Chapter 2.5 เหล่านัมเบอร์(จบ)

"นี่มันโคตรดีไม่ใช่หรือไง? เหมือนตัวเองเป็นบอสในเกมที่ไม่มีทางชนะเลย "ฮันโซจับไปที่ตัวของตัวเองอย่างดีใจเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่

"อย่าได้ใจไปครับ ต่อให้จะเป็นอมตะก็เถอะแต่ว่าก็ยังเจ็บอยู่ดี"

"แต่ว่าอย่างน้อยก็ไม่ตายไม่ใช่หรือไง?" ฮันโซเริ่มยิ้มกว้างออกมาจนเห็นเหงือก

"แล้วอย่างที่สองล่ะ แกบอกว่ามันมีสองอย่างใช่ไหม?" แจ็คถาม

"อย่างที่สอง ค่อนข้างที่จะซับซ้อนหน่อยนะครับ จะให้พูดง่ายก็ เหมือนว่าตอนนี้ทุกท่านได้ไปยืนที่หน้าประตูบานใหญ่ทำด้วยเหล็กหนาบานหนึ่งแต่ไม่รู้วิธีที่จะเข้าไป ตอนนั้นเองครับที่จะต้องใช้ตัวช่วยกระตุ้นในการเปิดมันมันออกมา"

แจ็คได้คิดอยู่สักพักหนึ่งแล้วก็นึกออกได้ว่า... "ตัวกระตุ้นอย่างนั้นหรอ? แกบอกมาว่าตอนนี้พวกเราได้ข้ามขีดจำกัดของมนุษย์มาแล้ว...สิ่งที่น่าจะเป็นไปได้ตอนนี้มีเพียงไอ้ของหวานที่ดูน่าสงสัยนั่นสินะ แต่มันเสี่ยงมากเลยนะ! ที่พวกฉันบางคนในนี้อาจจะมีคนที่ไม่กินอาหารจานนั้นก็ได้นิ"

"พวกท่านไม่มีทางต่อต้านสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้เด็ดขาด เพราะมันต่างเรียกหากันและกันสงสัยไหมครับว่าทำไมถึงไม่สามารถละสายตาจากมันได้? ไม่สามารถปฏิเสธมันได้? ราวกับร่างกายมันต้องการสิ่งนั้น แต่มันมีข้อกำจัดอยู่ห้ามคนที่ไม่ใช่ "นัมเบอร์" กินเด็ดขาด! อีกอย่างคือกินได้ตามปริมาณที่กำหนดเท่านั้นห้ามกินเกินเด็ดขาด!"

"เหมือนกินยาตามหมอสั่งเลยสินะ...แล้วถ้าเกิดกินเข้าไปเกินจะเป็นอย่างไรครับ?" เฮนรี่ถาม...

" ถ้าคนที่ไม่ใช่ นัมเบอร์ เกิดทานเข้าไปก็จะตายทันที แต่ถ้าหากกินเกินขนาดไปร่างกายก็จะถูกระเบิดจากภายในร่างกาย ไม่ใช่ร่างกายระเบิดเป็นจุลเฉยๆ แต่คือเซลล์ที่อยู่ร่างกายทุกเซลล์จะเกิดการประทุเรื่อยๆจนร่างกายรับไม่ไหว หรือก็คือตายทั้งที่ยังหายใจอยู่นั่นเอง! และนี่เองก้เป็นเหตุผลที่ผมเข้าห้ามคุณบันไว้...ต้องขออภัยที่เสียมารยาท" เขาก้มหัวเพื่อขอโทษบันและบันเองก็เข้าใจดีแล้วพยักหน้าตอบกลับมา

"คำถามข้อสุดท้าย แล้วพลังที่พวกฉันได้มันคืออะไร?" แจ็คถาม...

