บทที่ 93 ญาติมาเยี่ยม
เข้าใกล้ยามสนธยา คนสกุลอวี๋เร่งรุดกลับไปยังหมู่บ้านเหลียนฮวา เงินที่พวกเข้าอดออมมาโดยตลอด ได้ถูกนำไปใช้เช่ารถม้าจากหมู่บ้านอื่น ฝีเท้าของม้านั้นรวดเร็วประหนึ่งโบยบิน หลังคาของรถม้าคล้ายกลับใกล้จะร่วงลงมา จนมาถึงหน้าประตูบ้านของอวี๋หวั่น สารถีจึงจะดึงบังเหียนให้ม้าหยุดฝีเท้าลง
“อาหวั่น!”
ลุงใหญ่เปิดม่านออก
อวี๋เฟิงกลัวว่าเขาจะกระโดดลงไปทั้งอย่างนั้น จึงรีบเข้าไปพยุง “ท่านพ่อ ท่านอย่ารีบร้อน เราถึงแล้ว!”
กล่าวจบ เขาก็กระโดดลงไป แล้วค่อยๆ พยุงบิดาลงจากรถ
เมื่อลุงใหญ่ลงจากรถม้า ก็ถือไม้เท้าเดินเข้าไป “อาหวั่น! น้องสะใภ้! เถี่ยตั้น! มีใครอยู่หรือไม่?”
ชาวบ้านช่วยกันดึงผักขึ้นมาจากดิน นางเจียงและเถี่ยตั้นน้อยก็ไปช่วยเช่นกัน มีเพียงอวี๋หวั่นที่อยู่บ้าน เธอเพิ่งจะกล่อมเด็กทั้งสามจนหลับ พร้อมกับอุ้มพวกเขากลับไปบ้านข้างๆ
ลุงใหญ่ร้อนรนจนมิทันสังเกตเห็นว่าอวี๋หวั่นเดินมาจากหลังบ้านของบ้านข้างๆ แล้วเข้าไปยังห้องครัว เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงมิทันได้สังเกตเห็นผู้ซึ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com