Vol.2-464 ปรมาจารย์แย่งชิงความโปรดปราน

บทที่ 464 ปรมาจารย์แย่งชิงความโปรดปราน

หลัวช่าน้อยเป็นปีศาจ เขาถูกหลัวช่าโลหิตใช้เลือดของตนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิด หากกล่าวถึงวรยุทธ์ก็พอได้ ทว่าวิชาอสูรโลหิตเส็งเคร็งกลับทำได้เพียงเล็กน้อย ร่างกายของมันจะปล่อยกลิ่นอายของวิชาอายุวัฒนะได้อย่างไร?

คนธรรมดาแยกไม่ออกว่าเป็นวิชาอายุวัฒนะ แต่อวี๋หวั่นอยู่กับเยี่ยนจิ่วเฉามานาน และเธอกำลังตั้งท้อง แม้ว่าเธอเองจะไม่รู้ ทว่านับตั้งแต่เธอตั้งครรภ์สตรีศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าอย่างไร เธอก็สามารถสัมผัสได้ถึงสิ่งต่างๆ ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เช่น ลมหายใจของหลัวช่าโลหิตและวิชาอายุวัฒนะ

นี่เป็นครั้งแรกที่อวี๋หวั่นสงสัยว่าตนเองสัมผัสคลาดเคลื่อนไป

แต่ในไม่ช้า เยี่ยนจิ่วเฉาก็พิสูจน์ว่าสิ่งที่เธอสัมผัสได้นั้นไม่ได้ผิดพลาด

เยี่ยนจิ่วเฉาขยับปลายนิ้วอีกครั้ง และกำลังภายในที่แข็งแกร่งกว่าเดิมก็พุ่งไปหาหลัวช่าน้อย

ในทันใดหลัวช่าน้อยก็กระโดดออกจากหลุม กำลังภายในพุ่งปะทะเข้ากับหลุมตื้น จากหลุมตื้นก็กลายเป็นหลุมลึกในทันที ไม่กล้าคิดว่าหากเมื่อครู่หลัวช่าน้อยช้าไปเพียงก้าวเดียว ผลจะเป็นเช่นไร