บทที่ 32 ความจริงของเผ่าศักดิ์สิทธิ์!
สุดท้ายอวี๋หวั่นก็อดเงินหมื่นตำลึงทอง ทั้งคู่ถูกจวินฉางอันส่งออกจากจวน
แม้ในใจจวินฉางอันจะโกรธเคือง แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของอวี๋หวั่นกับชุยเฒ่า เขาไม่อาจระบายความโกรธกับคนทั้งสอง
เขาตระเตรียมรถม้าสองคันอย่างรอบคอบ คันหนึ่งพาอวี๋หวั่นกลับจวนคุณชาย อีกคันหนึ่งพาชุยผู้เฒ่ากลับหมู่บ้านเหลียนฮวา
แต่เมื่อรถม้าของชุยเฒ่าออกไปได้ครึ่งทาง ก็ถูกอวี๋หวั่นยึดครอง
อวี๋หวั่นพาชุยเฒ่ากลับจวนคุณชาย
หมื่นตำลึงทองปลิวหายไป ใบหน้าของอวี๋หวั่นก็เปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ!
ชุยเฒ่าไม่กล้ายั่วโมโหเธอ แต่...ชุยเฒ่าก็ไม่กล้ายั่วโมโหเยี่ยนจิ่วเฉาด้วยเช่นกัน! หากคนเสียสตินั่นเกิดบ้าขึ้นมา ก็ไม่ได้ดีไปกว่าสตรีอ้วนเลย
“ยามนี้! บัดนี้! เดี๋ยวนี้! ไปทำยาถอนพิษให้เยี่ยนจิ่วเฉา!” อวี๋หวั่นเท้าเอวพูดอย่างดุดัน
ชุยเฒ่า “...”
นี่ข้าต้องพบกับมหันตภัยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวหรือ? ข้าทำให้เจ้าถูกคนอื่นชิงผลงานตัดหน้าไป? หรือข้าไม่ให้หมื่นตำลึงทองกับเจ้า?
ข้า.....
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com