Vol.2-351 เจียงน้อยจอมเจ้าเล่ห์สู้ซิวหลัว! (2)

บทที่ 351 เจียงน้อยจอมเจ้าเล่ห์สู้ซิวหลัว! (2)

“สามีตัวน้อย ไม่พบกันมานาน สบายดีนะ"

ดวงตาของอวี๋หวั่นพลันเบิกกว้าง “แม่นางต่ง”

ต่งเซียนเอ๋อร์คลี่ยิ้มงดงาม แตะปลายเท้าเบาๆ โอบอวี๋หวั่นกลับลงพื้นอย่างมั่นคง นางหันกลับมา อีกฝั่งหนึ่งมีใครบางคนบินมาทางนี้ “ข้าดูนางเอง รีบไปช่วยพ่อเจ้า!”

อวี๋หวั่นเหลือบมองนาง อา นางผู้นั้นคือ...

เห้อเหลียนเป่ยหมิงนั่งอยู่บนรถเข็น รั้วที่หักโค่นกำลังล้มลงมาทับศีรษะและใบหน้าของเขา

"ท่านแม่ทัพใหญ่" อวี๋กังรีบเข้าไปช่วยเขา แต่ก็ถูกฝูงชนขวางไว้ เขาต้องมองดูแม่ทัพใหญ่ถูกทับอยู่ใต้หินก้อนใหญ่ต่อหน้าต่อตา เขาหันหน้าหนีไปอย่างเหลือทน

เห้อเหลียนเป่ยหมิงหลับตายอมรับตอนจบของตัวเองอย่างสงบนิ่ง

ทว่าก้อนหินนั้น เนิ่นนานก็ยังไม่ตกลงมา

ในเสียงนั้นเขาได้ยินเสียงหายใจหนักอึ้ง

จิตใจของเขาสั่นไหวอย่างแปลกประหลาด ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น ลืมตามองบุรุษที่ใช้สองมือแบกก้อนหิน

เช่นเดียวกับที่เขาเคยประคับประคองโลกทั้งใบให้กับเขา ยามนี้เขาก็ทำแบบนั้นเช่นกัน

เด็กที่หลบอยู่ใต้ปีกของเขาในตอนแรกได้เติบโตขึ้นแล้ว

"เซิงเอ๋อร์..." ดวงตาของเห้อเหลียนเป่ยหมิงเป็นสีแดงระเรื่อ