Vol.2-381 ความจริงของเผ่าปีศาจ

บทที่ 381 ความจริงของเผ่าปีศาจ

อวี๋หวั่นตื่นขึ้นท่ามกลางเสียงของคลื่น เธอหลับลึกจนไม่รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตำหนัก เมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตนเองถูกห่อด้วยผ้าคลุม และอยู่ในอ้อมอกของใครบางคน

ท้องฟ้าเป็นสีเทาหม่น ราวกับผ้าโปร่งสีดำทอปกคลุมอยู่เหนือลำน้ำและเทือกเขาเขียวชอุ่ม

สะเก็ดดาวตกร่วงหล่น ขอบฟ้ามีแสงประกายรำไร แผ่นเมฆเคลื่อนคล้อยกระจายออกจากกัน ลมตะวันออกโชยมา ดวงอาทิตย์กลมโผล่พ้นหมู่เมฆ ทอแสงสีแสดบนเส้นขอบฟ้า

“พระอาทิตย์ขึ้นหรือ?” อวี๋หวั่นรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า เธอสะลึมสะลืออยู่พักใหญ่ จึงจะรู้ว่าเธอกับเยี่ยนจิ่วเฉากำลังนั่งอยู่บนหินก้อนใหญ่บนยอดเขา รายล้อมไปด้วยปุยเมฆขาว ประหนึ่งอยู่ท่ามกลางดินแดนแห่งเซียน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้น แต่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพระอาทิตย์ขึ้นจะงดงามเช่นนี้ อาจเป็นเพราะทิวทัศน์เปลี่ยนไป หรืออาจเป็นเพราะคนที่อยู่กับเธอกันแน่

เธอพิงกายกับอกของเขาอย่างงัวเงีย เปลือกตาปรือคล้ายกับยังตื่นไม่เต็มตา