"เรื่องนั้นผมเองก็ไม่รู้ พวกคุณทุกคนต้องหากันเอาเอง หลังจากนี้ผมและผู้จัดงานทุกคนจะให้เวลาพวกท่าน 1 เดือน! จงแสวงหาและดำลึกลงไปจนค้นพบกับสิ่งที่อยู่ก้นบึง และคว้ามันมาให้ได้ ถ้าพวกท่านทำไม่ได้ก็อย่าหวังที่จะปกครองคนอื่นเลย"

ทุกคนได้แต่นั่งเงียบ ตอนนี้แทบไม่มีใครที่จะพูดกัน เมื่อเห็นได้ดังนั้นดีลเลอร์เลยพูดประโยคหนึ่งออกมา...

"ในเมื่อตอนนี้ไม่มีคำถามแล้ว ผมก็ขอ-"

ปัง!!! ตอนนั้นเองจู่ไมร่าก็ทุบโต๊ะเสียงดังแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมด้วยความกล้าอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ

"มันไม่มีวิธีอื่น ที่พวกเราจะไม่ต้องมาฆ่ากันเองเลยหรือไง?"

"ก็ได้ครับ ถ้าไม่อยากจะสู้กันก็ไม่เป็นไร ผมก็ไม่อยากไปบังคับจิตใจคนอื่นด้วยสิ"

ตอนนี้สีหน้าของไมร่าเริ่มที่จะมีความหวัง

"งั้นพวกเราก็กลับกันได้แล้วใช่ไหม?"

"ใช่ครับ กลับไปใช้ชีวิตของพวกคุณกันต่อได้เลย ถึงแม้จะเหลือเวลาเพียงแค่ 2 เดือนก็เถอะ" แล้วดีลเลอร์ก็ค่อยๆปล่อยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

"หมายความว่ายังไง?" ไมร่าอึ้งในคำตอบที่ได้มา

ไม่ใช่เพียงแต่เธอเท่านั้นแต่ทุกคนก็เช่นกันต่างพูดไม่ออก

"ได้รับพลังงานที่สามารถใช้ได้ทั้งประเทศเข้าไป ไม่คิดกันหรือว่ามันจะไม่มีผลตามมา หลังจากนี่อีก 2 เดือนร่างกายที่ไม่ได้มีที่รองรับเพียงพอสำหรับพลังงานที่จะมากขึ้นเรื่อย ไม่นานร่างกายก็จะแตกเป็นเสี่ยงทั้งหลอดเลือดหรือแม้อวัยวะภายในทั้งหมดก็จะระเบิดออกมา ตูมม!!!!"

"นี่มันบังคับกันเห็นเลยไม่ใช่หรือไง? เหมือนแกกำลังจะบอกมาว่า ถ้าไม่ชนะก็ตายทั้งเป็น" ตอนนี้ไมร่าเริ่มโกรธมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้นมา

"ผมก็ไม่ได้บังคับให้พวกคุณสู้กันสักหน่อย ถึงแม้จะไม่ชนะก็มีอีกตั้งสองวิธี" เขาชูสองนิ้ว

"ถ้าพวกคุณตกลงกันได้ว่าจะให้ใครสักหนึ่งคนในนี้ขึ้นเป็นราชา เรื่องมันก็จบ ถ้าตกลงกันได้อะนะ?"

เมื่อได้ยินดังนั้นไมร่าเป็นคนแรกที่ยกมือขึ้นมา "ใครก็ตามที่เห็นด้วยกับฉัน และอยากที่จะเลือกให้ใครสักคนในนี้เป็นราชา ให้ยกมือขึ้น"

หลังจากนั้นก็มี จิน,เฮนรี่และฮินะ ที่เห็นด้วย แต่เสียงยังไม่มากพอ แต่ว่าใครหลายคนต่างก็ลังเลกันว่าจะยกหรือไม่ยก เมื่อเห็นว่าเป็นดังนั้นดีลเลอร์ก็พูดประโยคหนึ่งออกมา...

