Vol.3-029 สัตว์พิษตัวน้อยจอมโหด!

บทที่ 29 สัตว์พิษตัวน้อยจอมโหด!

“ชุยเฒ่า รีบมาดูนี่สิ!” อวี๋หวั่นกระซิบกับชุยเฒ่าขณะจ้องมองใบหน้าของหานจิ้งซู

“ทำไมหรือ?” ชุยเฒ่าโน้มตัวลงมา

ทันทีที่เห็นใบหน้าของหานจิ้งซู ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “นางโดนกู่ใดกัน? เหตุใดคล้ายกับคนถูกพิษ? โดนกู่จริงๆ หรือ?"

ทั้งคู่รู้ว่าจวินฉางอันเป็นยอดฝีมือกำลังภายใน มีหูที่ดีมาก ยามเอ่ยพวกเขาจึงรักษาระดับเสียงให้เบาที่สุด

อวี๋หวั่นกล่าว "โดนกู่ ข้าแน่ใจ ทว่ากู่ชนิดนี้แตกต่างจากที่เราเคยพบมา"

อย่างที่ชุยเฒ่ากล่าว ดูคล้ายกับถูกวางยามากกว่า

กู่ทั่วไปจะมีฤทธิ์เฉพาะตัว เช่น ฉิงกู่จะทำให้จิตใจสับสน หยากู่จะทำให้เป็นใบ้ไปชั่วขณะ แต่มีประโยคหนึ่งที่ชาวหนานจ้าวพูดต่อๆ กันมาเกี่ยวกับการโดนกู่ว่า อย่าข้องแวะกับชาวหนานเจียง พวกเขาใช้กู่ได้แม้กระทั่งกับเด็ก เจ้าโดนกู่เมื่อใดก็ยังไม่รู้ตัว!

คำพูดนี้เกินจริงไปสักหน่อย แต่มันก็บอกให้รู้ถึงอาการบางอย่าง นั่นคือยามที่คนโดนกู่ ภายนอกมักไม่แสดงอาการผิดปกติมากนัก ไม่เช่นนั้นหากจุดอิ่นถังเปลี่ยนเป็นสีดำ ริมฝีปากม่วง เล็บดำแล้ว ใครจะมองไม่ออกว่าคนผู้นี้ผิดปกติไปหรืออย่างไร?