บทที่ 2 เริ่มขัง

แรงกอดจากด้านหลังทำภีมสะดุ้งตื่น เขาหันไปมองคนที่กอดไว้ เสือตัวโตและสูงกว่าเขาเล็กน้อย หน้าคม จมูกเป็นสัน ผิวเข้มกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด ไอ้คนบ้าที่เวลานอนคิ้วยังขมวดตลอดเวลา เขาอยากจะเอาหมอนปิดหน้าให้มันตายไปจะได้เป็นอิสระสักที แต่ถึงอย่างนั้นคนอย่างเขาก็ไม่เลวพอที่จะฆ่าใครได้ ภีมหันไปมองนาฬิกา ตอนนี้เวลา 7 โมงเช้า เป็นวันที่เขาตื่นเช้าที่สุดในรอบปี ร่างกายเหมือนได้รับการพักผ่อนเต็มที่ แต่ก็ยังคงปวดแผลที่เริ่มบวมและอักเสบ

"ไอ้เสือ ปล่อยสิว่ะ จะกอดทำห่าอะไร"

ภีมทั้งผลักทั้งทุบคนขี้เซา จนเสือเริ่มสะลึมสะลือลืมตาตื่น

"กูพึ่งได้นอน มึงจะปลุกทำพ่อมึงหรอ"

"มึงก็นอนไปสิ จะมากอดกูทำไมอึดอัด"

ภีมผลักคนข้างๆออก เขาอยากลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่มือหนากลับดึงให้ลงมานอนบนเตียงอีกครั้ง

"อ๊ะ ไอ้เสือ"

เสือลุกคร่อมร่างของภีมเอาไว้ ข้อมือที่จับอยู่ถูกรวบยกตรึงไว้เหนือศีรษะทั้งสองข้าง

"กูหิว"

ภีมเบิกตากว้าง มือสากสอดเข้ามาในเสื้อ ลูบไล้ตั้งแต่ช่วงเอวไปจนถึงหัวนมสีชมพู เสือเขี่ยวนตรงหัวนมซ้ำไปซ้ำมา ก่อนปากหนาจะก้มไปงับเม็ดไตนั้น ขบกัดเบาๆ พร้อมกรอกตามองไปยังคนที่ถูกแกล้ง ภีมหลับตาปี้ กัดปากจนห้อเลือด หน้าตาของคนเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขา ทำเสือยิ่งอยากแกล้งให้ร้องคราง แต่เขาดันหยุดการกระทำทั้งหมดซะดื้อๆ

"มึงจะไปห้องน้ำก็รีบไป เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจ"

ภีมรีบผลักเสือออก วิ่งตรงไปห้องน้ำทันที เสือยิัมมุมปากเขาคิดแผนการบางอย่างไว้ในหัวและภีมจะต้องได้รับบทเรียนนี้

ช่วงบ่ายของวัน เสือยังคงนอนไม่ตื่น ภีมที่ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่นั่งดูทีวีฆ่าเวลาไปพลาง เขาปลายตามองไปเห็นโทรศัพท์ของเสือวางอยู่ข้างทีวี ภีมรีบหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรหาเพื่อนสนิทที่คณะ รอปลายสายไม่นานเสียงเพื่อนที่คุ้นเคยก็พูดรับ

"ฮะ….ฮือออ" ตื้ดๆๆๆๆ

ยังไม่ทันได้เอยปากตอบ ปากของเขาก็ถูกมือหนาปิดแนบไว้สนิท พร้อมกดตัดสายไป เสือจิกหัวของภีมดึงจนหน้าหงาย

"กูบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าอย่าคิดหนี มึงอยากไปมากใช่ไหม ได้ เดี๋ยวกูพาไปเอง"

เสือหายเข้าไปในห้องนอนไม่นาน เขาก็เดินกลับมาลากภีมพาขึ้นรถ ducati สีเขียว เร่งขับไปยังสนามแข่งรถ ซึ่งวันนี้จะมีการแข่งรถที่เขาต้องลงแข่งด้วยอีกครั้ง

"ไอ้เสือ มึงมาเร็วจังว่ะ อีกนานกว่าจะเริ่ม"

"กูจะมาเปลี่ยนของเดิมพัน"

"หืม?"

เอกทำหน้างง แต่ก็ต้องคลายสงสัย เพราะเสือผลักคนที่เขาพามาด้วยไปด้านหน้า

"แน่ใจหรอว่ะ แล้วคนที่แข่งกับมึงจะเอาไหมเนี่ย"

"เอา!"