"แต่ว่าคนที่ไม่ได้รับเลือกจะถูกตีตราเป็นทาสที่กลางหลังไปตลอดชีวิตนะครับ สูญเสียอิสรภาพทั้งหมด ทำตามคำสั่งของราชาอย่างขัดขืนไม่ได้ แย่ยิ่งกว่าตายอีกนะครับ"

ทันทีที่ได้ยินคำพูดดังนั้นแล้ว ทั้ง 4 คนที่ยกมือก็ค่อยลดมือลง แม้แต่ไม่ราเองก็ด้วย...แถมดีลเลอร์ยังพูดเสริมมาอีกว่า...

"ทำไมพวกคุณถึงไม่อยากที่จะเป็นราชาหรือครับ ทั้งที่เป็นคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงกฎในประเทศนี้ได้ ทุกคนต่างก็เอาอกเอาใจคุณ ทั้งอำนาจและเงินทองมากมายอยู่ในมือ ไม่ว่าใครต่างก็เกรงกลัว ขอแค่คอยปกป้องเราจากภัยภายนอก แล้วท่านจะได้ในสิ่งที่ท่านต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเพชรนิลจินดา หากว่าท่านอยากจะถูกรายล้อมไปด้วยสาวสวยหรือหนุ่มรูปงามหลายร้อยคนก็เป็นไปได้ เพราะว่าท่านคือราชายังไงล่ะ!" เพียงแค่ประโยคเพียงประโยคเดียวที่เขาได้พูดมาทำให้ทิศทางตอนนี้ได้เข้าไปทางเขาหมด และมันก็ยิ่งตอกย้ำความล้มเหลวของไมร่าเข้าไปอีก

"ขอแค่ชนะก็พอใช่ไหม?" (ฟิชั่นเข้าร่วม)

"ฉันเองถ้าถูกส่งตัวกลับไปยังที่ศาลทหารก็คงไม่เอาด้วยหรอก" (แจ็คเข้าร่วม)

"ก็มันเป็นกฎของโลกนี้ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว ผู้ชนะจะได้ทุกอย่าง" (โรโบโต้เข้าร่วม)

"ฉันอยากจะทำให้พวกมันเห็นเองว่าฉันเองก็ไม่ใช่พวกเศษสวะเหมือนกัน" (ฮันโซเข้าร่วม)

"งานของฉันมันยังไม่จบและฉันจะยังตายไม่ได้ เจ้าพวกนั้นมันจะได้ชดใช้" (บันเข้าร่วม)

"อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปทำงานอีกตลอดชีวิต ฉันเริ่มจะเบื่อที่จะต้องมาฟังคำด่าของหัวหน้าเต็มทนแล้ว" (อลิสเข้าร่วม)

"ดูเหมือนว่าจะได้ครึ่งต่อครึ่งแล้วนะครับ แล้วคุณละว่าไง?" ดีลเลอร์มองไปที่เฮนรี่แล้วถามคำถามนั้นไป

"ผมนะอยากที่จะเปลี่ยนกฎของประเทศนี้ คนที่อ่อนแอจะได้ไม่ต้องมาเจ็บปวดอีก" (เฮนรี่เข้าร่วม)

เมื่อเห็นว่าตอนนี้เสียงเป็นเอกฉันท์ ดีลเลอร์เลยเดินเข้าไปหาไมร่าที่กำลังนั่งซึมอยู่ แล้วกระซิบเบาๆไปที่ข้างๆหู "ดูเหมือนว่าผมจะเป็นฝ่ายชนะนะครับ ว่าแต่คุณเองก็มีความปรารถนาที่ อยากจะได้ไม่ใช่หรอ? อยากจะให้เขามองคุณแค่คนเดียวอยากจะครอบครองเขาไว้คนเดียว"

สีหน้าของเธอตอนนี้เริ่มเปลี่ยนไป เธอยิ้มที่มุมปากอกมาแล้วจ้องไปยังจินที่นั่งอยู่ตรงนั้น

หลังจากที่พูดกับเธอเสร็จ ดีลเลอร์ก็เดินกลับไปยังที่เดิม แล้วถามหนึ่งคำถามมาที่จนที่กำลังนั่งหาวอยู่ "แล้วคุณจินล่ะ ไม่คิดที่อยากจะปกครองประเทศนี้บ้างหรอ?"

