Vol.2-450 หลัวช่าน้อยไร้เทียมทาน (1)

บทที่ 450 หลัวช่าน้อยไร้เทียมทาน! สยบสกุลซางให้สิ้น! (1)

แก้วหล่นแตกกระจายบนพื้น เหล่าไข่ดำน้อยก็ยังไม่ตื่น ทั้งสามนอนหลับสนิท เสียงกรนแผ่วเบาดังแว่วออกมา

อวี๋หวั่นห่มผ้าให้พวกเขา ก่อนอุ้มหลัวช่าน้อยไปที่ห้องของชุยเฒ่า

ชุยเฒ่ากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เขาสะดุ้งตกใจ ซวนเซล้มลงข้างเตียง

มือข้างหนึ่งดึงกางเกง อีกข้างหนึ่งชี้ไปที่อวี๋หวั่น และกล่าวอย่างโกรธเคือง "เจ้า เจ้า เจ้า เจ้า...เจ้าอยากให้ข้าตกใจตายรึ!"

“ข้าเคาะประตูแล้ว” อวี๋หวั่นกล่าว

"เจ้าใช้สิ่งใดเคาะ? ตาเจ้าเรอะ!" ชุยเฒ่าดึงกางเกงแล้วลุกขึ้นยืน

อวี๋หวั่นกระแอมไอเบาๆ ใช่น่ะสิ ก็ตาไงละ รู้ได้อย่างไร?

แต่จะตำหนิเธอก็ไม่ได้ ใครจะรู้ว่าเขาทิ้งเตียงที่ห้องด้านในของตน มานอนม้านั่งนอกห้องเช่นนี้? หาได้คิดฝันว่าจะพบกับฉากเช่นนี้

อวี๋หวั่นกล่าวว่า "ข้ามาที่นี่เพื่อเปลี่ยนยาให้หลัวช่าน้อย" นี่เป็นเรื่องเร่งด่วน เมื่อครู่หลัวช่าน้อยขยับตัวรุนแรง กระเทือนบาดแผลจนเลือดไหล

ชุยเฒ่าวิ่งไปจัดการเสื้อผ้าที่ห้องด้านใน จากนั้นก็เปิดม่านออกมา กล่าวกับอวี๋หวั่นอย่างขุ่นเคือง "วางลงให้ข้าดู"