เสียงบุคคลที่ถูกกล่าวถึง ดังลอดมาจากด้านหลัง นนท์ คู่อริของเสือ ที่ไม่ถูกหน้ากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าภีม มองสำรวจตั้งแต่หัวจรอดเท้า

"ของเดิมพันมึงใช้ได้หนิ ขาวสัดๆ"

เสือกัดกรามแน่น เขารู้ว่านนท์ถูกใจทาสของเขา แต่มันก็สนุกไม่น้อยที่จะทำให้ไอ้คนอวดดี ได้รับกรรมเพิ่มขึ้นอีก

"โอเค ตามนี้นะ งั้น 1 ทุ่มเจอกันที่ลานแข่ง"

เสือให้ภีมไปนั่งรอที่ข้างสนาม เพราะเขามีธุระต้องคุยกับเอกก่อน ภีมนั่งหน้าเศร้า เขากลัวจนแทบบ้า จะหนีก็หนีไม่ได้ ที่สนามมีแต่พวกไอ้เสือ มันคงสั่งให้จับตาดูเขาอยู่ ถึงได้มานั่งล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด

"ไงมึง"

ภีมหันมองคนที่เดินมานั่งข้างๆ นนท์เอยทักอย่างเป็นมิตร โค้กกระป๋องถูกยื่นให้เพื่อดับร้อน ภีมรับมาแต่ก็ไม่ได้พูดตอบอะไรไป เขาไม่รู้ว่านนท์จะมาไม้ไหน จะดีหรือจะร้าย

"มึงกลัวกูหรอ"

ภีมหันมองแต่ก็ไม่พูดตอบ

"ไอ้เสือมันไปเอามึงมาจากไหนว่ะ ปกติไม่ควงผู้ชาย รถมันขนาดฟ้ายังไม่เคยได้ซ้อนท้าย"

นนท์ขยับหน้าเขาไปใกล้คนที่เอาแต่ก้มหน้ากัดปาก ภีมคิดลังเลอยู่สักครู่ก่อนพูดตอบอีกฝ่ายไป

"มันจับกูมา มึงหาทางช่วยกูได้ไหม"

นนท์ที่ได้ฟัง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

"ได้ดิ มึงจะให้กูช่วยยังไง"

"พากูออกไปหนีไปจากมัน มึงอยากได้อะไรกูให้ได้หมด"

"หึ…มึงแน่ใจ แล้วทำไมมันต้องจับตัวมึงด้วยว่ะ"

ภีมทำหน้าอึกอัก เขาไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายว่ายังไง ถ้าพูดไปมันจะยอมช่วยเขารึเปล่า

"เอาเหอะ กูไม่อยากรู้หรอก วันนี้ยังไงกูก็ชนะไอ้เสืออยู่แล้ว"

นนท์ตบไหล่ภีมเบาๆ ก่อนเดินออกไป สวนทางกับเสือที่เดินเข้ามาพอดี ทั้งสองมองหน้ากัน นนท์ยิ้มแปลกๆมาให้เสือ แล้วเดินออกไป เสือเดินมานั่งข้างภีม เขารู้สึกถึงความผิดปกติของสถานการณ์ เขารู้ว่าภีมต้องพยายามทำอะไรสักอย่างแน่นอน

"มึงคุยอะไรกับมัน"

"ปะ เปล่า มันแค่มันทักกูเฉยๆ"

"หึ…กูจะรอดู ไปได้ละ"

"ไปไหนอีกห๊ะ ลากไปลากมาอยู่นั้นแหละ อ๊ะ!"

แก้มขาวถูกบีบจนปากยู่

"มึงมีสิทธิ์อะไรมาบ่นกูห๊ะ! ไป กูจะพาไปกินข้าว กูหิว"

ภีมเดินตามเสือออกไปอย่างว่าง่าย ทั้งคู่ไปทานข้าว นั่งดื่มกาแฟฆ่าเวลา

จนถึงช่วงเย็น ข้างสนามแข่ง เสือและนนท์ ต้องมาเตรียมรถและเช็คความเรียบร้อยก่อนลงเเข่ง วันนี้มีคนมาดูการแข่งมากกว่าทุกวัน และเงินเดิมพันก็สูงตามไปด้วย

6 โมง 45 นาที ทั้งเสือและนนท์พารถไปที่จุด start เสียงเร่งเครื่อง เสียงโห่ร้องดังไปทั่วสนาม ใกล้ถึงเวลา 1 ทุ่ม หญิงสาวผู้ที่ถือธงปล่อยสัญญาณเดินมาอยู่ตรงกลาง พอเวลาเริ่มนับถอยหลัง ธงที่ชูขึ้นถูกปล่อยลง รถทั้ง 2 คันจึงวิ่งด้วยความเร็วผ่านตัวหญิงสาวไป เสือและนนท์ขี่รถไล่เบียดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ความชำนาญของเสือทำให้ขึ้นนำได้เร็วกว่า เกือบใกล้ถึงเส้นชัยรถของนนท์กลับลำเลี้ยวออกข้างสนาม ผู้คนต่างแตกตื่นฮือฮา นนท์รีบขับรถตรงไปที่ภีม

"ไอ้ภีม ขึ้นรถ เร็ว!"

