Vol.3-060 ปัจฉิมบท (2-1)

บทที่ 60 ปัจฉิมบท (2-1)

ทันทีที่เห็นรองเท้าปักดิ้นลายดอกไม้ข้างนั้น ในใจราชาศักดิ์สิทธิ์ก็สัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์ที่ผิดปกติ ในชีวิตของคนเรา มีเรื่องมากมายที่จะจำได้ แต่ก็มีหลายเรื่องที่ลืมไปแล้ว ทว่าสิ่งนั้นยังสลักอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ และมักจะคอยย้ำเตือนตนอยู่เสมอ

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณก็เป็นเช่นนั้น

เด็กหนุ่มผู้ฮึกเหิม เอาชนะทุกคนในเผ่า จนได้เป็นผู้นำของเผ่าเพียงคนเดียวมานานหลายปี แต่กลับถูกเจ้าหัวขโมยหญิงจากนอกเผ่าทำร้าย จะว่าไปแล้ว เจ้าหัวขโมยนั่นอายุน้อยกว่าเขาหลายปีเห็นจะได้ กระนั้นเขาก็ไม่ทันมองแม้แต่รูปร่างหน้าของนาง ก็ถูกนางทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส จนลงไปนอนกองอยู่บนพื้น สิ่งเดียวที่เขาจดจำได้ก็คือรองเท้าปักดิ้นคู่สะอาดประดับไข่มุกคู่นั้น

ต่อให้ผ่านไปอีกสิบยี่สิบปี เขาก็ยังจะหนีรองเท้าปักดิ้นโดยสัญชาตญาณ

มือของราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณซึ่งยื่นออกไปเก็บไข่มุกวิญญาณชะงักในทันใด ไม่ใช่เพียงเพราะรองเท้าปักดิ้นข้างนั้น หากแต่เป็นเพราะท่าทางที่รองเท้าข้างนั้นกำลังเหยียบอยู่บนไข่มุกวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ดูราวกับว่ากำลังเหยียบอยู่บนศีรษะของเขาอย่างวางอำนาจบาตรใหญ่