096 เกื้อหนุนกันและกัน
บทที่ 96 เกื้อหนุนกันและกัน
กัวต้าโย่วไม่รู้จักชนิดใบชาได้ แต่ไม่อาจไม่รู้รสชาติอาหาร เขาอยู่มาครึ่งค่อนชีวิต เขายังไม่เคยกินเนื้อที่สดใหม่ถึงเพียงนี้มาก่อน หากเนื้อนี้เรียกว่าเนื้อหมูตาย เช่นนั้นในใต้หล้าก็คงไม่มีภัตตาคารใดที่มิได้ใช้หมูตายแล้วกระมัง
รสชาติดีเหลือเกิน!
กัวต้าโย่วกินจนลืมทุกสิ่งอย่าง ลืมแม้กระทั่งว่าครอบครัวที่แร้นแค้นอย่างสกุลอวี๋มีเงินมาซื้อเนื้อมากมายเพียงนี้ได้อย่างไร
ตู้จินฮวาเองลืมตัวเช่นกัน ปากของนางกัดเนื้อ มือข้างหนึ่งคว้าเนื้ออีกชิ้น ตะเกียบก็ยังคีบเนื้อ อาหารซึ่งจัดมาอย่างสวยงามถูกตะเกียบของนางเขี่ยไปเขี่ยมา เมล็ดข้าวจากปลายตะเกียบปะปนลงไปในอาหาร
อวี๋ซงโมโหจนหน้าเขียว
กว่าลุงใหญ่และป้าสะใภ้ใหญ่จะทำอาหารเสร็จและถือไข่ตุ๋นออกมา สภาพอาหารบนโต๊ะก็ดูย่ำแย่ไปเสียแล้ว
ป้าสะใภ้ใหญ่เค้นกำปั้น สูดหายใจเข้าลึกๆ
“ไข่ตุ๋น! ข้าอยากกิน! เอาให้ข้าเร็ว!” กัวเซี่ยนเฉี่ยวเห็นไข่ตุ๋นสีเหลืองนวลในมือป้าสะใภ้ใหญ่
ไข่ตุ๋นนี้ใส่หอยตลับ ทำให้ไม่เพียงมีกลิ่นหอมของไข่ ยังมีกลิ่นหอมอาหารทะเลอีกด้วย ทั้งยังใส่ต้นหอมซอยและน้ำมันงา รสชาติดีอย่างหาคำพรรณนามิได้
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com