ภีมตื่นตกใจแต่ก็รีบซ้อนท้ายรถขึ้นไป

"ไอ้สัดนนท์!"

เสือสบถอย่างหัวเสีย มัน 2 คนกล้ามากที่หักหลังเขา เสือขี่รถไล่ตามไป ไม่ว่านนท์จะขับเร็วแค่ไหนก็ยังไม่ทันคนที่ขับตามมา เสือถีบเข้าข้างรถของนนท์เต็มแรงจนรถเซล้มข้างทาง เขารีบจอดรถลงมากระชากตัวภีม

ผัวะ! หมัดหนักต่อยเข้าที่แก้มขาวจนเลือดกลบปาก ก่อนจะเดินไปเตะกระทืบนนท์ที่นอนเจ็บอยู่ข้างรถจนสลบ

"มานี่ ไอ้ตัวดี กูบอกแล้วใช่ไหมว่ามึงไม่มีทางหนีกูพ้น ขึ้นรถ!"

ภีมสายหัว พยายามทุบตีมือแกร่งที่ลากเขาขึ้นรถมอไซค์ราคาแพง

"กูมีความอดทนไม่มากนะ มึงจะกลับแบบเป็นหรือตายห๊ะไอ้ภีม!"

ภีมสะดุ้งตื่นกลัว เขาขึ้นคร่อมขี่รถซ้อนท้ายไปอย่างจำนน

พอกลับมาถึงคอนโด ภีมรีบเข้าไปในห้องนอนแล้วล็อกห้องปิดไว้ทันที เขานั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง นานจนต้องแปลกใจที่เสือไม่ได้ลุกล้ำเข้ามา อย่างผิดวิสัย

"ไอ้ภีม"

ภีมที่เผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย สะดุ้งตื่น ตาเบิกโตเมื่อเห็นเสือมายืนอยู่ข้างๆ พร้อมชามข้าวที่วางไว้ข้างเตียง

"หึ…กลัวดูมากรึไง ทีตอนทำไม่คิด…กินข้าวให้หมด ถ้าไม่หมดกูจะให้มึงกินตีนแทน แล้วมึงก็จำใส่หัวไว้ด้วย ว่านี่ห้องกู กูมีกุญแจสำรองทุกห้อง"

เสือเดินออกจากห้องไป ภีมได้แต่กำผ้าปูไว้แน่น โมโหเกลียด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำไมเขาถึงต้องมานั่งทนอยู่ในสภาพแบบนี้ เขายกชามข้าวต้มขึ้นมากินจนหมดตามคำสั่ง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำให้หายเหนื่อย ภีมกดครีมอาบน้ำถูชำระร่างกายตั้งแต่หัวลงไล่ลงไปเรื่อย

"อืออ อ่า…เชี่ย อะไรว่ะเนี่ย"

ท่อนเอ็นของเขาตั้งชูขึ้น ตอนนี้เขามีอารมณ์ ร่างกายลุ่มร้อน แทบระเบิด

"อืออออ ซี๊ดดด"

ภีมกำท่อนเอ็นรูดเข้าออก มือหนึ่งกำลังช่วยตัวเอง อีกมือลูบไล้บีบหัวนมไปด้วย

"อะ อ๊าาาา อืม"

ท่อนเอ็นแข็งถูกชักเข้าออกถี่ๆหลายครั้งจนเสร็จ น้ำเหนี่ยวไหลใส่มือจนเลอะ ภีมกัดปากแน่นทุบตู้กระจกอาบน้ำอย่างโมโห เขาโดนไอ้เสือใส่ยา ตอนนี้อารมณ์ร้อนรุ่มเริ่มทำให้น้องชายของเขาตื่นขึ้นอีกครั้ง

"เชี่ยเอ้ย ไอ้เหี้ยเสือ!"

ภีมหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว รีบเดินไปหาคนต้นเรื่อง เสือที่นั่งอยู่บนโซฟา ยิ้มเหยียดมองคนที่กำลังอารมณ์เดือดอยู่ตรงหน้าเขา

"ไงมึง…" ผัวะ!

หมัดหนัก ต่อยเข้าแก้มเสือเต็มแรง คนที่กำลังจะยืนจึงเซล้มลงไป

"ไอ้ภีม มึง!"

เสือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนพุ่งมาบีบคอขาว แล้วดันไปติดผนังห้อง เขาเพิ่มแรงบีบจนคนถูกกระทำสำลักใกล้จะหมดลมหายใจ ถึงได้ปล่อยมือออก

ตอนนี้ภีมที่ร่างกายเปลือยเปล่า ร่วงลงนั่งพับไปที่พื้น เสือบีบแก้มขาว แล้วประกบปากลงไปจูบ ดูดเม้มจนดัง จ๊วบจ๊าบ มือก็ลูบไล้เรื้อยไปทั่วแผ่นหลังเนียน ก่อนตะปบลงไปที่ก้นบีบมันจนเป็นรอยจางของนิ้วมือ

"อื้ออ อ๊ะ!"

สองนิ้วของเสือ แหย่งลงไปที่รูก้นจนภีมสะดุ้ง แต่ร่างกายกลับตื่นชูชัน อยากปลดปล่อยแทบบ้า นิ้วของเสือที่แหย่งเขามายิ่งเพิ่มแรงอารม์ให้ยิ่งพุ่งสูง ภีมใช้มือของตัวเองกำรูดส่วนที่ตั้งชูชั้นของตนไปด้วย

"อ๊าา แรงๆ"

"หืม..?"

เสือจงใจแกล้งหยุดขยับนิ้ว นั่งนิ่งรอดูว่าคนตรงหน้าจะทำยังไง

"ไอ้เสือ…อือออ"

"กูยังไม่มีอารมณ์ว่ะ"

"นี่มึง…อ๊ะ"

เขาแกล้งดันนิ้วที่ยังคาอยู่ในรูก้นเข้าไปลึกอีก

"ขอร้องกู แล้วกูจะทำให้มึงจนหายเงี่ยนเลย"

ภีมมีสีหน้าลังเล ผิดกับร่างกายที่พยายามเร่งเร้าจะปลดปล่อยความใคร่นี่เต็มทน

"ชะ ช่วยกูด้วย กูไม่ไหวแล้ว"

"หึ…อ๊ะ เสือ!"

เสืออุ้มตัวภีมให้ขึ้นมานั่งทับบนตัว ท่อนเอ็นแข็งของเขา ถูไถไปมาที่ก้นจนภีมอารมณ์ขึ้นแทบคุ้มอารมณ์ไม่อยู่

"อยากหายเงี่ยนมึงก็ขึ้นเอง"

"ไอ้เสือ…มึง…อือออ"

มือหนาบีบก้นขาว ขย้ำกดลงมาบดเบียนแท่งกายแข็งให้ยิ่งเพิ่มความอยากเข้าไปอีก ภีมกัดปากจนห้อเลือด ตอนนี้คงไม่ต้องไปสนอะไรแล้ว เขายกก้นขึ้น จับท่อนเอ็นไปจ่อที่ปากทางค่อยๆกดมันเข้าไปอย่างลำบาก จนใกล้จะสุด

"อ๊าาาา ไอ้เสือ กูจุก

 เสือแกล้งดันสวนแกนกายขึ้นมา จนภีมที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับจุก

"ขยับสิว่ะไอ้ภีม มึงรัดของกูโครตแน่น"

"อ๊ะ กูไม่เคยนั่งให้ใคร อย่าเร่งสิว่ะ"

ภีมขยับก้นไม่ค่อยถูกจังหวะ แต่ไม่นานร่างกายก็ตอบรับกันได้อย่างดี

"อ๊าาาา เร็วอีก ไอ้ภีม"

"โอ๊ยย เสือ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะๆๆ"

คนด้านบนขย่มร่อนสุดแรง จนเสือแทบเสร็จ สองมือของเขาช่วยพยุงก้นเนียนให้ขยับได้สะดวกขึ้น จนเสียงขย่มดัง ตับๆๆ ลั่นไปทั่วห้อง

"เสือ กูไม่ไหวแล้ว"

คนขย่ม จับแท่งร้อนขยับชักไปด้วย จนตอนนี้ใกล้จะสุดทาง

"อ๊ะๆๆ ซี๊ดดด อ๊าาาา"

น้ำของภีมกระเด็นเลอะเต็มหน้าท้องของเสือ ก่อนจะฟุบคาอกแกร่ง

"ซี๊ด เสียวชิบ อ๊าาาา"

เสือเร่งกระแทกใส่ไม่ยั้ง กอดคนด้านบนไว้แน่นแล้วปล่อยน้ำขุ่นเข้าไปจนหมด

แต่นี้แค่เริ่มต้น เกือบทั่งคืนยังคงมีเสียงครางพร้อมเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง กว่าจะสงบลงได้ มารู้ตัวอีกที ก็ตื่นกันเกือบบ่าย 3 และก็เป็นเช่นเคย ภีมไข้ขึ้นตามที่เสือคิดไว้ ซึ่งเขาก็ต้องดูตามเดิม