Vol.4-004 - ต้าเป่าพูดแล้ว

บทที่ 4 ต้าเป่าพูดแล้ว

อันที่จริงชายชราผมขาวมีนามว่าเหมยฉีหลิน เพียงแต่นามรองของเขาคือโย่วตัน

จะว่าไป ต้าเป่าไม่รู้จักคำนี้ก็ไม่แปลก คำว่าฉีหลิน(麒麟) [footnoteRef:1]ยากจะตายไป ยังไม่ได้เรียนเลย! [1: ฉีหลิน(麒麟) หมายถึงกิเลน สัตว์ในตำนานชนิดหนึ่ง]

ต้าเป่ามองทั้งสองคำ เขาเกือบพูดออกมาว่าลู่ลู่(鹿鹿) [footnoteRef:2]แล้ว แต่คิดไปคิดมา กวางเป็นสัตว์ที่น่ารัก คำว่ากวางจะไปมีตัวอักษรยึกๆ ยือๆ ประกอบอยู่ได้อย่างไรกัน [2: ลู่ลู่(鹿鹿) คำว่า ลู่ (鹿) หมายถึงกวาง]

จากนั้นเขาก็พูดว่า “เหมยโหย่วตั้น” โอ้ เหมาะสมจริงๆ

ชายชราเห็นว่าต้าเป่าและเสี่ยวเป่ามีสีหน้าเข้าใจ เขาก็แทบอยากกระอักเลือก ชื่อที่เขาเพิ่งพูดไปฟังดูแปลกกว่า ‘ไม่มีไข่’ รึ? พวกเจ้าถึงไม่คิดว่าเป็นชื่อนั้น แต่คิดว่าเป็นชื่อนี้มากกว่า

ในตอนนั้นชายชราคิดว่าเขายอมถูกขังไว้ในนี้ยังจะดีกว่ามาเจอผู้ที่ชะตากำหนดเช่นนี้! ไม่รงไม่รอมันแล้ว!

‘ทำไมท่านถูกขังไว้ที่นี่’

ต้าเป่าเขียนบนกระดาษ

ชายชรางุนงง เด็กคนนี้เป็นใบ้หรือ? เขียนอย่างเดียว ไม่ยอมพูด

‘ข้าถามท่านอยู่’

ต้าเป่าเขียน

“ต้าเป่าถามท่านน่ะ!” เสี่ยวเป่าบอก