก้องในห้องสี่เหลี่ยม ประตูหน้าต่างเปิดกว้างให้ลมพัดผ่าน งูสีนิลสนิทเลื้อยคลานมากระซิบอยู่ข้างหูของนาง "...อย่างไรเสีย ข้าขอให้เจ้าเข้าใจว่าข้าไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการที่เจ้าเป็นสมบัติชิ้นหนึ่ง หาใช่สตรีของข้าแต่อย่างใด" แล้วเหตุใดท่านต้องเอาอกเอาใจนาง ขนาดใต้เท้าจีกงและนางฟางเหนียงเอ่ยปากตำหนิว่าบุรุษไม่ควรอยู่ในห้องนอนตามลำพังกับสตรีซึ่งมิใช่ภริยาของตน และอาเป้ยมิใช่สมบัติธรรมดา นางมีใบหน้าอันงดงามมากพอจะทำให้ท่านกลายเป็นข่าวฉาวในเทวโลกได้ เทพอู่เฉินก็หาได้ฟังผู้ใหญ่ จำแลงกายเป็นอสรพิษ เปิดประตูหน้าต่างทุกบานอย่างเปิดเผย คอยเฝ้านางอย่างไม่ให้คลาดสายตา จะมีเพียงเวลาที่สตรีทั้งสองเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นางเท่านั้น เทพอู่เฉินถึงออกไปยืนรอด้านนอกในร่างบุรุษ อาเป้ยคิดถึงบุรุษเทพปีศาจยามนี้ นางคิดว่าสมองของท่านน่าจะไม่ปรกติ "ข้าว่าข้าคงจะเป็นสมบัติที่ท่านโปรดปรานมากที่สุด มากกว่าชิ้นใด ท่านจึงหวงแหนข้าถึงเพียงนี้ ไม่เช่นนั้นข้าคงเข้าใจผิดไปว่าท่านเป็นบุรุษเทพประหลาด การกระทำของท่านจึงมักขัดแย้งกันเองอยู่เสมอ" "เจ้าควรพักผ่อนให้มากกว่าพูดจาหยอกล้อกับข้า อาเป้ย ข้าไม่ใช่มิตรสหายของเจ้า" นางกำลังยิ้ม! หัวเราะเทพอู่เฉินด้วยเสียงแหบแห้งของนางอย่างไม่มีผู้ใดหาญกล้ากระทำมันมาก่อน ดวงตาเรียวรีของนางราวจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ จิ้งจอกไม่ว่าจะตระกูลไหน ล้วนมีนิสัยเช่นนางในเวลานี้ นางช่างทำตัวขวางหูขวางตา ทว่านำพาความรู้สึกชุ่มชื้นหัวใจอย่างน่าประหลาด เทพอู่เฉินนึกขัดหูขัดตานางนัก ทว่ายังคงจ้องมองดวงตากลมโต สดใสราวดอกไม้ผลิบานในสวนของทวยเทพ ในร่างอสรพิษ ชูคอตระหง่านอยู่ตรงหน้านาง "ใช่แล้วล่ะ... เป็นบุญของข้ายิ่งนัก ได้เป็นสมบัติอันโปรดปรานของท่าน... เทพอู่เฉิน"

ManGu_Author · Fantasía
Sin suficientes valoraciones
45 Chs

ท่วงทำนองในสายฝน (Melody in the rain)

สำหรับ “ท้องฟ้า” สายฝนคืออ้อมกอดอันอบอุ่น ตั้งแต่เล็กจนโตเธอมักหนีออกไปเล่นน้ำฝนอยู่บ่อย ๆ ทุกครั้งที่ฝนตก ท้องฟ้าจะรู้สึกอบอุ่นผ่อนคลาย ราวกับว่า “ใครบางคน” กำลังโอบกอด ปลอบประโลม และช่วยชะล้างความไม่สบายใจทั้งมวลให้หมดสิ้นไป โดยเฉพาะความเศร้าจากฝันร้ายที่หลอกหลอนเธอมาตั้งแต่เด็ก ภาพหญิงสาวในชุดสีแดงสดเปื้อนเลือดยังติดตาเธออยู่เสมอ ท่ามกลางสายฝนในคืนพระจันทร์เต็มดวง เลือดสาดกระจายไปทุกทิศ แต่หญิงสาวในชุดสีแดงก็ยังคงร่ายรำอยู่ท่ามกลางหยาดเลือดอย่างไม่รู้จักจบสิ้น “ระบำสีเลือด” คือคำที่เธอใช้เรียกความฝันนั้น ความรักที่มีให้ต่อสายฝนและความหวั่นกลัวจากฝันร้ายนี้ผูกพันกับเธอมาตลอดตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเติบใหญ่ เป็นความผูกพันที่เธอเองก็ไม่อาจหาคำอธิบายได้ กระทั่งวันหนึ่งสายฝนที่เธอรักก็ไม่ได้มาพร้อมกับเสียงสายฟ้าที่คุ้นชิน แต่กลับมีเสียงบรรเลงลอยคลอมาด้วย ท่วงทำนองประหลาดหากแต่ให้ความรู้สึกแสนคุ้นเคย ท้องฟ้าไม่รู้เลยว่านับตั้งแต่วินาทีนั้นชีวิตของเธอจะไม่อาจเหมือนเดิมได้อีก

Aksorn · Fantasía
Sin suficientes valoraciones
8 Chs