"ฉันไม่สนใจเรื่องแบบนี้หรอก คนอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปชี้นำคนอื่นๆ แต่ว่าถ้าจะให้ฉันเลือกคนในนี้เป็นราชาละก็...ฉันขอเลือกเพื่อนของฉันดีกว่า เพราะว่าฉันมันไม่ฉลาดแถมยังบ้าๆบอๆไม่รู้มารยาทพวกคนชั้นสูงใช้กันหรอก ถ้าเป็นหมอนี่ทำได้แน่!" จินเดินไปที่เฮนรี่แล้วจับไปที่ไหล่แล้วประกาศว่าตนเองจะสนับสนุนเฮนรี่ในการขึ้นเป็นราชา

"แต่ว่าคุณจะกลายเป็นทาสไปตลออดชีวิต แถมถูกยึดอิสรภาพที่คุณรักมากอีกด้วยนะ?" ดีลเลอร์ถาม

"เพราะว่าฉันเชื่อใจในตัวของเขายังไงล่ะ นายไม่มีทางเป็นคนที่โหดร้ายอย่างแน่นอน"จินเขาตอบอย่างมั่นใจ

เมื่อได้ยินคำตอบของจินแล้วทำให้ดีลเลอร์หลุดขำออกมา "การตัดสินใจนั้นยังคงไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ"

ไท ชายหนุ่มทรงผมสกินเฮดจู่ๆก็พูดกับจินว่า... "คนอย่างนายที่มีความสามารถขนาดนั้นแท้แต่กลับเลือกที่จะโยนมันทิ้งไปมันดีแล้วหรอ?"

"ตัดสินใจแล้วผมจะร่วมมือกับเขา เพื่อให้เขาได้ขึ้นเป็นราชา!" เสียงของจินหนักแน่นยังคงยืนยันคำเดิม

"มันได้ด้วยหรอกรรมการ ไม่ผิดกฎใช่ไหม?" ฟิชั่นถามดีลเลอร์เพื่อความแน่ใจ

"เยี่ยมเลยครับ! ในกฎไม่ได้บอกว่าห้ามจับกลุ่มกัน เพราะถึงแม้ว่าราชาจะมีได้เพียงคนเดียว แต่ในเมื่อสามารถตกลงกันได้ก็ไม่มีปัญหา...คุณสมบัติคนที่จะเป็นราชานั้นไม่ใช่โดดเดี่ยว แต่ต้องรู้จักคนที่ตนเองสามารถไว้ใจได้" เขายืนยันด้วยน้ำเสียงระรื่น

"เยี่ยมเลย! รบกวนด้วยล่ะ "ว่าที่ราชา" เขาดีใจแตะไหล่เฮนรี่เบาๆและส่งยิ้มให้เฮนรี่ที่กำลังนั่งอยู่

"ช่วยไม่ได้นะ! ก็นายเป็นพวกที่ตัดสินใจอะไรไปแล้ว มักจะไม่เปลี่ยนใจ ฉันจะรับฝากชีวิตของนาย..ส่วนนายฉันขอเดิมพันความเป็นไปได้นั้นแล้วกัน!!" เฮนรี่ยื่นหมัดชนไปที่จินเพื่อเป็นเหมือนสัญญาระหว่างเขาสองคน

"แด่ท่านราชา" จินตอบรับคำนั้นอย่างไม่ลังเลทั้งสองชนหมัดซึงกันและกัน ทั้งสองสบตาและส่งรอยยิ้มให้กัน...

แล้วโรโบโต้ก็พูดขัดขึ้นมา "เลิกแสดงละครได้แล้ว! ฉันว่าคนอย่างแกที่พูดอย่างนั้นก็เพราะจะหักหลังตอนเหลือสองคนสุดท้ายใช่ไหมล่ะ?"

