Vol.3-011 พี่จิ่วเฉิดฉาย (1)

บทที่ 11 พี่จิ่วเฉิดฉาย (1)

เวลาไม่เคยรอใคร เยี่ยนไหวจิ่งรีบนำยาเดินทางออกจากจวน ทว่าทันทีที่ก้าวขาออกจากเรือน ก็พบกับหานจิ้งซู

เขากับหานจิ้งซูแต่งงานกันเมื่อหลายเดือนก่อน บัดนี้นางจึงกลายเป็นพระชายาของจิ้งอ๋อง

หานจิ้งซูสวมอาภรณ์สีน้ำเงินสว่าง ทั้งเครื่องประดับและท่วงท่าล้วนแต่ดูสง่างาม ไม่รู้ว่านางกำลังจะเดินออกไปหรือเพิ่งกลับมา

เยี่ยนไหวจิ่งตั้งสติ แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า “ดึกเช่นนี้ พระชายายังไม่นอนอีกหรือ?”

หานจิ้งซูยิ้ม “ข้าบอกท่านอ๋องไปหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือ ว่าให้เรียกข้าว่าซูเอ๋อร์”

“ซูเอ๋อร์” เยี่ยนไหวจิ่งเรียกอย่างขอไปที เขารีบร้อนเข้าวัง ไม่มีเวลามาสนทนากับหานจิ้งซูนานเกินไป

หานจิ้งซูเห็นสีหน้าของเยี่ยนไหวจิ่งแฝงไปด้วยความหมางเมินและร้อนรน จึงถามว่า “ท่านอ๋องจะออกจากจวนหรือ?”

เยี่ยนไหวจิ่งชะงักไป แล้วตอบไปตามตรงว่า “อ่า ข้าจะเข้าวัง จะนำยาไปให้เสด็จพ่อ”

“บังเอิญเหลือเกิน” หานจิ้งซูพึมพำ

“มีอะไรหรือ? ซูเอ๋อร์ก็จะเข้าวังเหมือนกันหรือ? หรือว่าเสด็จแม่เรียกจิ้งเอ๋อร์?”