บทที่ 470 เจียงป้าเทียนกับไข่น้อยทั้งสี่!
อวี๋เซ่าชิงได้ยินเสียงเคลื่อนไหวบนภูเขามากแต่ไกล เขากังวลไม่น้อย เร่งฝีเท้าไปยังวิหารเจาหยางพลางเอ่ยเรียก "อาซู"
ในที่สุดก็มาถึงที่เกิดเหตุอันชุลมุนวุ่นวาย เขาจำสตรีผู้งดงามทรงเสน่ห์ที่นอนป่วยอยู่บนพื้นผู้นั้นได้ทันที
อาซูของเขา แม้เป็นลมก็ยังคงงดงาม!!!
ท้องฟ้าสดใส ใบไม้ร่วงหล่น บนพื้นดิน โปรยปรายด้วยเกล็ดหิมะ สตรีผมดำดุจน้ำหมึก ท่าทางเจ็บป่วยดั่งหญิงงามผู้บอบบาง งดงามเกินคำบรรยาย
อวี๋เซ่าชิงถูกภาพเบื้องหน้าจู่โจมหัวใจอย่างรุนแรง!
“อาซู!” อวี๋เซ่าชิงก้าวไปข้างหน้า โดยไม่ได้สังเกตเห็นศิษย์วิหารเจาหยางคนหนึ่งที่กำลังโปรยใบไม้บนหลังคาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และศิษย์วิหารเจาหยางอีกคนที่กำลังพัดใบหลิวจากบนยอดไม้
อวี๋เซ่าชิงอุ้มอาซูที่อ่อนแอสุดจะรับได้ขึ้นมา คนในอ้อมแขนของเขาซูบผอม เบาแทบไร้น้ำหนัก ทั้งหมดต้องโทษเขาที่ไม่ดูแลอาซูให้ดี อาซูถึงถูกคนจับตัวไป!
หากจับได้ว่าใครเป็นคนทำ เขาจะไม่ปล่อยมันง่ายๆ แน่!
“ฮัดชิ่ว!” เจียงน้อยจอมเจ้าเล่ห์จาม!
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com