จินยิ้มกลับไปแล้วตอบว่า... "เห~ มีวิธีนั้นด้วยหรอ? ผมคิดไม่ถึงเลยนะ แปลกจังน้า---- ทำไมถึงคิดว่าผมจะทรยศ หรือว่าบางทีพลังพิเศษของพี่ชายสามารถอ่านใจผมได้กัน---"

สีหน้ากวนๆของจินทำให้โรโบโต้ของขึ้นแล้วหยิบมีดหั่นเนื้อที่อยู่บนโต๊ะ ชี้ไปที่จิน แล้วพูดขึ้นมา "ไอ้เด็กไม่รู้กาลเทศะ!ฉันขอสาบานเลยว่าถ้างานแข่งเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แกจะเป็นคนแรกที่จะตายด้วยน้ำมือของฉัน ส่วนเพื่อนแกเป็นคนที่สอง"

"พี่ชายระวังคำพูดหน่อย! ส่วนมากคนที่พูดอย่างนี้มักจะเป็นคนแรกที่ตายนะ" จินพูดด้วยน้ำเสียงที่ยียวนชี้นิ้วไปที่โรโบโต้แล้วหมุนเป็นวงกลม

"เอาล่ะ! เอาล่ะ!" เสียงพักการรบด้วยน้ำลายสิ้นสุดลงเมื่อทันทีที่ดีลเลอร์พูดขึ้นมา

"ผมจะตั้งตารอในวันจริงเริ่ม ขอให้พวกท่านทำผลงานออกมาไม่ให้พวกเราผิดหวังนะครับ แต่ก่อนอื่นผมจะอธิบายกฎและกติกาการคัดเลือก โปรดช่วยมองไปที่หน้าจอด้วยครับ"

1."นัมเบอร์" ทั้งสิบสามคนห้ามมีการต่อสู้กันเกิดขึ้นก่อนงานคัดเลือกจะเริ่มขึ้น ในอีก 1เดือน จากนี้... หากฝ่าฝืนจะหมดสิทธิ์ทันที

2.ห้ามออกสนามแข่งคือเมืองหลวงของเรา หรือที่เรียกว่า "เซ็นเตอร์" เมื่อการคัดเลือกได้เริ่มขึ้น หากฝ่าฝืน จะถูกปรับแพ้ทันทีแล้วจะถูกตีตรา

3. "นัมเบอร์" ทั้งสิบสามหากใครล้ำหรือเข้ามาในอาณาเขตพื้นที่ลี้ภัย จะถือว่ายอมแพ้และจะถูกตีตราเช่นกัน โดยที่ลี้ภัยจะมีเพียงแค่ที่เดียวเท่านั้น

4. หากเหลือรอดเพียงสองคนอีกคนสามารถเลือกที่จะยอมแพ้ได้ และอีกคนจะกลายเป็นราชาทันที

5.ห้ามเผยแพร่เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องโดยเด็ดขาด

"นี่คือกฎทั้งหมด มีใครที่ไม่เข้าใจให้ยกมือขึ้นถามด้วยครับ หรือว่าอยากจะได้สำเนาผมก็มีนะครับ" เขาทำท่าทางเหมือนคุณครูที่กำลังสอนเด็กอยู่ในห้องเรียน

ทันใดนั้นเองฮินะก็ยกมือขึ้นมา ดีลเลอร์ถามไปว่า "ว่าไง? มีตรงไหนไม่เข้าใจ? หรือว่าอยากจะได้สำเนา? ไม่เป็นไร? ไม่ต้องกลัว! ผมไม่ดุหรอก! คนเรามันก็ขี้หลงขี้ลืมกันแบบนี้แหละ!"

"มะ...ไม่ค่ะ!! ที่่ฉันสงสัยไม่ใช่เรื่องนั้น พวกเรามีกันเเค่สิบสองคนเอง เเละอีกคนคือใครกัน?"