บทที่ 12 พี่จิ่ว SLAY
ต้อง...คิดไปเองแน่ๆ!
เยี่ยนไหวจิ่งไม่ยอมรับว่าเจ้าคนใกล้ตายอย่างเยี่ยนจิ่วเฉาจะดูเปล่งประกายกว่าเขาได้!
เยี่ยนไหวจิ่งพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ไม่ได้พบกันนานเชียวนะ น้องชาย ได้ยินว่าเจ้ากลับเมืองหลวงมา ข้าจึงคิดจะไปเยี่ยมเยียนเจ้าที่จวนสักหน่อย”
ดูๆๆๆ วินาทีก่อนยังคิดจะจัดการเขาอยู่เลย ตอนนี้กลับชวนคุยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เยี่ยนจิ่วเฉาพูดอย่างไม่ยี่หระว่า “เจ้ารู้ไหมว่าคนกับหมูต่างกันอย่างไร?”
เยี่ยนไหวจิ่งนิ่งไป ไม่รู้ว่าควรตอบว่าอย่างไร
เยี่ยนจิ่วเฉาเลิกคิ้ว แค่นเสียง ‘หึ’ ขึ้นจมูกแล้วตอบว่า “ต่างกันตรงที่หมูก็ยังเป็นหมูวันยังค่ำ ส่วนคนบางครั้งก็ไม่ใช่คน”
เยี่ยนไหวจิ่ง “...”
หลอกด่าว่าเขาเทียบไม่ได้แม้แต่หมูตัวหนึ่งรึ?
เยี่ยนไหวจิ่งมีสีหน้าถมึงทึงในทันใด!
……
เยี่ยนไหวจิ่งคิดว่าเรื่องที่ตนส่งเซียงเหลียนไปปล่อยหนอนพิษใส่เยี่ยนจิ่วเฉานั้นถูกเปิดโปงเป็นที่เรียบร้อย เป็นไปได้มากที่เยี่ยนจิ่วเฉาจะเคียดแค้นเขาเพราะเรื่องนี้ แต่มาบอกว่าเขาไม่อาจเทียบกับหมูน่ะหรือ? ออกจะเกินไปหน่อยกระมัง!
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com