Vol.4-040 - ความอ่อนโยนของประมุขมาร

บทที่ 40 ความอ่อนโยนของประมุขมาร

พวกเขากลับมายังเขาเซิ่งเฟิง

แม้ว่าภูเขาเซิ่งเฟิงจะถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี ทว่าวังที่ประมุขศักดิ์สิทธิ์อาศัยอยู่ เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลานุภาพยิ่ง ไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้แต่น้อย

ประมุขหลินมองดูประมุขศักดิ์สิทธิ์ของพวกตนกับบุรุษชุดดำเข้าไปในวัง ส่วนตัวเองก็หยุดรอนอกวังอย่างรู้ดี

คนที่คุ้นเคยกับประมุขศักดิ์สิทธิ์ รู้ดีว่าเขาไม่ชอบให้ผู้ใดเข้าไปในวังของเขา ต่อให้เป็นอาจารย์ปู่ก็ทำได้เพียงยืนคุยกับเขาอยู่ในลาน ไม่เช่นนั้น ประมุขหลินจะรู้สึกได้อย่างไร ว่าหลายปีมานี้ประมุขศักดิ์สิทธิ์อยู่อย่างโดดเดี่ยวเกินไป?

หากคุ้นเคยกับนิสัยของประมุขศักดิ์สิทธิ์ แต่ประมุขหลินยังกล้าเลือกหญิงรับใช้ให้ประมุขศักดิ์สิทธิ์ ก็ต้องบอกว่าประมุขหลินไม่ธรรมดาทีเดียว

เมื่อแน่ใจว่าประมุขศักดิ์สิทธิ์เดินออกไปไกลแล้ว ประมุขหลินจึงทอดถอนใจยาวเหยียด สะบัดแขนเสื้อ หันไปเอ่ยกับผู้พิทักษ์ด้านหลัง “สิ่งที่พวกเจ้าเห็นวันนี้ ข้าไม่สนใจว่าพวกเจ้าจะคิดเช่นไร แต่ห้ามพูดออกไปเด็ดขาด นี่คือคำสั่ง เข้าใจหรือไม่?”

ทุกคนยกมือคำนับรับคำสั่ง

ประมุขหลินทอดถอนใจอย่างช่วยไม่ได้