Vol.2-343 หลังจากนั้น (1)

บทที่ 343 หลังจากนั้น (1)

ขันทีหวังตกตะลึง

ชั่วครู่หนึ่ง เขาคิดว่าตนเองมองผิดไป จนกระทั่งหลังจากขยี้ตาแล้วต้าเป่าก็ยังคงถือตราหยกแผ่นดินอยู่ ดวงตาของเขาพลันเบิกกว้าง

"นี่ๆๆๆๆๆ...มันอันใดกัน?"

เหตุใดถึงมีตราหยกแผ่นดินสองอัน?

อันหนึ่งอยู่ในมือของต้าเป่า และอีกอันหนึ่งก็อยู่ที่ห้องทรงอักษร...

“ตราหยกแผ่นดินของคุณชายน้อยมาจากที่ใด?” ขันทีหวังถามด้วยความประหลาดใจ

อวี๋หวั่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอแตะคางและเอ่ยว่า "องค์ประมุขให้กระมัง"

ฟังจากน้ำเสียงของท่าน ดูไม่แน่ใจเท่าใดนะ!

ขอร้องละ นี่เป็นตราหยกแผ่นดินสืบบัลลังก์! ไม่ใช่ของเน่าเสียตามถนน! พวกเจ้าจะมีความเคารพต่อมันสักหน่อยได้หรือไม่! ! !

“ต้าเป่า นี่เป็นสิ่งที่องค์ประมุขให้มาใช่หรือไม่?” อวี๋หวั่นถามบุตรชายของเธอ

ต้าเป่ากำลังยุ่งอยู่กับการประทับตรา แต่สละเวลามามองมารดาแล้วพยักหน้าอย่างน่ารัก จากนั้นก็ประทับต่อไป

ขันทีหวังตกตะลึงตัวแข็งเป็นหิน มีเพียงมุมปากที่กระตุกไม่หยุด

นี่คือตราหยกแผ่นดินจริงๆ หรือ? ถูกพวกเจ้าทำเสียจนข้ารู้สึกว่ามันเป็นกะหล่ำปลีอย่างไรบอกไม่ถูก?